Επιληψία και ηλεκτροεγκεφαλογραφικές πληροφορίες
Σήμερα η σωστή αντιμετώπιση της επιληψίας χωρίς τη συνδρομή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι αδύνατη.
Σήμερα η σωστή αντιμετώπιση της επιληψίας χωρίς τη συνδρομή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι αδύνατη.
Ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για τους ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις είναι η έγκαιρη προειδοποίηση ότι πρόκειται να έρθει μία τέτοια κρίση.
Οι ιδιοπαθείς επιληπτικές κρίσεις, κατά κύριο λόγο «αφαιρέσεις», είναι δύσκολο να διακριθούν και να διαγνωστούν λόγω της σύντομης διάρκειάς τους και πολλές φορές «παρουσιάζονται» ακατανόητες για το περιβάλλον.
Σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και αν αρχίζει μία φλεγμονή την «εγκατάστασή» της, πάντα «ενημερώνει» τον εγκέφαλο.
Όταν υπάρχει πιθανή διαταραχή – βλάβη πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τον τοκετό (περιγεννητικά), ο κίνδυνος εμφάνισης επιληπτικών επιπλοκών πάντα «υποβόσκει».
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) είναι το κύριο διαγνωστικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την επιληψία συστηματικά από τη δεκαετία του πενήντα.
Τα βακτήρια του εντέρου παράγουν σειρές ειδικών μορίων, κυρίως του βουτυρικού οξέος, που επηρεάζουν ιδιαίτερα έντονα τη λειτουργία του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Σε αρκετές κλινικές εικόνες, κυρίως σε παιδιά, υπάρχει κοινή εμφάνιση μικρών ή μεγάλων επιληπτικών κρίσεων και γαστρεντερικών διαταραχών.
Ο εγκέφαλος διαθέτει, όσο οι νευρώνες του είναι ζωντανοί, ένα ηλεκτρικό φορτίο που κυκλοφορεί με τη «μορφή» βιοηλεκτρικού ρεύματος. Σε φυσιολογικές καταστάσεις ζωής, το ηλεκτρικό ρεύμα αυτό φροντίζει όχι μόνο για την ήρεμη λειτουργία του εγκεφάλου αλλά και τη διατήρηση της ύπαρξής του. Τοπικές ή γενικευμένες διαταραχές του βιοηλεκτρικού αυτού ρεύματος, προκαλούν άμεσα λειτουργικές διαταραχές […]
Σε διάφορες μορφές επιληψίας έχει διαπιστωθεί ότι μία ελαττωματική νευρογένεση εμφανίζεται στον εγκέφαλο.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη για τις νευρολογικές παθήσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Η έγκαιρη διάγνωση των διαταραχών της μνήμης αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης νευρολογίας.
Ναι και σε μεγάλη έκταση, κυρίως σε περιπτώσεις που γνωρίζουμε το ιστορικό του ενδιαφερόμενου και μπορούμε να έχουμε πληροφορίες για τη μέχρι τώρα ζωή του.
Σε ότι αφορά το ρόλο του εγκεφάλου, έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει συμμετοχή του στην περίπτωση της ινομυαλγίας.
Πρόκειται για δύο διαφορετικές καταστάσεις αλλά με κοινή συμπτωματολογία.
Οι πονοκέφαλοι ως διαγνωστικό στοιχείο πολλών εγκεφαλικών αιματωμάτων παρουσιάζονται πολύ τακτικά.
Όταν υπάρχει ένα εγκεφαλικό τραύμα ποικίλης αιτιολογίας και δε γίνεται αντιληπτό από τον ασθενή, ιδιαίτερα όταν αυτός είναι προχωρημένης ηλικίας, το σημαντικό είναι να δούμε αν υπάρχουν αιμορραγίες ή αιματώματα στον εγκέφαλο.
Συχνά σε γηραιούς ασθενείς παρατηρούμε το φαινόμενο των επιληπτικών κρίσεων, κυρίως εστιακής μορφής, όπου προβάλλονται χαρακτηριστικές ανωμαλίες του εγκεφαλικού φλοιού.
Σε περίπτωση εγκεφαλίτιδας ερπητικού τύπου πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, όταν ο πυρετός «επιμένει» κατά τις πρώτες μέρες.
Η ερπητική εγκεφαλοπάθεια συνήθως προσβάλλει τον κροταφικό λοβό και ως εκ τούτου σ’ αυτήν την περιοχή εμφανίζονται οι περισσότερες ενδείξεις, όπως για παράδειγμα εστιακές κρίσεις, απάθεια, διαταραχές του συναισθήματος και κινητικές βλάβες.