Αρτηριακή υπέρταση και υποφλοιώδης αρτηριοσκληρωτική εγκεφαλοπάθεια
Στις περιπτώσεις χρόνιας υπέρτασης σε γηραιούς ασθενείς,έχουμε το χαρακτηριστικό φαινόμενο της λιποϋαλίνωσης των μικρών αγγείων του εγκεφάλου.
Στις περιπτώσεις χρόνιας υπέρτασης σε γηραιούς ασθενείς,έχουμε το χαρακτηριστικό φαινόμενο της λιποϋαλίνωσης των μικρών αγγείων του εγκεφάλου.
Ο υπερτασικός ασθενής νομίζει ότι κατά κανόνα πάσχει μόνο από ένα περιοδικό πρόβλημα αρτηριακής υπέρτασης που εμφανίζεται παροδικά με τη μορφή διάφορων επεισοδίων.
Η αρτηριοσκλήρυνση σε χρόνια μορφή μπορεί να προάγει ή και να προκληθεί από αρτηριοσκληρωτικές μορφές οι οποίες έχουν τη βάση τους σε μία διαταραχή των μιτοχονδρίων των κυττάρων.
Ο Otto Binswanger ήταν Ελβετός γιατρός που στις αρχές του 19ου αιώνα κατοχύρωσε διαγνωστικά πρώτος την εμφάνιση της υποφλοιώδους αρτηριοσκληρωτικής εγκεφαλίτιδας.
Η λιποϋαλίνωση είναι μία χαρακτηριστική παθολογική εικόνα όπου εμφανίζονται αλλοιώσεις στα τοιχώματα των αγγείων και ιδιαίτερα εκείνων που τροφοδοτούν τα νεύρα του εγκεφάλου.
Οι πάσχοντες από χρόνια υπέρταση πρέπει να αποφεύγουν πάση θυσία τη δημιουργία κάποιας μορφής εγκεφαλοπάθειας που μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες συνέπειες.
Ως παραϋπνίες έχουν καταχωρηθεί στη σύγχρονη ιατρική σωματικά φαινόμενα και συμπτώματα εγκεφαλικής δυσλειτουργίας τα οποία συμβαίνουν με την εμφάνιση βιωμάτων ή επεισοδίων κατά τη διάρκεια του ύπνου ή κατά την αφύπνιση ή κατά τη διάρκεια των διάφορων σταδίων του ύπνου.
Οι παραϋπνίες εμφανίζονται τυπικά μία ώρα μετά το βαθύ ύπνο· είναι χαρακτηριστικές διαταραχές του βαθύ ύπνου που συνοδεύονται από μία αιφνίδια ενεργειακή έκρηξη συγκεκριμένων εγκεφαλικών κυττάρων και χαρακτηρίζονται από απότομη αφύπνιση, σύγχυση και κινητικές διαταραχές.
Η συμπεριφορά του ατόμου στην καθημερινότητά του εξαρτάται αποκλειστικά από την ποιότητα του ύπνου.
Οι περιπτώσεις που έχουμε πρωτογενή αϋπνία, όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται στους ιατρικούς κύκλους, υπολογίζεται ότι είναι ένα ποσοστό περίπου 30 με 40 τοις εκατό των αϋπνιών.
Τα άτομα με υπερδιεγερτική προδιάθεση είναι κατά κύριο λόγο άτομα που πάσχουν από αϋπνία.
Στα άτομα που πάσχουν από αϋπνία, ακόμα και όταν δεν εντοπίζεται ποια ακριβώς είναι η αιτία που την προκαλεί, έχουν μία χαρακτηριστική εγκεφαλική δομή.
Οι εξαρτήσεις αποτελούν κύρια αιτία της αϋπνίας, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τις διάφορες κλινικές μορφές της.
Η εμφάνιση πυρετού στις διάφορες ασθένειες περνάει πάντα μέσα από το «φίλτρο» του ύπνου.
Το πνευμονογαστρικό νεύρο περιέχει ίνες του αυτόνομου νευρικού συστήματος, η έκφυση των οποίων είναι στο μεσεγκέφαλο, περιοχή όπου εδράζουν τα κέντρα του ύπνου και που είναι ευάλωτη στις διαταραχές των λοιμώξεων.
Ο ύπνος, στις περιπτώσεις διαταραχής του λόγω λοιμώξεων, απελευθερώνει διάφορες ορμόνες που ρυθμίζουν το στρες και κυρίως κορτιζόνη.
Σε κάθε λοίμωξη η άμυνα του οργανισμού απελευθερώνει κυτοκίνες, οι οποίες είναι μοριακές ενώσεις που προειδοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα μέσω εγκεφαλικών διεργασιών ότι έχει προσβληθεί από νοσηρή κατάσταση, μικρού ή μεγάλου βαθμού.
Η εικοσιτετράωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή αποτελεί μια πολύ ευαίσθητη μέθοδος ταυτόχρονης έρευνας ποικίλων μεταβολικών νοσημάτων όπως ο διαβήτης αλλά και πάγιων λειτουργιών όπως ο ύπνος και η γενικευμένη εγκεφαλική λειτουργία.
Σε προχωρημένες ηλικίες η έλλειψη ντοπαμίνης εμφανίζεται με ελάττωση των κινήσεων αλλά και μείωση των γνωστικών λειτουργιών στον εγκέφαλο.
Όταν η ντοπαμίνη μειώνεται, έχουμε την εμφάνιση παρκινσονικών διαταραχών.