Η προσωρινή μονοσυμπτωματική επιδείνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας
Πρόκειται, απ’ ότι βλέπουμε και στους ασθενείς της Βιονευρολογικής, μια αρκετά τακτικά παρουσιαζόμενη κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Πρόκειται, απ’ ότι βλέπουμε και στους ασθενείς της Βιονευρολογικής, μια αρκετά τακτικά παρουσιαζόμενη κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Στην Βιονευρολογική, μετά από την παρατήρηση σε τόσες εκατοντάδες ασθενείς με διάφορες κλινικές μορφές της σκλήρυνσης κατά πλάκα, σε διαφορετική ένταση και εξέλιξη, καταλήξαμε μετά και από βιοχημικές αναλύσεις ότι η κάθε μορφή σκλήρυνσης κατά πλάκας πρόκειται για μια μοναδική και εξειδικευμένη μορφή.
Σύμφωνα με τις περιπτώσεις ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας και έρευνες που έχουν γίνει σε πάρα πολλές κλινικές ανά τον κόσμο, έχει πιστοποιηθεί αρκετές φορές ότι ένας «προάγγελος» λοιμώδους μονοπυρήνωσης υπήρχε σε αρκετές μορφές σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Με αφορμή την αύξηση της σκλήρυνσης κατά πλάκας στην περιοχής της Πάτρας, προκύπτει έντονα το ερώτημα τι είναι αυτό που απλά δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη γρήγορη και έντονη εξάπλωση της νόσου.
Τελευταίες έρευνες θεραπευτικής προσέγγισης σε κάθε επίπεδο της σκλήρυνσης κατά πλάκας έχουν δείξει ενδιαφέροντα αποτελέσματα.
Αυτό που έγινε γνωστό στην περιοχή της Πάτρας από το έτος 2015 και παραμένει επίκαιρο μέχρι και σήμερα είναι χαρακτηριστικό του φαινομένου της ελπίδας στις κρίσεις.
Η κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας απομυελίνωσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Την τελευταία δεκαετία του αιώνα, στην περιοχή του Κέιμπριτζ μία νέα εξέλιξη στα μονοκλωνικά αντισώματα ήταν η μεγάλη ελπίδα για τη μη εμφάνιση εξάρσεων ή επεισοδίων στη νόσο της σκλήρυνσης κατά πλάκας˙ το αντίσωμα της φινγκολιμόδης που η σύνθεση του θα έδινε τη δυνατότητα στο ανοσοποιητικό σύστημα του πάσχοντος να αναπτύξει μερική ή ολική ανοσία στη νόσο.
Ο σύλλογος εργαζομένων του νοσοκομείου Πατρών προέβει σε μία ανακοίνωση για μία ιδιαίτερα ανησυχητική αύξηση των περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας στην Πάτρα και ιδιαίτερα εντός του νοσοκομείου σε εργαζόμενους.
Από τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα γίνεται μία προσπάθεια τροποποίησης του Nogo-παράγοντα σε φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας με τη μορφή αντισώματος.
Στο τελευταίο συνέδριο των νευροεπιστημόνων στο Σικάγο του Ιλινόις έγιναν μερικές σπουδαίες παρουσιάσεις˙ το θέμα ήταν γύρω από την επανανεύρωση και τις μυελινώσεις.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία γνωστή αρρώστια του κεντρικού νευρικού συστήματος που μελετάται εντατικά παγκοσμίως εδώ και 100 χρόνια.
Πρόκειται για ένα φαρμακευτικό σκεύασμα που κυκλοφορεί ευρέως στην αγορά τα τελευταία χρόνια για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της αμυοτροφικής πλάγιας σκλήρυνσης.
Στην περίπτωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας, εγκεφαλικά κύτταρα προσπαθούν να αναπληρώσουν τη χαμένη ενέργεια από άλλα εκφυλισμένα κύτταρα με επιπλέον δραστηριότητα.
Η γλουταμάτη είναι ένας νευροδιαβιβαστής του κεντρικού νευρικού συστήματος που μεταφέρει σήματα διεγερσιμότητας από το ένα κύτταρο στο άλλο.
Είναι γνωστό ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα όπου ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται στον εαυτό του καταστρέφοντας τη μυελίνη των νευρικών κυττάρων, όπως φαίνεται στην εικόνα.
Εκτός από την ανοσολογική αντίδραση κατά την οποία καταστρέφεται η μυελίνη με αποτέλεσμα να μη μεταδίδεται η ηλεκτρική ώση πάνω στο νεύρο, παράλληλα στη σκλήρυνση κατά πλάκας συμβαίνει και μία άλλη διαταραχή.
Όταν η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζεται, παρουσιάζει υφέσεις και εξάρσεις των συμπτωμάτων της.
Οι κόμβοι του Ranvier όπως φαίνονται στην εικόνα είναι δακτύλιοι μεταξύ των τμημάτων της μυελίνης ˙είναι πολύ σημαντικοί για το νευροκύτταρο διότι συγκεντρώνουν το τοπικό ερέθισμα και το μεταδίδουν στον επόμενο δακτύλιο.