Η γεροντική δυσφωνία
Είναι ίσως η πιο «κουραστική» μορφή δυσφωνίας ή αφωνίας, πολλές φορές που έρχεται, που ακολουθεί τη γενική καταβολή και αδυναμία του ατόμου, λόγω γήρατος
Είναι ίσως η πιο «κουραστική» μορφή δυσφωνίας ή αφωνίας, πολλές φορές που έρχεται, που ακολουθεί τη γενική καταβολή και αδυναμία του ατόμου, λόγω γήρατος
Στο Βήμα στις 26/09/2012 παρουσιάστηκε μια αναφορά σε ότι αφορά την ασθένεια της σκλήρυνσης κατά πλάκας
Η πορεία της συμπτωματολογίας της νόσου του πάρκινσον αρχίζει με μια καταστροφή, μικρή ή μεγάλη, των νευρικών κυττάρων της οσμής και μετά από κύτταρο σε κύτταρο προς την κατεύθυνση του στομαχιού για να «ανέβει» μετά στους κινητικούς πυρήνες του εγκεφάλου
Στη Βιονευρολογική, οι μυοκλονικές κινήσεις μοιάζουν με ένα συνεχή τρόμο που μπορεί να εμφανίζεται με πέντε έως εξήντα Hertz το λεπτό και, κατά κύριο λόγο, προσβάλλει τους μυς του προσώπου, της στοματικής κοιλότητας και των άκρων
Η εμπειρία μας στη Βιονευρολογική έχει δείξει ότι η εμφάνιση παροδικών ισχαιμικών επεισοδίων είναι από τις πιο συχνές, αλλά και επικίνδυνες καταστάσεις αγγειακών επεισοδίων
Τη σχέση εντερικής λειτουργίας και εγκέφαλου πριν την αναλύσουμε ιατρικά, μας είναι ήδη γνωστή από την παιδική ηλικία από τις παροιμίες
Είναι ένα φαινόμενο τακτικό, ένας ξαφνικός διαξιφιστικός πόνος, από τη μια μεριά του στόματος και της γλώσσας, μετά από επαφή με κάτι κρύο
Πρόκειται για την περίπτωση διημισφαιρικής βλάβης, όπου έχουμε τη λεγόμενη στοματογλωσσική και «συμπαθητική» απραξία
Όποιος ασχολείται χρόνια με τη νευρολογία, ένα από τα γεγονότα που σίγουρα δεν ξεχνάει ποτέ είναι η ξαφνική πτώση του ασθενούς στο έδαφος με συνοδεία αφρών στο στόμα, τονικούς και κλωνικούς σπασμούς και απώλεια ούρων
Πάνω από διακόσια χρόνια προσπαθούν ψυχίατροι, νευρολόγοι και ψυχολόγοι να βρουν θεραπευτικές λύσεις για το λεγόμενο ευερέθιστο έντερο με δικές τους τεχνικές
Τακτικά η αναφορά του «στομαχιού κόμβου» ή το σφίξιμο του στομαχιού συνοδεύει πραγματικά περιστατικά, που είναι επακόλουθο εγκεφαλικής δυσλειτουργίας
Δυο αιώνες πριν, ένας Αμερικάνος χειρουργός, ο Γουίλιαμ Μπίμοτ, παρατηρώντας σε τομές το στομάχι διαπίστωνε ότι σε περίπτωση κατάθλιψης ή κακής διάθεσης είχε μια λευκότητα ο βλεννογόνος του μαζί με μια ατονία
Είναι απόλυτα λογικό σαν τμήμα του νευρικού συστήματος και το αυτόνομο νευρικό να επηρεάζεται από κάθε είδους επιληπτική αντίδραση
Πολύ τακτικά όπως έχουμε διαπιστώσει και στη Βιονευρολογική η εμφάνιση του συνδρόμου Sjogren ξεκινάει με ξηροστομία της στοματικής κοιλότητας και χαρακτηριστικές βλάβες περιοδοντικού τύπου ή των οδοντικών ριζών.
Στην Βιονευρολογική έχουμε παρατηρήσει ότι άτομα με προβλήματα ακοής π.χ. λοιμώξεις, τραύματα κ.τ.λ. έχουν μια μεγαλύτερη τάση για χασμουρητό από ότι οι υγιείς.
Ένα πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, αυτό της επιληψίας, πολλές φορές βασίζεται, σε ότι αφορά το κλινικό νευρολόγο, σε μικρές παρατηρήσεις αλλά καταλυτικές για ότι αφορά την θεραπευτική αγωγή.
Πρόκειται για διεθνείς πλέον ιατρικές ορολογίες σε όσον αφορά τις σχισμές που παρατηρούνται στην στοματική και ρινική κοιλότητα.
Μέχρι τώρα, οι περισσότεροι γιατροί πιστεύουν ότι το «σφύριγμα» στο αυτί ή αλλιώς εμβοές, επρόκειτο για μια διαταραχή της κυκλοφορίας σε ότι αφορά κοχλιακό νεύρο και λαβύρινθο. Πολλές φορές όμως η αληθινή ουσία βρίσκεται αλλού.
Η ξαφνική υπόταση και κυρίως μετά τα γεύματα σε μεσήλικες και ηλικιωμένους, είναι μια ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση. Ο λόγος είναι ότι τα βαριά γεύματα σε αυτές τις ηλικίες, και μάλιστα κάτω από κάποιες δυσμενείς καταστάσεις, παραδείγματος χάρη υπέρβαρος, αρρυθμία, στρες κ.τ.λ., είναι δυνατόν να προκαλέσουν παροδική μείωση της καρδιακής παροχής με άμεση επίπτωση στον εγκέφαλο.
Στην Βιονευρολογική, αρκετά τακτικά συναντούμε ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, που παρουσιάζουν το φαινόμενο της δυσκαταποσίας ή της αναρρόφησης.