Ιεραρχία και ψυχική ισορροπία
Σήμερα τα πάντα στη ζωή γίνονται με σκοπό την ισορροπία και προσαρμογή όλης της κοινωνικής και ψυχικής κατάστασης, στα όρια του δυνατού.
Σήμερα τα πάντα στη ζωή γίνονται με σκοπό την ισορροπία και προσαρμογή όλης της κοινωνικής και ψυχικής κατάστασης, στα όρια του δυνατού.
Υπάρχει μια συγκεκριμένη περιοχή στον εγκέφαλο που λέγεται υποθάλαμος, ο οποίος συμβάλλει τα μέγιστα σε ότι αφορά τη ρύθμιση διάφορων ενστίκτων, κυρίως αυτά που έχουν σχέση με τον έλεγχο των υγρών του σώματος, τη θερμοκρασία και την επαφή.
Η κλίμακα συνείδησης είναι ο βασικός «βαθμολογικός» συντελεστής αντίληψης του περιβάλλοντος και του τρόπου ζωής που διαθέτει ο καθένας.
Η κλίμακα ευφυΐας έχει άμεση σχέση με τα ένστικτα του ανθρώπου που βρίσκονται εντός των νευρωνικών διατάξεων του εγκεφάλου.
Η αντίληψη είναι μια ανώτερη πνευματική λειτουργία που προκύπτει από το συνδυασμό και τη «συνεργασία» διάφορων εγκεφαλικών νευρωνικών τόξων.
Η ανάγκη για ιεραρχία είναι ένα έμφυτο ένστικτο του ατόμου, ρυθμιζόμενο στην κυριολεξία από μια ομάδα εγκεφαλικών σχηματισμών.
O συσχετισμός της ιεραρχίας με τις νευροψυχιατρικές ασθένειες φαίνεται παράδοξος.
Κάθε δεδομένη ιεραρχία που υφίσταται σ’ ένα ατομικό, οικογενειακό ή κοινωνικό κύκλο δημιουργεί μια δεδομένη κατάσταση που οδηγεί σ’ ένα σταθερό τρόπο ζωής.
Η επιθετικότητα, έτσι όπως την συναντάμε στη σύγχρονη στρεσογόνo ζωή σε διάφορες μορφές, είναι αποκλειστικά μια διαταραχή των συστημάτων της ιεραρχίας που γνωρίζει το κάθε άτομο.
Ο εγκέφαλος γνωρίζει πολύ καλά τη σημασία της ιεραρχίας για τη βελτίωση της ζωής· γι’ αυτόν το λόγο έχει «δημιουργήσει» τα ανάλογα νευρωνικά τόξα τα οποία αποτελούν προϋπόθεση για την ύπαρξη της κοινωνικής ιεραρχίας.
Τα δέκατα του πυρετού σε συνδυασμό με τις αλλεργίες είναι μια χαρακτηριστική κλινική εικόνα σε πάρα πολλούς ανθρώπους που όταν εμφανίζεται παραμένει ανεξήγητη κατάσταση για τους γιατρούς.
Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην έχει ενστικτώδη φόβο για τα φίδια.
Οι κοινωνίες «μοιάζουν» πάρα πολύ μεταξύ τους, γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια «ένστικτα» που είναι κοινά σαν εγκεφαλικές λειτουργίες.
Οι «απροσδιόριστοι» και πολλές φορές ανεξήγητοι φόβοι που τυχαίνει να αισθανόμαστε και δεν μπορούμε να τους καταλάβουμε και εμφανίζουμε πανικό και άγχος, είναι προϊόντα εγκεφαλικής δραστηριότητας και μάλιστα μιας εγκεφαλικής δραστηριότητας που παράγεται στον παλαιοεγκέφαλο, δηλαδή στο τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που σχηματίζεται πρώτο στη ζωή.
Το ένστικτο της βουλιμίας υπάρχει στον άνθρωπο και ουσιαστικά o ρόλος του είναι να τον προστατεύει από την πείνα· πρόκειται για μια διαχείριση της πείνας ως προς την επιβίωση του ατόμου.
Το αίσθημα της πείνας που διακατέχει όλους τους ανθρώπους από την πρώτη στιγμή της γέννησης τους μέχρι το τέλος του βίου τους είναι χαρακτηριστικό.
Οι ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται ότι είναι επιληπτόμορφες κρίσεις, χωρίς όμως να έχουν κάποια μορφή επιληψίας· παρουσιάζουν συμπτωματολογία επιληπτικών κρίσεων αλλά η αιτιολογία θεωρείται ότι βασίζεται περισσότερο στη διαταραχή της συμπεριφοράς και του συναισθήματος.
Οι ψυχογενείς κρίσεις σαν αντίδραση του εγκεφάλου και ιδιαίτερα του πρόσθιου μετωπιαίου λοβού που κατεξοχήν «κοντρολάρει» τη συμπεριφορά του ατόμου έχει αποδειχθεί ότι είναι εντονότερες όταν υπάρχουν κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα.
Ως ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται οι εκδηλώσεις των διαταραχών της συμπεριφοράς και του συναισθήματος που προκαλούνται μετά απ’ ένα ψυχολογικό τραύμα και στη κλινική εικόνα μιμούνται κατά πολύ τις επιληπτικές κρίσεις.
Για να αποφύγουμε τις δυσάρεστες εξελίξεις μετά απ’ ένα εγκεφαλικό τραύμα,το πρώτο μέλημα είναι κυρίως να αναγνωρίζουμε την εξέλιξη του.