Διαφοροποίηση γονιδίων και κυττάρων
Χρησιμοποιώντας το φως μπορούμε να ελέγξουμε ποια γονίδια διεγείρουν τα νευρικά κύτταρα, κάτω από ποιες προϋποθέσεις και υπό ποιες συνθήκες.
Χρησιμοποιώντας το φως μπορούμε να ελέγξουμε ποια γονίδια διεγείρουν τα νευρικά κύτταρα, κάτω από ποιες προϋποθέσεις και υπό ποιες συνθήκες.
Τα γονίδια είναι φορείς γενετικά προσαρμοσμένοι προκειμένου να κωδικοποιούν την παραγωγή ουσιών και συγκεκριμένα ενζύμων.
Όπως έχουν δείξει οι οπτογενετικές έρευνες, τον τελευταίο καιρό μελετώντας τα διάφορα φάσματα του φωτός και τη δράση τους στον εγκέφαλο είναι δυνατόν να παρατηρήσουμε ποιες αντιδράσεις προκαλούν σε γονίδια τα οποία χορηγούνται και πως αυτά επιδρούν στα νευρικά κύτταρα.
Με τη νευροοπτική μπορούμε να μελετήσουμε ποια κύτταρα, με ποιον τρόπο, σε ποιο χρονικό διάστημα και με ποια ένταση διεγείρονται και πως επικοινωνούν μεταξύ τους ή πως αδρανοποιούνται παραπλήσια νευρικά κύτταρα.
Τα ιόντα αποτελούν στοιχεία ηλεκτρικού φορτίου που βρίσκονται σ’ όλα τα νευρικά κύτταρα.
Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην έχει ενστικτώδη φόβο για τα φίδια.
Όπως έχουν δείξει οι έρευνες από την εποχή που ο Αλοΐσιος Αλτσχάιμερ έβγαλε την ομώνυμη διάγνωση για αυτήν τη μορφή άνοιας μέχρι τώρα, η παθογένεια της νόσου βασίζεται στο γεγονός της παθολογικής συγκέντρωσης του β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο.
Η ευθύνη μιας παραβατικής συμπεριφοράς οπωσδήποτε ανήκει στο άτομο που την δημιουργεί
Στη Βιονευρολογική πάντοτε υπήρχε η υπόνοια, σε πολλούς ασθενείς που εξετάζουμε διεξοδικά όλα αυτά τα χρόνια της εργασίας και απασχόλησης μας με την κατάσταση και με το «follow-up» της ασθένειας της σκλήρυνσης κατά πλάκας, ότι υπάρχει μια διαυλοπάθεια
Έχουμε δει στη Βιονευρολογική σαρκώματα, προερχόμενα από ινώδη συνδετικό ιστό, νευρικά ή δερματικά κύτταρα που αναπτύσσονται στα κάτω άκρα και μάλιστα σε μηρούς ή γλουτούς
Εδώ και πάρα πολύ καιρό, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, πάμπολλα ινστιτούτα αρχίζουν και κατευθύνουν τις έρευνες τους προς το γαστρεντερικό σύστημα και τις δυσλειτουργίες του, σε ότι αφορά τη συνεργασία του με τον εγκέφαλο
Πολλές φορές διερωτόμαστε, ακόμη και εδώ σε πολλούς ασθενείς στη Βιονευρολογική, πώς γίνεται ο ένας να «πηγαίνει» πολύ καλά, και ο άλλος όχι, ενώ έχουν τα ίδια συμπτώματα και την ίδια αρρώστια
Οπωσδήποτε το μούδιασμα στο άκρο ή η ψευδαίσθηση ότι κάτι εκεί πέρα «έχει αποκοιμηθεί», μπορεί να είναι αποτέλεσμα και προσωρινό και διαρκείας μιας εγκεφαλικής δυσλειτουργίας
Σε ένα μεγάλο ποσοστό αναπαραγωγής και αναζωογόνησης εγκεφαλικών και μυϊκών κυττάρων οφείλεται σε μιτοχονδριακές διαταραχές.