Ο αντιληπτικός ανταγωνισμός του εγκεφάλου
Από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρόκειται για μια σχετικά περίπλοκη εξέταση, αλλά όταν υπάρχει ρουτίνα και γίνεται συνήθεια, είναι πάρα πολύ χρήσιμη.
Από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρόκειται για μια σχετικά περίπλοκη εξέταση, αλλά όταν υπάρχει ρουτίνα και γίνεται συνήθεια, είναι πάρα πολύ χρήσιμη.
Χωρίς αμφιβολία, ένα από τα αξιώματα της σύγχρονης κοινωνίας και του οικονομικού κλίματος που κυριαρχεί είναι η συνεχής άνοδος της απόδοσης.
Σε νεαρές ηλικίες ενδείξεις που μπορούν να ληφθούν υπόψη για την ύπαρξη αυτισμού είναι η έλλειψη διάθεσης αλληλεγγύης και η αδυναμία ανταγωνισμού ή και συναγωνισμού.
Ασφαλώς και υπάρχει αφού η ελπίδα ως γνωστόν «πεθαίνει» τελευταία.
Πολλές φορές βλέπουμε σε ολόκληρες ομάδες, χαρακτηριστική περίπτωση είναι στους οπαδούς του ποδοσφαίρου ή κάποιων άλλων αθλημάτων, την εμφάνιση εντόνου ανταγωνισμού και κατάσταση ζήλειας σε σχέση με τα αποτελέσματα της ομάδας ή του αθλητή της προτιμήσεως τους
Η ζήλεια είναι ένα φαινόμενο που σύμφωνα με τις παρατηρήσεις προκύπτει ανάμεσα στη «συνεργασία» αμυγδαλής και ιππόκαμπου στον εγκέφαλο
Πράγματι είναι ένα μεγάλο ερώτημα ότι αφορά την παθοφυσιολογία της ζήλειας και του εγκεφάλου
«Αυτοκτονικό» χαρακτηρίζει τον σύγχρονο πρωταθλητισμό (τον αποκαλεί «αθλητισμό υψηλής απόδοσης» ή «υψηλών επιδόσεων») ο νευρολόγος – ψυχίατρος, δρ Δημήτρης Κουντούρης, ο οποίος έχει ασχοληθεί και με τα ψυχολογικά προβλήματα, που προκαλεί στους αθλητές αυτού του είδους ο αθλητισμός.