Το τελευταίο μισό αιώνα η πληθώρα των γιατρών που ασχολούνται με τα εγκεφαλικά επεισόδια και ιδιαίτερα αυτά των εμφράκτων έχει ασχοληθεί στην κυριολεξία πάρα πολύ με ειδικά φάρμακα που θα προστάτευαν τον ασθενή από κάτι τέτοιο
Η εμπειρία μας στη Βιονευρολογική έχει δείξει για κάτι που συνηθίζεται τουλάχιστον στην Ελλάδα πολύ, δηλαδή η τακτική λήψη μιας δόσης ασπιρίνης σε καθημερινή βάση σαν προφύλαξη για τυχόν εγκεφαλικό, ότι αυτό δεν ισχύει πάντοτε
Μια από τις βασικές «υποχρεώσεις» ενός μοντέρνου νευρολογικού και νευροφυσιολογικού εργαστηρίου είναι η έγκαιρη απόφαση για την λήψη φαρμακευτικής αγωγής π.χ. ασπιρίνη για διάφορες μικρολοιμώξεις, εγκεφαλικά επεισόδια , εγκεφαλίτιδες ή και κακοήθειες στον εγκέφαλο
Η ασπιρίνη είναι ένα πολύ «δημοφιλές» φάρμακο και όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική υπάρχουν άτομα, ιδιαίτερα στην τρίτη ηλικία, που λαμβάνουν ασπιρίνη σε χρόνια βάση
Από το ξεκίνημα της ιατρικής και των θεραπειών της για τον πόνο είναι γεγονός ότι το έγκαιρο «μπλοκάρισμα» της επώδυνης διαταραχής παίζει μεγάλο ρόλο στη θεραπεία.
Σήμερα τα πλέον γνωστά φάρμακα που χρησιμοποιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες σε ότι αφορά την απομόνωση του επώδυνου αιτίου του πόνου στην περιφέρεια του νευρικού συστήματος είναι η ασπιρίνη, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ και τα μη στεροειδή αντιρρευματικά φάρμακα.
Επειδή το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται κατά κύριο λόγο από την ύπαρξη φλεβικών και αρτηριακών θρομβώσεων, σαν πρώτη θεραπευτική προσέγγιση της παθολογικής αυτής κατάστασης είναι η εφαρμογή μιας αντιπηκτικής αγωγής
Πολλές νευρολογικές παθήσεις μπορούν να προκαλέσουν τη διαταραχή της υπερακουσίας, όπου κανείς δεν αντέχει συνηθισμένους ήχους, όταν ξεπεράσουν κάποιο «κατώφλι»
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος