Εγκεφαλικά τραύματα και ορμόνες
Τα εγκεφαλικά τραύματα ή κρανιοκακώσεις αποτελούν μία καθημερινότητα στην κλινική ρουτίνα, ιδιαίτερα του νοσοκομείου.
Τα εγκεφαλικά τραύματα ή κρανιοκακώσεις αποτελούν μία καθημερινότητα στην κλινική ρουτίνα, ιδιαίτερα του νοσοκομείου.
Το τρίπτυχο ύπνος, μνήμη, ορμόνες παρουσιάζεται πολύ έντονα στον εγκέφαλο.
Ο ύπνος, στις περιπτώσεις διαταραχής του λόγω λοιμώξεων, απελευθερώνει διάφορες ορμόνες που ρυθμίζουν το στρες και κυρίως κορτιζόνη.
Για να αποφύγουμε τις δυσάρεστες εξελίξεις μετά απ’ ένα εγκεφαλικό τραύμα,το πρώτο μέλημα είναι κυρίως να αναγνωρίζουμε την εξέλιξη του.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση σχεδόν πάντα έχουμε και μια προσβολή της υπόφυσης.
Όταν γενικά «ψάχνουμε» να βρούμε τις αιτίες μιας στυτική δυσλειτουργίας, ένα πολύ μεγάλο ρόλο παίζει και ο εντοπισμός συγκεκριμένων ορμονών
Γκρελίνη, λεπτίνη, ινσουλίνη, ντοπαμίνη κ.τ.λ. παίζουν ένα ρόλο στη δημιουργία της όρεξης και του κορεσμού
Όταν δε λειτούργει καλά η υπόφυση, έχουμε διάφορα σύνδρομα τα οποία πλέον σήμερα με τις τεχνικές μεθόδους, που έχουμε στη διάθεση μας, σε όποια κατεύθυνση και εάν πηγαίνουν είναι ευκολοδιάγνωστα και η θεραπεία της σχετικά προσιτή
Στη Βιονευρολογική, πάντοτε σε όλους σχεδόν τους διαγνωστικούς ελέγχους, δίνουμε μεγάλη σημασία στην ποσότητα της περιεκτικότητας του οργανισμού σε χρονοορμόνες, οι οποίες είναι η μελατονίνη και η κορτιζόλη
Στην Βιονευρολογική, εδώ και καιρό, ασχολούμαστε σε ότι αφορά την μετάδοση του άγχους και του φόβου μέσω χημικών σημάτων στα φοβικά άτομα.
Είναι το Alzheimer μεταδοτικό; Στο περιοδικό Nature από το κολλέγιο του Λονδίνου δημοσιεύτηκε τον τελευταίο καιρό μία εργασία η οποία με βάσιμα αλλά απλά στοιχεία δείχνει ότι οι άνθρωποι που είχαν κάποιες εγχειρήσεις στον εγκέφαλο και κατά συνέπεια μεταφέρθηκαν μέσω τρίτων παραγόντων κάποιες παθολογικές πρωτεΐνες, αργότερα ανέπτυξαν τη νόσο του Alzheimer. Δηλαδή, έχουμε κατά κάποιον […]
Τα τελευταία χρόνια η μελέτη της ενσυναίσθησης, σε ότι αφορά κυρίως τις νευροεπιστήμες, έπαψε πλέον να είναι μία απλή ενασχόληση προκειμένου να γίνουν κατανοητές, κυρίως σε διδακτικό επίπεδο, κάποιες εγκεφαλικές λειτουργίες.
Οι ενδοκρινικές διαταραχές κατά κύριο λόγο αποτελούν τις πρώτες παθολογικές αιτίες που δημιουργούν τη συμπτωματολογία της νόσου του πάρκινσον.
Οι ενδοκρινείς αδένες επηρεάζουν κατευθείαν τον εγκέφαλο διότι το προϊόν τους, οι ανάλογες ορμόνες δηλαδή, «εκβάλλει» στο αίμα και από εκεί μέσω του αίματος και μέσω «περάσματος» από τον αιματικό φραγμό στον εγκέφαλο και συγκεκριμένα στον υποθάλαμο και στην υπόφυση, όπου και διευθύνεται η όλη διαδικασία της ενδοκρινικής παραγωγής.
Τα τελευταία χρόνια για την έρευνα του ύπνου η έκκριση ορισμένων ορμονών κατά τη διάρκεια της νύχτας αποτελούσε ουσιαστικό στοιχείο.
Τα τελευταία χρόνια νευροεπιστήμονες όλο και πιο τακτικά διατυπώνουν θεωρίες όσον αφορά τη σημασία και τη λειτουργία του εσωτερικού ρολογιού του βιορυθμού μας˙ πρόκειται για τη χρονική ρύθμιση μεταξύ ύπνου και αφύπνισης που πραγματοποιεί ο εγκέφαλος.
Έρευνες έχουν δείξει ότι το σύνδρομο Cluster εμφανίζεται κυρίως σε νεαρές ηλικίες και περισσότερο σε άνδρες παρά σε γυναίκες.
Ο υποθάλαμος είναι το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ρύθμιση του στρες.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση συγκεκριμένες ορμόνες πρέπει να είναι κάτω από συνεχή έλεγχο∙ κυρίως αυτές που μας ενδιαφέρουν σε «πρώτο πλάνο» είναι οι αναπτυξιακές ορμόνες, οι ορμόνες του θυρεοειδούς, η κορτιζόλη και η προλακτίνη.
Η υπόφυση είναι ένας αδένας σε μέγεθος μπιζελιού που κρέμεται μ΄ έναν μίσxο από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου.