Σύνδρομο Parkinson και συγγενείς
Όπως έχουν δείξει οι έρευνες τα τελευταία χρόνια, το σύνδρομο Parkinson φαίνεται πως έχει μια γενετική προδιάθεση.
Όπως έχουν δείξει οι έρευνες τα τελευταία χρόνια, το σύνδρομο Parkinson φαίνεται πως έχει μια γενετική προδιάθεση.
Έρευνες έχουν δείξει ότι η διαταραχή στο συγχρονισμό εμφάνισης και διάταξης ορισμένων πρωτεϊνών στον εγκέφαλο είναι η αιτία για την εμφάνιση της νόσου του Parkinson.
Τα τελευταία χρόνια έχει ανακαλυφτεί ένας αναπτυξιακός παράγοντας, δηλαδή μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη που συντελεί στην ανάπτυξη των νευροκυττάρων ˙πρόκειται για έναν παράγοντα που βοηθά στην αναγέννηση και στην παραγωγή νευροκυττάρων, τη λεγόμενη νευρογένεση.
Σύμφωνα με τις μελέτες για τη νόσο του Parkinson, η παθογένεια της είναι μια αλυσίδα πολλών παραγόντων η οποία δημιουργεί παθολογική πρόσβαση από τον ένα κρίκο στον άλλο.
Στα νευρικά κύτταρα όλη λειτουργία του κυττάρου βασίζεται κυρίως στον ακριβή και γονιδιακά προσδιορισμένο μεταβολισμό των πρωτεϊνών.
Ένας ερευνητής του πανεπιστημίου του Bristol το 2002 έκανε το τόλμημα για τη γονιδιακή θεραπεία της νόσου του Parkinson.
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η νόσος του Parkinson είναι μια πολυπαραγοντική ασθένεια που βασίζεται σε αρκετούς ενδιάμεσους σταθμούς τόσο του μεταβολισμού όσο και των γονιδίων.
Στην εμφάνιση της νόσου του Parkinson, η «κυτταρική ενέργεια» παίζει έναν από τους βασικούς ρόλους.
Καταλυτικό ρόλο στη θεραπεία της νόσου του Parkinson παίζει ο λεγόμενος εγκεφαλικός αιματικός φραγμός· πρόκειται για ένα δίκτυο κυττάρων που περιβάλλει το νευρικό σύστημα και αφήνει επιλεκτικά μόνο ορισμένες ουσίες να έρθουν σε επαφή με το αίμα και τα εγκεφαλικά κύτταρα.
Τα λιπάσματα είναι τοξικές ουσίες για τον εγκέφαλο.
Όπως σ’ όλες τις ασθένειες, έτσι και στην περίπτωση της νόσου του Parkinson υπάρχει η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου λόγω γονιδιακής διαταραχής.
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες έχουν πιστοποιηθεί τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά γονίδια μέσα στο νευρικό κύτταρο τα οποία όταν έχουν ελαττωματικές λειτουργίες προκαλούν παρκινσονικά συμπτώματα.
Τακτικά θα τύχει να συναντήσουμε ταυτόχρονα υποφλοιώδη αρτηριοσκληρωτική εγκεφαλοπάθεια και υδροκεφαλισμό.
Το χαρακτηριστικό της υποφλοιώδους αρτηριοσκληρωτικής εγκεφαλοπάθειας είναι ότι πρόκειται για μία αργά εξελισσόμενη, κυρίως μετά το εξηκοστό έτος της ηλικίας, άνοια.
Οι ασθενείς με υποφλοιώδη αρτηριοσκληρωτική εγκεφαλοπάθεια καταφεύγουν στο γιατρό μετά τις χαρακτηριστικές διαταραχές της βάδισης.
Ο υδροκεφαλισμός έχει διάφορα αίτια˙ κυρίως εμφανίζεται στις μεγάλες ηλικίες και είναι αρτηριοσκληρωτικού χαρακτήρα.
Συχνά σε ηλικιωμένους ασθενείς προκύπτει ενοχλητική ακράτεια ούρων ή επιτακτική ανάγκη ούρησης και παράλληλα δυσκολία της κίνησης κατά τη βάδιση.
Ο ιδιοπαθής υδροκεφαλισμός είναι κατά κύριο λόγο υδροκεφαλισμός χωρίς έντονα στοιχεία πίεσης· συνήθως προκύπτει από το συνδυασμό υπέρτασης, διαβήτη και χρόνιας υποφλοιώδους αρτηριοσκληρωτικής εγκεφαλοπάθειας
Οι διαταραχές της βάδισης μπορούν να εμφανιστούν σε κάθε ηλικία και κάτω από διάφορες συνθήκες˙ πιο τακτικές όμως είναι οι περιπτώσεις εκείνες όπου έχουμε μεσήλικες ή υπερήλικες ασθενείς με διαταραχές στη βάδιση και με ταυτόχρονη επιτακτική ανάγκη για ούρηση.
Στην υποφλοιώδη αρτηριοσκληρωτική εγκεφαλοπάθεια έχουμε πάντοτε διαταραχές της βάδισης, κυρίως λόγω προσβολής του μετωπιαίου λοβού.