Σκληροδερμία και σύνδρομο Raynaud
To φαινόμενο Raynaudείναι το «μπλε κόκκινο» των δαχτύλων και ταυτόχρονα η σύσπαση που γίνεται όταν αυτό «αγριεύει».
To φαινόμενο Raynaudείναι το «μπλε κόκκινο» των δαχτύλων και ταυτόχρονα η σύσπαση που γίνεται όταν αυτό «αγριεύει».
Μελέτες με σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους, καθώς επίσης και πολύωρες καταγραφές με νευροφυσιολογικές εξετάσεις και μαθηματικές αναλύσεις, κατέδειξαν ότι οι άνθρωποι των πόλεων έχουν πολύ περισσότερο στρες και μάλιστα εντοπισμένο σε μια περιοχή του εγκεφάλου, που λέγεται αμυγδαλή.
Νευρωτικές ακραίες καταστάσεις, ψυχιατρικές διαταραχές του σχιζοφρενικού τύπου, καθώς επίσης και μείωση της μνήμης, όπως έδειξαν οι νέες απεικονιστικές έρευνες που έχουν γίνει στην Γερμανία, αλλά και από παρατηρήσεις που έχουμε κάνει εμείς μετά από μακροχρόνιες καταγραφές και αναλύσεις στην Βιονευρολογική, αποδεικνύουν ότι πολλές φορές είναι μια εγκεφαλική αλλοίωση υπεύθυνη για αυτή την κατάσταση.
Πρόκειται για μια αυτοάνοσου τύπου, μη φυσιολογική, αντίδραση χωρίς γνωστή, σαφή αιτιολογία.
Έχει πιστοποιηθεί εδώ και πολλά χρόνια ότι το στρες αυξάνει τη συμπτωματολογία της νόσου του Alzheimer.
Μέχρι στιγμής η μόνη σιγουριά που, εν μέρει, παρέχεται στη πρόωρη διάγνωση στη νόσο του Alzheimer, είναι η χρησιμοποίηση του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Η αυτοβιογραφική μνήμη είναι ουσιώδης για την καθημερινή πράξη.
Από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι μια πολύ ευαίσθητη μέθοδος για τον προσδιορισμό και πολλές φορές και για την ποσοτική εκτίμηση εγκεφαλικών δυσλειτουργιών.
Η μνήμη και ιδιαίτερα η αυτοβιογραφική είναι μια από τις πλέον ευαίσθητες, εγκεφαλικές λειτουργίες και απαραίτητες για τη ζωή μας.
Η έκσταση, όπως έχουμε δει στην Βιονευρολογική, είναι ένα από τα «φαβορί» εξαρτησιογόνα χάπια της νεολαίας.
Χωρίς αμφιβολία, τα συμπτώματα μέθης σε υπερβολική χρήση αλκοόλ είναι κάτι σύνηθες τα τελευταία χρόνια για την κοινωνία μας.
Όλο και πιο συχνά, τα τελευταία χρόνια, επισκέπτονται τη Βιονευρολογική, άτομα με προβλήματα από την εξάρτηση και την κάνναβη.
Στην Βιονευρολογική, έχουμε πολύ τακτικά και ιδιαίτερα σε νέους το πρόβλημα των επιπλοκών σε εξαρτησιογόνα.
Η επιληψία είναι καταρχήν μια «ενοχλητική» αρρώστια με ποικιλία κρίσεων και κινδύνων.
Η «μονήρης» επιληπτική κρίση είναι ένα θέμα που μας προβληματίζει πάρα πολύ εδώ στην Βιονευρολογική, σχετικά με την περαιτέρω θεραπευτική αγωγή.
Η τοποθέτηση μιας αντιεπιληπτικής αγωγής, ανάλογα με τα στοιχεία που υπάρχουν, από ότι δείχνει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε με βάση δυο κανόνες.
Στην Βιονευρολογική, όπως και σε άλλα πάρα πολλά διαγνωστικά νευρολογικά κέντρα, υπάρχει πάντοτε το δίλλημα μιας κάποιας θεραπείας μετά από μια «μονήρης» επιληπτική κρίση.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο σε έναν άνθρωπο, ο οποίος υπόκεινται σε επιληπτικές κρίσεις και έχει ανάλογες εγκεφαλικές αλλοιώσεις, να βρει κανείς μια αυτόματη και εύκολη επικοινωνιακή δίοδο σε ότι αφορά την θεραπεία.
Πρόκειται για μια μορφή συμπεριφοράς με απότομες εκρηκτικές κρίσεις επιθετικότητας, τόσο λεκτικής όσο και κινητικής, καθώς επίσης και συνοδεία επιθετικών πράξεων.
Η γνώμη μας στην Βιονευρολογική είναι ότι στις επιληπτικές κρίσεις συγκεντρώνεται, και μέχρι στιγμής πριν λίγο ήταν αναγκαίο, η προσοχή των γιατρών κυρίως σ’ αυτή καθ’ αυτή την ασθένεια και στην θεραπευτική αντιμετώπιση των κρίσεων.