Ύπνος και αδενοσίνη
Η αδενοσίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής στον εγκέφαλο που αυξομειώνει τη δραστηριότητα των νευρικών κυττάρων, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Η αδενοσίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής στον εγκέφαλο που αυξομειώνει τη δραστηριότητα των νευρικών κυττάρων, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Όταν ο εγκέφαλος χρειάζεται να κάνει «οικονομία» στην ενέργεια που είναι απαραίτητη για τη λειτουργία του για λόγους που ο ίδιος κρίνει, προάγει αμέσως καταστολή του REM στον ύπνο.
Αποτελεί γεγονός ότι όλες οι ανθρώπινες λειτουργίες χρειάζονται ενέργεια προκειμένου να εκτελέσουν το έργο τους.
Μετά από εντατικές έρευνες, το 1971 οι δύο Αμερικανοί επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Harvard κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας εσωτερικός μηχανισμός αυτορρύθμισης του ύπνου στον εγκέφαλο.
Ο απόλυτος έλεγχος του βαθύ ύπνου γίνεται μέσω του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Ο Aserinsky σε συνεργασία με τον Nathaniel Kleitman στο πανεπιστήμιο του Σικάγου ανακάλυψαν το στάδιο REMτου ύπνου ˙ πρόκειται για το στάδιο που παρουσιάζεται πριν την αφύπνιση ή στο στάδιο ημιαφύπνισης του ατόμου.
Ο ύπνος αποτελεί οπωσδήποτε ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο και όχι μόνο μία αυτόνομη λειτουργία.
Αιώνες τώρα, ήδη από το 1783, είναι γνωστό ότι τα νευρικά κύτταρα επηρεάζονται από ηλεκτρικούς ερεθισμούς.
Ο αυτισμός είναι μία παθολογική κατάσταση κατά την οποία οι ασθενείς δεν έχουν την ικανότητα της αντίληψης των συναισθημάτων των ατόμων με τα οποία συναναστρέφονται.
Κατά τη διάρκεια της μέσης και προχωρημένης ηλικίας, το αδέξιο βάδισμα και η ταυτόχρονη ελάττωση της μνήμης είναι μία επικίνδυνη κατάσταση.
Μια μοντέρνα και άκρως επιτυχημένη θεραπεία για τη νόσο του Parkinson είναι η χρήση διάφορων ιών.
Η καλή εγκεφαλική λειτουργία προϋποθέτει μία ομαλή επικοινωνία μεταξύ φλοιού και υποφλοιωδών σχηματισμών του εγκεφάλου· αυτή επιτυγχάνεται μέσω των νευρικών ινών που συνδέουν τους διάφορους αυτούς σχηματισμούς με το φλοιό του εγκεφάλου.
Οι παραϋπνίες είναι διαταραχές του ύπνου που εμφανίζονται κυρίως κατά τη διάρκεια του βαθύ ύπνου και αποτελούν για πάρα πολλούς ανθρώπους καθημερινή ενόχληση η οποία έχει μία συγκεκριμένη ιδιομορφία· ενώ είναι ιδιαίτερα ανυπόφορη σαν συμπτωματολογία, εντούτοις, δε γίνεται αμέσως αντιληπτή από τον ασθενή.
Η υπερδιέγερση που χαρακτηρίζει κυρίως άτομα με τάση για αϋπνία είναι χαρακτηριστική και συνυφασμένη με μία γενικευμένη ανησυχία, φοβικές καταστάσεις.
Άπνοια χαρακτηρίζεται η κατάσταση όπου πραγματοποιείται διακοπή της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Σε κάθε λοίμωξη η άμυνα του οργανισμού απελευθερώνει κυτοκίνες, οι οποίες είναι μοριακές ενώσεις που προειδοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα μέσω εγκεφαλικών διεργασιών ότι έχει προσβληθεί από νοσηρή κατάσταση, μικρού ή μεγάλου βαθμού.
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν είναι δυνατή η ανάρρωση διάφορων σωματικών παθήσεων κυρίως μετά από λοιμώξεις μέσω του ύπνου· ανεπιφύλακτα ναι.
Ο θάλαμος είναι η περιοχή εκείνη του εγκεφάλου που «δέχεται» την ντοπαμίνη και μέσω αυτής ρυθμίζει τα ερεθίσματα που φτάνουν στα άκρα.
Αυτόν τον καιρό γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια για την εύρεση θεραπευτικών μέσων εξαιτίας της διάγνωσης των διαταραχών εντός του οργανισμού λόγω μοριακής μιμητικής.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων σταδίων του ύπνου είναι δυνατόν να παρουσιαστούν κάποιες μυϊκές «ρυθμικές» διαταραχές των άκρων ή του κορμού και της κεφαλής.