Ιδεοψυχαναγκασμός και μοριακή μιμητική
Κάποιες «εμμονές» που παρουσιάζονται από την παιδική ηλικία, όπως είναι τα τικ, είναι αποτέλεσμα αυτοάνοσων διαταραχών.
Κάποιες «εμμονές» που παρουσιάζονται από την παιδική ηλικία, όπως είναι τα τικ, είναι αποτέλεσμα αυτοάνοσων διαταραχών.
Είναι γνωστό ότι όσοι πάσχουν από διάφορες αλλεργίες εμφανίζουν ταυτόχρονα έναν ψυχικό «παροξυσμό» ή διάφορες μορφές ψυχικών διαταραχών.
Οι έρευνες των τελευταίων χρόνων σε πανεπιστήμια της Αμερικής και κυρίως της Βοστόνης έχουν δείξει ότι στη νόσο του Alzheimer έχουμε μια διαδικασία «διπλώματος» των παθολογικών πρωτεϊνών˙ συγκεκριμένα πρόκειται για τα λεγόμενα PRIONS.
Είναι πλέον γνωστό ότι όσοι πάσχουν από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού εμφανίζουν μικρής ή μεγάλης έντασης ψυχωτικές αντιδράσεις.
Στην καθημερινότητα του ανθρώπου γίνεται ένας συνεχής πόλεμος πρωτεϊνών και πρωτεϊνικών τμημάτων που εισέρχονται στον οργανισμό μας μέσω της τροφής, ο οποίος προκαλείται από τον ίδιο τον οργανισμό.
Η μοριακή μιμητική είναι μια διαδικασία η οποία εντός του οργανισμού παράγει πολλές ασθένειες όπως αλλεργίες, κακοήθειες και ψυχώσεις˙ πρόκειται για έναν μηχανισμό ο οποίος στην προσπάθεια του να δημιουργήσει πρωτεΐνες από υλικά που δέχεται εξωτερικά(ιδίως τροφές), έχει μια λάθος παραγωγή μιμούμενος τις ίδιες τις πρωτεΐνες του σώματος.
Η παρορμητική συμπεριφορά είναι μια κατάσταση που ξεκινά ξαφνικά χωρίς αιτία αλλά με επιπτώσεις για τον ίδιο τον πάσχοντα και το περιβάλλον του.
Η βουλιμία θεωρείται ως μια ανωμαλία διατροφής και είναι απόλυτα συνυφασμένη με μια διαταραχή εκκαθάρισης˙ πρόκειται για ένα τακτικό νόσημα στην εποχή μας και η μοριακή βιολογία έρχεται να δώσει μια ακτίνα φωτός σε ότι αφορά τη λύση αυτού του προβλήματος.
Όταν ο ύπνος συνοδεύεται από ψευδαισθήσεις έχουμε ένα συγκεκριμένο σύμπτωμα που δηλώνει μια διαταραχή του πρώτου σταδίου του ύπνου· πρόκειται για το στάδιο μεταξύ ελαφρύ και βαθύ ύπνου τις πρώτες πρωινές ώρες.
Μια διαταραχή του ύπνου στα πρώτα κυρίως στάδια του είναι αυτή της νυχτερινής ενούρησης· κυρίως εμφανίζεται ακούσια τις πρώτες πρωινές ώρες και είναι χαρακτηριστική στην παιδική ηλικία.
Μετά από την επιβράδυνση της ανάπτυξης εξαιτίας του τεράστιου οικονομικού βάρους που έφερε η κρίση, μια αλλαγή του τρόπου ζωής στην Ευρώπη και γενικά στο δυτικό κόσμο είναι πλέον επιβεβλημένη.
Η διαλογή μαζί με την επιλογή είναι οι εγκεφαλικές εκείνες δραστηριότητες που έχουν ύψιστη σημασία για την καθημερινότητα.
Ο εγκέφαλος έχει εκ γενετής την κληρονομική δυνατότητα και ευρωστία να έχει εκείνες τις δομές που παράγουν και προάγουν την ευφυΐα.
Κάθε δεδομένη ιεραρχία που υφίσταται σ’ ένα ατομικό, οικογενειακό ή κοινωνικό κύκλο δημιουργεί μια δεδομένη κατάσταση που οδηγεί σ’ ένα σταθερό τρόπο ζωής.
Tα αισθήματα παράγονται και στην ουσία σταθμίζονται και «κάθονται» στην περιοχή του δρεπάνου.
Από έρευνες, εμπειρία αλλά και από τη σύγχρονη νευροεπιστήμη είναι πλέον γνωστό ότι σχεδόν τα πάντα γύρω μας είναι ένα προϊόν συνεχούς εξέλιξης.
Ο Μπρότμαν ήταν ένας μεγάλος Γερμανός νευροφυσιολόγος που στις αρχές του 19ου αιώνα διέκρινε και επισήμανε ότι στην περίπτωση της κατάθλιψης υπάρχει ένας κεντρικός «διακόπτης» στον εγκέφαλο που ευθύνεται γι’ αυτήν τη δυσλειτουργία.
Οι ψυχογενείς κρίσεις αποτελούν για τους γιατρούς εκείνες τις επιληπτόμορφες κρίσεις οι οποίες, κατά τη γνώμη τους, δεν έχουν επιληπτικό χαρακτήρα.
Στη νευρολογία και στην ψυχιατρική ως ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται εκείνες οι μορφές των κρίσεων οι οποίες είναι επιληπτόμορφες· θεωρούνται, δηλαδή, από τους γιατρούς ότι παρουσιάζουν μια συμπτωματολογία επιληπτικής κρίσης, χωρίς να είναι μια τέτοια.
Μια ανακάλυψη που έγινε στις αρχές του 1990 στο πανεπιστήμιο του Κλίβελαντ αρχίζει να δίνει ουσιαστικά αποτελέσματα στη θεραπεία των μετατραυματικών παραλύσεων· πρόκειται για τα μόρια των πρωτεογλυκανών.