Το νέο περίγραμμα του αυτισμού
Σε ότι αφορά τον αυτισμό, αυτό που ισχύει πλέον είναι ότι τίποτε δεν είναι σταθερός.
Σε ότι αφορά τον αυτισμό, αυτό που ισχύει πλέον είναι ότι τίποτε δεν είναι σταθερός.
Σε αρκετές περιπτώσεις και κυρίως σε παθήσεις όπως είναι η κατάθλιψη, η ψύχωση, και ορισμένα είδη νευρώσεων απαιτείται παράλληλη θεραπεία εντέρου και νευρικού συστήματος.
Ανάλογα με την επάρκεια του ύπνου και την ποιότητα των σταδίων του, έχουμε τη μεταβολή της συγκέντρωσης των κυτοκινών, εκείνων δηλαδή των ουσιών που διεγείρουν την άμυνα του οργανισμού προκειμένου να αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις.
Ιδιαίτερα σε διαταραχές του ύπνου, οι κυτοκίνες αντιδρούν μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Από την αρχαιότητα είναι ήδη γνωστό ότι η αϋπνία επηρεάζει την άμυνα του οργανισμού και προκαλεί διάφορες ασθένειες.
Οι κυτοκίνες είναι ουσίες του ανοσοποιητικού συστήματος που προέρχονται από τα λευκά αιμοσφαίρια και όταν ένας εισβολέας εισέρχεται στο σώμα, απελευθερώνονται εντός του οργανισμού προκειμένου να ειδοποιήσουν τον εγκέφαλο.
Οι ασθενείς που πάσχουν από ημικρανίες, χρειάζονται προφύλαξη από την νόσο.
Ο προμετωπιαίος λοβός είναι η έδρα της λογικής σκέψης και εκεί λαμβάνει χώρα η επεξεργασία των γνωστικών λειτουργιών.
Η ομοιόσταση είναι μία πολύ σπουδαία λειτουργία του οργανισμού η οποία φαίνεται ότι βασίζεται στη συναπτική ομοιόσταση που πρώτοι κατέδειξαν οι Tononi–Cirelli από το πανεπιστήμιο του Wisconsin.
Η αδενοσίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής στον εγκέφαλο που αυξομειώνει τη δραστηριότητα των νευρικών κυττάρων, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Το στάδιο REM αποτελεί βασικό στάδιο του ύπνου και χαρακτηρίζεται από γρήγορες κινήσεις των οφθαλμών, συσπάσεις των μυών, απόλυτη χαλάρωση του σώματος και δημιουργία ονείρων.
Ο ύπνος, ιδιαίτερα στο βαθύ στάδιο, ρυθμίζεται από συγκεκριμένους παράγοντες, την ακετυλοχολίνη και τη νοραδρεναλίνη.
Μετά από εντατικές έρευνες, το 1971 οι δύο Αμερικανοί επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Harvard κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας εσωτερικός μηχανισμός αυτορρύθμισης του ύπνου στον εγκέφαλο.
Όσον αφορά την ανάγκη για ύπνο, στο νευρωνικό τόξο του ύπνου που βρίσκεται μεταξύ στελέχους και υποθαλάμου του εγκεφάλου, κύριος ρυθμιστής είναι οι ηλεκτρικές εκφορτίσεις ανάμεσα στα κύτταρα της περιοχής.
Το 1963 ο Ισπανός νομπελίστας φυσιολόγος José Manuel Rodríguez Delgado από το πανεπιστήμιο του Γέιλ επιχείρησε ένα σπουδαίο πείραμα· ανάμεσα στα κέρατα ενός τράγου εμφύτευσε έναν δέκτη και κρατώντας ο ίδιος έναν πομπό συντόνιζε τις κινήσεις του τράγου.
Στον εγκέφαλο υπάρχει διαχωρισμός περιοχών και νευρωνικών τόξων ανάλογα με τη λειτουργία που επιτελούν.
Το γεγονός ότι το φάσμα του φωτός κάτω από διάφορες εκπομπές του μπορεί να επηρεάσει την εγκεφαλική ουσία είναι από παλιά γνωστό.
Μόρια εντός των νευρικών κυττάρων εκπέμπουν φως ανάλογα με τη διέγερσή τους.
Ο πανεπιστημιακός καθηγητής και Αμερικανός νομπελίστας Charles ήταν ο πρώτος που διατύπωσε τη θεωρία ότι η διέγερση των εγκεφαλικών κυττάρων μπορεί να παρομοιαστεί με λάμψεις φωτός.
Με τη νευροοπτική μπορούμε να μελετήσουμε ποια κύτταρα, με ποιον τρόπο, σε ποιο χρονικό διάστημα και με ποια ένταση διεγείρονται και πως επικοινωνούν μεταξύ τους ή πως αδρανοποιούνται παραπλήσια νευρικά κύτταρα.