Ανοσοποιητικό σύστημα και άμυνα του εγκεφάλου
Όταν ο εγκέφαλος αρρωσταίνει ή πάσχει από διάφορες παθολογικές καταστάσεις, οπωσδήποτε χρειάζεται μια επιπλέον αμυντική δραστηριότητα.
Όταν ο εγκέφαλος αρρωσταίνει ή πάσχει από διάφορες παθολογικές καταστάσεις, οπωσδήποτε χρειάζεται μια επιπλέον αμυντική δραστηριότητα.
Τα τελευταία χρόνια με τις μεγάλες θεραπευτικές προσπάθειες που γίνονται ιδίως με εμβόλια ή άλλους τρόπους επηρεασμού του ανοσοποιητικού συστήματος για τη νόσο του Alzheimer, μπορούμε να πούμε το πρόβλημα έχει εντοπιστεί σε κάποια όρια.
Όπως έχουν δείξει οι έρευνες από την εποχή που ο Αλοΐσιος Αλτσχάιμερ έβγαλε την ομώνυμη διάγνωση για αυτήν τη μορφή άνοιας μέχρι τώρα, η παθογένεια της νόσου βασίζεται στο γεγονός της παθολογικής συγκέντρωσης του β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο.
Στη Βιονευρολογική προσπαθούμε πάντα να απαντήσουμε έγκαιρα αυτή την ερώτηση, προκειμένου να έχουμε μια έγκυρη απάντηση για την εμφάνιση των αυτοάνοσων ρευματικών παθήσεων
Ψάχνοντας με επιμέλεια τα ιστορικά των ασθενών, που τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει λόγω νευροψυχιατρικών παθήσεων από τη Βιονευρολογική, με γνώμονα τη συμπεριφορά της αντίστασης στην ινσουλίνη, πιστοποιήσαμε ότι, σε πάρα πολλές καταστάσεις, η λειτουργία αυτή της αυξημένης αντίστασης στην ινσουλίνη είναι και η γενεσιουργός αιτία αυτών των ανοσολογικών αποκλίσεων
Εκείνο που εκπλήσσει με την έρευνα του ανοσοποιητικού συστήματος και από τη δική μας καθημερινότητα στην κλινική εξέταση, εδώ στη Βιονευρολογική, είναι η πληθώρα των λειτουργιών που συντονίζει και η διαφορετικότητα τους, προκειμένου να προστατέψει το σώμα
Μια από τις ιδιαιτερότητες των αυτοάνοσων νοσημάτων, δηλαδή, των νοσημάτων που προέρχονται από διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος είναι πολλές φορές η «διπολικότητα» των λεγόμενων Τ-κυττάρων
Στη Βιονευρολογική πάντα σε εκτεταμένες νευροφυσιολογικές έρευνες σε υπερκινητικά παιδιά διαπιστώνουμε στοιχεία διαταραχής του ανοσοποιητικού
Πολλές φορές, ο εγκέφαλος σε λειτουργικές διαταραχές παρουσιάζει μια «αναστάτωση» στο ανοσοποιητικό σύστημα, έτσι που επιτρέπει σε μικρές ομάδες μικροβίων, που διεγείρουν τα λεγόμενα μακροφάγα κύτταρα, να δημιουργήσουν «απαρχές» αυτοάνοσων νοσημάτων.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια (εκατοντάδες), ισχύει το δόγμα ότι υπεύθυνο για την ύπαρξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποκλειστικά και μόνο μια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού, δηλαδή τους συστήματος αμύνης που διαθέτει ο καθένας από εμάς προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις ασθένειες που έρχονται εξωτερικά.
Σε μία υπερδιέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος κάτω από διάφορες καταστάσεις είναι δυνατόν το ίδιο το σύστημα να παράγει αντισώματα εναντίον υγιών στοιχείων του οργανισμού.
Το μήνα Μάιο του 2015 πραγματοποιήθηκε ένα διεθνές συνέδριο, το InternationalMeetingforAutismResearch, κατά τη διάρκεια του οποίου επιβεβαιώθηκε από πολλούς επιστήμονες η στενή σχέση μεταξύ του ανοσοποιητικού συστήματος με τον αυτισμό.
Οι ιντερφερόνες αποτελούν σειρά μορίων τα οποία επιδρούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα προκαλώντας αντιδράσεις ή αναστολή παραγωγής των Τ – κυττάρων και των αντισωμάτων που προέρχονται απ’ αυτά.
Το συχνό πλύσιμο των χεριών και ο τακτικός καθαρισμός όλου του σώματος πλέον αποτελούν απαράβατο κοινωνικό κανόνα.
Τα τελευταία χρόνια πολυκεντρικές έρευνες σε διάφορα μέρη του κόσμου και κυρίως στην Αμερική και Αγγλία έχουν «ριχτεί» σε μια προσπάθεια να βρουν κάποια προσέγγιση για τη νόσο του Alzheimer που διεθνώς καλπάζει.
Νόσος Alzheimer και ανοσοποιητικό σύστημα [insert_php] echo write_page_excerpts(); [/insert_php]
Όσο πιο γρήγορα μπορεί και μαθαίνει κανείς να διαχειρίζεται τα συναισθήματα του, ιδιαίτερα τα αρνητικά βιώματα, «κατεβάζοντας» τον πήχη και δημιουργώντας ευχάριστη για αυτόν ατμόσφαιρα, τόσο πιο γρήγορα παύουν τα επινεφρίδια να βγάζουν την ορμόνη της υδροκορτιζόνης που ανεβάζει πάρα πολύ το στρες και καταστρέφει τα κύτταρα στον εγκέφαλο
Το μεγάλο μέρος της ανοσοποιητικής δράσης του σώματος, περίπου σε 70% ποσοστό, διενεργείται μέσω του εντερικού συστήματος
Τα τελευταία χρόνια όλες οι έρευνες συγκεντρώνονται προς την κατεύθυνση αυτή
Το ανοσοποιητικό σύστημα και ιδιαίτερα σε ότι αφορά το συντονισμό του με αυτό του νευρικού συστήματος, έχουμε δει εδώ στη Βιονευρολογική ότι έχει μια απεριόριστη γκάμα λειτουργιών, τόσο όσο αφορά την ομαλότητα αλλά όσο και τη δυσλειτουργία πολλών καταστάσεων που προκαλούν διάφορα παθολογικά σύνδρομα