Οι «συγκοπές» νευρικού τύπου
Οι «συγκοπές» είναι κλινικά φαινόμενα που παρουσιάζονται μετά από μια διαταραχή της αιματικής κυκλοφορίας στον εγκέφαλο
Οι «συγκοπές» είναι κλινικά φαινόμενα που παρουσιάζονται μετά από μια διαταραχή της αιματικής κυκλοφορίας στον εγκέφαλο
Το αγγειογενές οίδημα είναι κάτι που ουσιαστικά προκαλεί την εγκεφαλοπάθεια και ιδιαίτερα είναι έντονο στις περιπτώσεις της λεγόμενης οπίσθιας αναστρέψιμης εγκεφαλοπάθειας
Η κεφαλαλγία είναι βέβαια ένα πολύ χαρακτηριστικό σύμπτωμα που γίνεται αμέσως αντιληπτό από τον ασθενή και αποτελεί το κύριο σύμπτωμα για πολλές νευρολογικές και άλλες παθήσεις
Στη Βιονευρολογική, παραπάνω από μια εικοσαετία καταγράφουμε τις περιπτώσεις εγκεφαλοπάθειας Hashimoto και την πορεία του σε παράλληλη παρακολούθηση με νευροφυσιολογικές (ηλεκτροεγκεφαλογραφικές) καταγραφές
Μια μορφή της αύρας των ημικρανιών είναι και ο τύπος της «προοδευτικής» εξέλιξης
Στη Βιονευρολογική, πολύ τακτικά παρατηρούμε ότι σε βλάβη της αυχενικής μοίρας των μεσοσπονδυλίων τμημάτων ή της αξονοεπιστροφικής διάρθρωσης και ιδιαίτερα σε βίαιες κινήσεις, έχουμε διαταραχές από τις σπονδυλικές αρτηρίες με ανάλογα συμπτώματα, κυρίως ιλίγγους, πτώση στο έδαφος, απώλεια συνείδησης, τάση για εμετό και άλλα μικρότερης έντασης
Το επισκηνίδιο αιμάτωμα είναι χαρακτηριστικό ότι συμβαίνει «ψηλά» στον εγκέφαλο, μετά από απότομη κεφαλαλγία και απώλεια συνείδησης, η οποία αυξάνεται ταχύτατα μέσα σε διάστημα ωρών
Η άνοια είναι, όπως την ξεχωρίζουμε εδώ στη Βιονευρολογική, μια νοσηρή κατάσταση με κυρίαρχο σύμπτωμα την απώλεια της μνήμης
Το βενζόλιο μαζί με μια συγγενική χημική ουσία, την τολουόλη, είναι πάρα πολύ επικίνδυνο για την εμφάνιση εγκεφαλοπαθειών
Από την εμπειρία που έχουμε στη Βιονευρολογική συνηθίζουμε να προτιμούμε την έκφραση επιληπτικού επεισοδίου αντί της διάγνωσης της επιληψίας, που πολλές φορές ίσως και άδικα δίνει ένα στίγμα στον ασθενή
Όπως είναι οι παρατηρήσεις μας εδώ στη Βιονευρολογική, καμιά συνειδησιακή διαταραχή, ακόμα και προ ντελίριο καταστάσεις, δεν έρχεται τελείως απότομα
Από την πείρα μας στη Βιονευρολογική και από τη συγκέντρωση νευροφυσιολογικών εξετάσεων και ιδίως ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων με σύγχρονη καταγραφή της ηλεκτροκαρδιογραφικής δραστηριότητας, διαπιστώνουμε ότι η απώλεια ή η ελάττωση συνείδησης σε αυτά τα περιστατικά είναι τελείως διαφορετικού τύπου
Σε περιπτώσεις συνειδησιακής διαταραχής, μετά από απότομη «ανόρθωση», συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά να αποκαθίσταται αυτή, μετά από το κάθισμα του ασθενούς.
Τακτικά εντοπίζουμε, σε ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις, ότι έχει προηγηθεί ένα «μπανάλ» εγκεφαλικό τραύμα με σύντομη απώλεια της συνείδησης, πριν από πολλά χρόνια.
Δυστυχώς, εδώ πέρα δεν ισχύει ο τυπικός τρόπος ιατρικής λογικής· αίτιο, αποτέλεσμα ή αίτιο, σύμπτωμα.
Είναι κάτι που μπορεί να το συναντήσει ο κλινικός νευρολόγος ανά πάσα στιγμή και να τον «ξεγελάσει» με την συμπτωματολογία του.
Στην νευρολογία, πάντοτε τα μεγαλύτερα διαγνωστικά προβλήματα, ήταν η κατάσταση της ενδοκρανιακής πιέσεως. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, αυτό μπορούσε να γίνει με μια μέτρηση, σε μια χρονική φάση, και κάτω από ειδικές συνθήκες.
Πρόκειται για καταστάσεις που δημιουργούνται σε διαταραχές λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα, με αποτέλεσμα η όλη διαδικασία να καταλήξει σε μια δηλητηρίαση (τοξίκωση).
Έχει αποδειχτεί, κυρίως εδώ στην Βιονευρολογική, ότι το μεγαλύτερο «όπλο» για την σωστή αγωγή και θεραπεία είναι η παρακολούθηση και η εκτίμηση της πορείας της νόσου ενός ασθενούς.
Η άνοια είναι απλά μια κατάσταση όπου το άτομο αρχίζει σιγά-σιγά να χάνει τη μνήμη του και την προσωπικότητα του.