Η παρακολούθηση της νευρολογικής πορείας
Έχει αποδειχτεί, κυρίως εδώ στην Βιονευρολογική, ότι το μεγαλύτερο «όπλο» για την σωστή αγωγή και θεραπεία είναι η παρακολούθηση και η εκτίμηση της πορείας της νόσου ενός ασθενούς.
Έχει αποδειχτεί, κυρίως εδώ στην Βιονευρολογική, ότι το μεγαλύτερο «όπλο» για την σωστή αγωγή και θεραπεία είναι η παρακολούθηση και η εκτίμηση της πορείας της νόσου ενός ασθενούς.
Οι άνθρωποι που υποφέρουν από υπνικές παραισθήσεις το γνωρίζουν οι περισσότεροι καλά και περνάνε τρομερές δυσκολίες και καταστάσεις, ενώ υποσυνείδητα αναγνωρίζουν πως αυτά συμβαίνουν στην περιοχή του ονείρου.
Τα συμπτώματα της υπνικής παράλυσης μπορεί να τα χαρακτηρίσει κανένας πολύ συγκεκριμένα, αρχίζοντας από ένα αίσθημα της διαταραχής της κίνησης με μια έντονη πίεση σε λαιμό, στήθος και στομάχι.
Οι διαταραχές του ύπνου κυρίως με τη μορφή υπναγωγών ψευδαισθήσεων είναι δυνατόν να έχουν προκληθεί από έντονο στρες ή φάρμακα ή συνδυασμό και των δυο.
Ο ρόλος της ακετυλχολίνης σε ότι αφορά τον ύπνο είναι πολύ ουσιαστικός, διότι είναι η ουσία η οποία χύνεται στον εγκέφαλο όταν κοιμάται κανείς και εμποδίζει την διέγερση του κέντρου των κινήσεων.
Πολύ τακτικά στη Βιονευρολογική, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα αυτό· που ο θεράπων γιατρός δεν μπορεί να ξεχωρίσει με σιγουριά τι ακριβώς συμβαίνει ανάμεσα στο γεγονός μιας υπνικής παράλυσης ή τυχόν επιληπτικής κρίσης.
Είναι μια ψυχωτική διαταραχή, μπορεί να είναι και εκ γενετής αλλά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην εκτίμηση της νευρολογικής κατάστασης όπως έχει δείξει η εμπειρία μας στη Βιονευρολογική.
Συνήθως μιλάμε για σύνδρομα επικοινωνιακής διαταραχής σε ασθενείς όταν έχουμε την εντύπωση ότι ενώ είναι «ξύπνιοι» δεν μπορούν να αντιδράσουν στις ερωτήσεις μας.
Η στέρηση ύπνου ή η αϋπνία είναι συνδεδεμένη με πάρα πολύ επικίνδυνα για τον άνθρωπο συμπτώματα, διαταραχές ή επακόλουθα.
Μέχρι στις αρχές του 1950 οτιδήποτε είχε σχέση με εγκεφαλική δυσλειτουργία ή ψυχιατρική απόκλιση, σε γενικές γραμμές, εθεωρείτο ως «τρέλα» και οι ασθενείς που είχαν την ατυχία να εκδηλωθούν έτσι έπεφταν σε ένα κύκλο προκαταλήψεων και δεισιδαιμονίας.
Αρκετοί ασθενείς εμφανίζονται στη Βιονευρολογική, ισχυριζόμενοι ότι έχουν την ικανότητα της τηλεπάθειας.
Η κατάθλιψη είναι η αρρώστια της εποχής.
Πρόκειται για συσπάσεις μικρών ινών ή μικρών ομάδων μυϊκών ινών ύστερα από κόπωση ή από παθολογικές καταστάσεις.
Το θέμα των δυστονιών έχει πάρει τα τελευταία τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ μεγάλες διαστάσεις.
Ο ρόλος της παρεγκεφαλίδας, στο νευρικό σύστημα, είναι ο συντονισμός των κινήσεων με σκοπό να διευκολύνεται η ζωή και η καθημερινότητα του ανθρώπου.
Πολλές φορές τα τραύματα της σπονδυλικής στήλης είναι επιπόλαια παρόλη τη σοβαρότητα που μπορεί να έχουν.
Η υπέρταση παραμένει ένα πάρα πολύ μεγάλο δίλλημα ακόμη και για τη σημερινή ιατρική και ιδιαίτερα η λεγόμενη «ιδιοπαθής» μορφή της.
Ένα από τα τακτικά ευρήματα της νευρολογικής εξέτασης από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, για τα οποία δεν διαμαρτύρονται τακτικά οι ασθενείς είναι ο τρόμος , η «ανησυχία» της κάτω γνάθου (εικόνα).
Πρόκειται για ένα κομμάτι της επιστήμης που απασχολεί τους νευροφυσιολόγους τον τελευταίο καιρό πάρα πολύ.
Στην Βιονευρολογική, όπως μας δίδαξε η εμπειρία, εμφανίζεται τακτικά το πρόβλημα των πολλαπλών κενώσεων.