Πόσο επικίνδυνη είναι η φωτοφοβία
Άπειρες φορές, εξετάζοντας ασθενείς, τόσο σωματικά όσο και ηλεκτροεγκεφαλογραφικά έχουμε διαπιστώσει, στη Βιονευρολογική, την ύπαρξη μιας φωτοφοβίας
Άπειρες φορές, εξετάζοντας ασθενείς, τόσο σωματικά όσο και ηλεκτροεγκεφαλογραφικά έχουμε διαπιστώσει, στη Βιονευρολογική, την ύπαρξη μιας φωτοφοβίας
Τα τελευταία χρόνια όντως παρατηρείται, για όλες τις ηλικίες και με διάφορες κλινικές εκδηλώσεις και εικόνες, ότι υπάρχει μια κάθετη αύξηση των αυτοάνοσων νοσημάτων
Ένα από τα μεγάλα διαγνωστικά προβλήματα, που κάθε μέρα διαπιστώνουμε και εμείς στην δραστηριότητα μας εδώ στη Βιονευρολογική, είναι το θέμα της «επικάλυψης» των διαταραχών της συνείδησης από άλλες αιτίες
Ψυχολογικές έρευνες με φυσιολογικούς ανθρώπους, οι οποίοι «μπήκαν» στο πείραμα έναντι αμοιβής στην δεκαετία του 1950, κάπου στον Καναδά, υπό την διεύθυνση του ψυχολόγου Ηebb, κατέδειξαν ότι άτομα που υφίστανται μια πλήρη εγκεφαλική απομόνωση αντέχουν το γεγονός, μόνο μια εβδομάδα
Ασφαλώς η δυσλεξία δεν είναι μια «επικίνδυνη» εγκεφαλική δυσλειτουργία
Ότι αφορά την σύγχυση και την κατάσταση ντελίριο, που προκύπτει πολλές φορές από αυτή, υπάρχει και μεταξύ των εξεταστών-ιατρών, πολλές φορές, παρόμοια αναταραχή, σε ότι αφορά τον όρο.
Σε περιπτώσεις συνειδησιακής διαταραχής, μετά από απότομη «ανόρθωση», συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά να αποκαθίσταται αυτή, μετά από το κάθισμα του ασθενούς.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν έχουμε αυτόν τον συνδυασμό πρέπει πάντοτε να «φοβόμαστε» για την ύπαρξη κάποιου εξωπυραμιδικού συνδρόμου. Πάρα πολλές φορές ,ακόμα και σε νεαρές ηλικίες, το έχουμε διαπιστώσει εδώ στη Βιονευρολογική.
Εκτεταμένες έρευνες, που γίνανε στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης μεταξύ ανθρώπων που μένουν στην πόλη και αυτούς που μένουν στην ύπαιθρο, κατέδειξαν ότι ο εγκέφαλος των ανθρώπων της πόλης επηρεάζεται έντονα σε κάποιες περιοχές όπως η αμυγδαλή και ο φλοιός του προσαγωγείου σε περιπτώσεις θορύβου και έντασης.
Στη Βιονευρολογική, έχουμε δει άπειρες φορές διάφορες μορφές καταστάσεων πανικού ή διαταραχής πανικού, όπου σχεδόν πάντοτε υπάρχει μια συγκεκριμένη «αρχή» των συμπτωμάτων.
Όλο και τακτικότερα εδώ στη Βιονευρολογική, παρατηρούμε σε ασθενείς με νευροψυχιατρικές διαταραχές, κυρίως σε ότι αφορά τις αισθητηριακές αντιλήψεις, ότι τακτικά υπάρχει μια απώλεια εγκεφαλικής επικοινωνίας.
Πριν ανακαλυφθούν τα μοντέρνα διαγνωστικά μέσα κυρίως ο μαγνητικός τομογράφος και η 24ωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή πολλοί γιατροί προσπαθούσαν να θέσουν τη διαφοροδιάγνωση άνοιας, κατάθλιψης από τον τρόπο προσβολής της μνήμης.
Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης χαρακτηρίζεται από καταβολή, νευρικότητα, αδυναμία, ελαφριά σύγχυση και καταθλιπτική συνδρομή.
Είναι οι περιπτώσεις που συναντούμε κυρίως σε άτομα με ψυχικές διαταραχές ύστερα από έντονο στρες, που δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους και κινούνται τελείως μηχανικά.
Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να περπατάνε πολύ εμφανίζουν αναλογικά λιγότερες περιπτώσεις άνοιας και ιδιαίτερα Alzheimer.
Είναι γεγονός ότι οι απομονωμένες παθήσεις του adamkiewich είναι σχετικά σπάνιες.
Τα ενδιάμεσα εγκεφαλικά κύτταρα, όπως γνωρίζουμε στη βιονευρολογική, είναι κομμάτια της νευρογλοίας της λευκής ουσίας.
Πρόκειται για νευροχειρουργικές επεμβάσεις, που εκτελούνται τα τελευταία χρόνια με μεγάλη συχνότητα σε νευροχειρουργικές κλινικές, λόγω πιέσεως του μυελού από διάφορα αίτια.
Η διαδικασία εγκατάστασης μιας προοδευτικής παραπάρεσης σε ασθενείς με βλάβες της σπονδυλικής στήλης είναι ένα σύμπτωμα που αντιμετωπίζουμε τακτικά στη Βιονευρολογική.
Η φθορά του δίσκου μπορεί να είναι μια εξέλιξη΄ τόσο η ίδια όσο και η καθίζηση του δεν είναι ένα φυσιολογικό γεγονός.