Η καταγραφή στην άμεση μνήμη
Η άμεση μνήμη είναι η εγκεφαλική ικανότητα καταγραφής ενός γεγονότος ακαριαία.
Η άμεση μνήμη είναι η εγκεφαλική ικανότητα καταγραφής ενός γεγονότος ακαριαία.
Η πρόσφατη μνήμη, όπως γνωρίζουμε στη Βιονευρολογική, είναι η εγκεφαλική λειτουργία του αρχείου καταγραφής των πληροφοριών σε βάθος χρόνου.
H Serial Block-FaceElectron Microscopy είναι μια διαγνωστική διαδικασία νευρολογικών παθήσεων που ,ήδη, είναι σε εφαρμογή σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες.
Το χασμουρητό, μια κατά κόρον συνήθεια που μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα και σε ομάδες ατόμων ακόμα και σε έμβρυα κατά την κύηση, αποτελεί ένα αντανακλαστικό του νευρικού συστήματος που θεωρείται φυσιολογικό.
Από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι μια πολύ ευαίσθητη μέθοδος για τον προσδιορισμό και πολλές φορές και για την ποσοτική εκτίμηση εγκεφαλικών δυσλειτουργιών.
Η επιληψία μπορεί να είναι ένα παιχνίδι της λειτουργίας τμημάτων του εγκεφάλου που εναλλάξ να παρουσιάζεται σε διάφορα σημεία, διαφορετικό χρόνο με διαφορετική ένταση.
Πλέον σήμερα, με τις γενετικές αναλύσεις και ιδιαίτερα ότι αφορά το γονιδίωμα και των στοιχείων των μιτοχονδρίων, είναι δυνατόν να κάνουμε μια «οπισθοδρομική» έρευνα των γενετικών στοιχείων των ανθρώπων.
Αυτή η τριπλέτα των βιωμάτων, ιδεών και ψυχώσεων είναι κάτι που κυνηγάει πάρα πολύ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Όπως ξέρουμε και από τη Βιονευρολογική, αποτελεί ένα πολύ μεγάλο τμήμα πάντοτε των ψυχιατρικών ιατρείων.
Δυστυχώς για την Ελλάδα δεν υφίσταται ακόμη, σε βάση ρουτίνας, η εξέταση της κίνησης των ποζιτρονίων δια της μαγνητικής τομογραφίας.
Τακτικά εντοπίζουμε, σε ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις, ότι έχει προηγηθεί ένα «μπανάλ» εγκεφαλικό τραύμα με σύντομη απώλεια της συνείδησης, πριν από πολλά χρόνια.
Όλες οι εξετάσεις σήμερα που υπάρχουν στη σύγχρονη νευρολογία βασίζονται σε μετρήσεις της εγκεφαλικής ροής του αίματος ή του μεταβολισμού της γλυκόζης ή πολύ περισσότερο της μεταβολής των μικρών ηλεκτρικών πεδίων.
Μέχρι τώρα, λέγοντας τώρα μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία, η κλινική νευρολογία είχε κυρίως στόχο την ανακάλυψη μικρών, ανατομικών, λειτουργικών διαταραχών στον εγκέφαλο.
Παλαιότερα, ήταν η ανάγκη στην καθημερινότητα, σε ότι αφορά την νευρολογική εξέταση, η πολύωρη έρευνα του ασθενούς με πρωτόγνωρα και τακτικά επώδυνα διαγνωστικά μέσα.
Είναι κάτι που μπορεί να το συναντήσει ο κλινικός νευρολόγος ανά πάσα στιγμή και να τον «ξεγελάσει» με την συμπτωματολογία του.
Οι φλεγμονές αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο κίνδυνο για την κατάσταση του νευρικού συστήματος και πρέπει από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, να εξασφαλίζουμε όσο γίνεται γρηγορότερα μια καθαρή εικόνα για τη κλινική διάσταση που έχει το πρόβλημα.
Κάθε γιατρός βέβαια επιθυμεί πριν «εκφράσει» την διάγνωση του και λάβει τα ανάλογα μέτρα, να είναι 100% σίγουρος για αυτήν.
Στην Βιονευρολογική, δίνουμε πάρα πολύ μεγάλη σημασία κατά την νευροψυχιατρική εξέταση, στις διαταραχές του επιπέδου της συνείδησης. Και βέβαια αυτό είναι και το ουσιώδες.
Η παρακολούθηση της όρασης και των διαταραχών της κατά μια νευρολογική εξέταση, ακόμη και όταν παίρνουμε το ιστορικό, είναι πάρα πολύ μεγάλης σημασίας για το νευρολόγο.
Πάρα πολλές φορές εμφανίζεται μια ζάλη ή ακόμη και σκοτοδίνη ή αδυναμία συγκέντρωσης, γενικά μια συνειδησιακή διαταραχή, τόσο σε ότι αφορά το επίπεδο όσο και το περιεχόμενο, όταν έχουμε έντονους πόνους στον αυχένα, που συνοδεύονται και με αυχενική δυσκαμψία.
Πολλές φορές παρατηρείται αποκλειστική αδυναμία των κάτω άκρων, ασύμμετρα, με διαταραχές βάδισης χωρίς συνοδεία αισθητικών διαταραχών.