Όλες οι καινούργιες ενδείξεις και τα ερευνητικά αποτελέσματα καταλήγουν σ’ ένα συμπέρασμα: για την αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας πρέπει να ακολουθείται εξατομικευμένη θεραπεία, και αυτό γιατί έχουμε μία πολυπαραγοντική νόσο που διαφέρει από ασθενή σε ασθενή.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζει μια σειρά από συγκεκριμένα συμπτώματα (π.χ. κινητικές, αισθητικές, αισθητήριες διαταραχές κ.λ.π.) . Τα συμπτώματα εμφανίζονται σε διάφορους συνδυασμούς.
Από την πείρα μας στη Βιονευρολογική και από τα πολυάριθμα περιστατικά που κατά καιρούς αντιμετωπίζουμε εδώ, βλέπουμε ότι για τη θεραπεία αυτού του συνδρόμου δεν υπάρχει ένα στερεότυπο σχέδιο ή πλάνο
Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει πολύ της μόδας οι συγκεντρώσεις μεταξύ ασθενών που θεωρούν ότι πάσχουν από την ίδια ασθένεια, π.χ. της σκλήρυνσης κατά πλάκας , όπου διάφοροι ειδικοί, κυρίως με τη συνεργασία φαρμακευτικών εταιριών , προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το θέμα ομαδικά
Οι σεξουαλικές διαταραχές αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης νευρολογίας, τόσο όσον αφορά τη διάγνωση και τη διευκρίνηση τους, όσο και τη θεραπεία τους
Νευροδερματικές διαταραχές είναι το «σκοτεινό» κεφάλαιο της νευρολογίας, γιατί μέχρι τα τελευταία χρόνια λόγω τεχνικών δυσκολιών ήταν πάρα πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατον να γίνει επαρκής διαγνωστική διερεύνηση, πολύ δε μάλλον περισσότερο μια θεραπεία
Τις προηγούμενες δυο δεκαετίες ένα ελβετικό φάρμακο, η μεθυλφαινιδάτη, που ανακαλύφθηκε από έναν Ελβετό χημικό που έδωσε και το όνομα της γυναίκας του στο φάρμακο, Ριταλίνη (από το Ρίτα), θεωρήθηκε ότι έδωσε τη λύση στο υπερκινητικό παιδί
Στη Βιονευρολογική άρχισαν και εμφανίζονται οι πρώτοι ασθενείς, οι οποίοι ακολουθούν μια εξατομικευμένη θεραπεία, μετά από την ανάλυση του γονιδιώματος τους
Δεν είναι λίγες οι φορές που, στη Βιονευρολογική, έχουμε δει ότι σαν πρώτο σύμπτωμα μιας σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι ένα, κατά κύριο λόγο, προσωρινής διάρκειας, ανοϊκό σύνδρομο
Η σκλήρυνση κατά πλάκας θεωρείται ένα αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο τακτικά αντιμετωπίζεται με την παραδοσιακή χημειοθεραπεία διαφόρων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, όπως έχουμε διαπιστώσει στην Βιονευρολογική.
Υπήρχε πάντοτε μια απορία και ιδιαίτερα για μας στην Βιονευρολογική, που ασχολούμαστε εδώ και χρόνια με τα αυτοάνοσα, πώς είναι δυνατόν νευρολογικές ασθένειες της ίδιας «κοπής» να έχουν την ίδια συμπτωματολογία με διαφορετική ένταση, σειρά ή έκταση.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, με την άνοδο της μοριακής γενετικής, έχει «καρφωθεί» σε πάρα πολλούς επιστήμονες στο μυαλό τους ότι όλα στρέφονται γύρω από την γενετική, η οποία επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου και έτσι κανείς καταλήγει στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish.AcceptRead More
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.