Ινομυαλγία και θεραπευτική αγωγή
Όσον αφορά την ινομυαλγία, τα τελευταία χρόνια το κυριότερο πρόβλημα δεν είναι η διάγνωσή της αλλά η θεραπεία της.
Όσον αφορά την ινομυαλγία, τα τελευταία χρόνια το κυριότερο πρόβλημα δεν είναι η διάγνωσή της αλλά η θεραπεία της.
Όπως έχουν δείξει οι έρευνες, μια ουσιαστική καταπολέμηση και θεραπεία των ψυχασθενειών είναι η κατανόηση και η τροποποίηση της μοριακής μιμητικής που υφίσταται σαν γεγονός στον οργανισμό μας.
Τώρα που γνωρίζουμε το ρόλο της μοριακής μιμητικής που σχετίζεται με την παραγωγή παθολογικών πρωτεϊνών που προκαλούν αυτοάνοσες αντιδράσεις, προκύπτει και το ερώτημα αν αυτή διορθώνεται ή θεραπεύεται.
Το «μετατραυματικό» σύνδρομο λόγω στρες αποτελεί μια συνηθισμένη εικόνα που επαναλαμβάνεται σε πολλά άτομα σε καθημερινή βάση.
Σε όποιο στάδιο κι αν βρίσκεται η κατάσταση του υπνοβάτη, δεν πρέπει ποτέ να «ξυπνάει» απότομα· πρέπει κανείς να παρακολουθεί ήσυχα την όλη διαδικασία και να περιμένει να γυρίσει στο κρεβάτι του.
Τα φάρμακα αποτελούν το μοναδικό ουσιαστικό όπλο, πέρα από τυχόν ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, για την άμεση και σωστή επέμβαση στην ψυχογενή κρίση.
Ο κύριος λόγος που δόθηκε ο όρος «επιληπτόμορφες» κρίσεις στην κατηγορία των συμπτωμάτων που μοιάζουν με επιληπτικές κρίσεις είναι ακριβώς η προσπάθεια να βρεθεί η θεραπεία τους.
Τα τελευταία εκατό χρόνια οι άνοιες αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο νευρολογικό πρόβλημα σ’ όλο το μοντέρνο κόσμο αλλά και σε συνέχεια σ’ όλη την υφήλιο.
Υπάρχει μια μεγάλη σειρά από διάφορες μορφές καρκινικών παθήσεων που έχουν αποκλειστικά την απαρχή και εξέλιξη τους εντός του εγκεφαλικού ιστού.
Οι νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις χωρίς αμφιβολία δημιουργούν το μέγιστο κόστος σήμερα ανά τον κόσμο, σε ότι αφορά τα ιατρικά ταμεία.
H νόσος του Alzheimer είναι μια μάστιγα που κυριολεκτικά τα τελευταία χρόνια απειλεί την ανθρωπότητα.
Σύμφωνα με τις δημοσιεύσεις και τα επιτεύγματα τελευταίων ερευνών, μπορούμε πλέον να πούμε ότι στη νευρολογία αρχίζει μια καινούργια εποχή όσον αφορά τη θεραπευτική αγωγή πολλών νευρολογικών παθήσεων.
Όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλο άρθρο, στη νόσο του Alzheimer κυρίως ο θεράπων ιατρός «ψάχνει» να βρει τους «δείκτες» της νόσου∙ είναι μια σωρεία κυρίως κλινικών αλλά και εργαστηριακών, ιστορικών δεδομένων, τα οποία τα αναπτύσσει μέσα στο διαγνωστικό πλαίσιο, προκειμένου να έχει την εντύπωση της πιθανής διάγνωσης της νόσου του Alzheimer.
Όπως αναφέραμε μια προσπάθεια Ιρλανδικών εταιρειών για την κατασκευή του εμβολίου της νόσου του Alzheimer έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ ότι κανένας περίμενε.
Νέες έρευνες έχουν καταδείξει ότι στη νόσο του κινητικού νευρώνα με την εξελικτική και εκφυλιστική πορεία της η χρήση της αντιεπιληπτικής αγωγής αποτελεί μια μικρή ελπίδα.
Η νόσος του κινητικού νευρώνα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες θεραπευτικές προκλήσεις της σύγχρονης νευρολογίας.
Μέχρι πρότινος, η οπτική νευρομυελίτιδα αντιμετωπιζόταν από τους κλινικούς γιατρούς κατά κάποιον τρόπο σαν μια μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας∙ υπήρχε μια παθητική αναμονή και κατά περιόδους υπήρχαν χαμηλές δόσεις κορτιζόνης ή άλλων θεραπευτικών σχημάτων που χρησιμοποιούνταν κατά περίπτωση στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Το ντελίριο ή το παραλήρημα είναι μια χαρακτηριστική κατάσταση οξέας αναστάτωσης με χαρακτηριστική απώλεια των διανοητικών ικανοτήτων και μείωση της συνείδησης που επανέρχεται
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια, προκειμένου να γίνει κατανοητός ο μηχανισμός ανάπτυξης της νόσου Alzheimer
Πριν από μερικά χρόνια κάποιοι Αυστραλοί ερευνητές κέρδισαν το βραβείο Νόμπελ, διότι διαπίστωσαν ότι στις γαστρεντερικές διαταραχές, πέρα από τη συνηθισμένη αγωγή, η χορήγηση αντιβιοτικού παρείχε ουσιαστική βελτίωση