Μηχανισμοί καταπολέμησης του πανικού
Οι μηχανισμοί καταπολέμησης του πανικού είναι η δημιουργία συστημάτων στο κάθε άτομο ξεχωριστά.
Οι μηχανισμοί καταπολέμησης του πανικού είναι η δημιουργία συστημάτων στο κάθε άτομο ξεχωριστά.
Το στρες δε φτάνει μόνο να το αντιμετωπίζουμε και να το διαχειριζόμαστε σωστά, πρέπει παράλληλα να βελτιώνονται όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί οι οποίοι καταπολεμούν το στρες.
Αρκετές φορές ο εγκέφαλός μας διαθέτει πρωτόγονους μηχανισμούς αντίδρασης οι οποίοι προκαλούν διάφορες μορφές σοκ.
Σε κάθε περίπτωση πανικού υπάρχει και μία αντίδραση.
Είναι λογικό να διερωτόμαστε γιατί ορισμένες φορές αισθανόμαστε πανικό σε τέτοιο βαθμό που μας είναι αδύνατον να τον διαχειριστούμε.
Σε κάποιες περιπτώσεις ο άνθρωπος αισθάνεται τρομερό πανικό ˙σαν να τον κυνηγάει ένα άγριο ζώο μέσα στο δάσος, για παράδειγμα μία αρκούδα.
Κλινικά όταν οι νευρολόγοι – ψυχίατροι πρέπει να κουράρουν φοβικούς ασθενείς που βρίσκονται στο στάδιο πανικού, όλοι επικεντρώνουν την προσοχή τους στο να επέμβουν άμεσα όχι μόνο για να μειώσουν την ένταση αλλά και για να περιορίσουν τη διάρκεια εμφάνισης αυτών των συμπτωμάτων.
Ο πανικός εμφανίζεται με τη δική μας ή όχι θέληση από το παλαιότερο εξελικτικά τμήμα του εγκεφάλου και καταλαμβάνει όλη την εγκεφαλική λειτουργία.
Όταν εμφανίζεται πανικός στην καθημερινότητά μας υπάρχουν δύο βασικές αντιδράσεις και είναι οι εξής: η φυγή ή η παραμονή.
Η έλλειψη αυτοελέγχου είναι το κύριο χαρακτηριστικό κριτήριο κάθε παθολογικής ψυχιατρικής συμπεριφοράς.
Όταν κανείς χάνει τον αυτοέλεγχό του, το πρώτο βήμα αυτοσυγκράτησης είναι η συγκρότηση της σκέψης του έτσι ώστε να μπορέσει να εκτιμήσει την κατάσταση ή τις καταστάσεις που τον οδηγούν στην απώλεια του αυτοελέγχου.
Η άμεση λύση για την επαναφορά του αυτοελέγχου είναι η γνώση της λειτουργίας του.
Ο άνθρωπος καταφέρνει να επιβιώνει διότι ακόμα και όταν εμφανίζει αποκλίσεις στη συμπεριφορά του που κυρίως εκδηλώνονται με πάθη και συναισθήματα, προκύπτει ένας μηχανισμός που διορθώνει τις ενέργειές του.
Πάθη διαρκείας και συναισθηματικές διαταραχές εμφανίζονται λόγω απόκλισης από τη σωστή καθημερινή συμπεριφορά και παρουσιάζονται ως ασθένειες.
Η ερπητική εγκεφαλοπάθεια συνήθως προσβάλλει τον κροταφικό λοβό και ως εκ τούτου σ’ αυτήν την περιοχή εμφανίζονται οι περισσότερες ενδείξεις, όπως για παράδειγμα εστιακές κρίσεις, απάθεια, διαταραχές του συναισθήματος και κινητικές βλάβες.
Η μαγνητική τομογραφία είναι η μέθοδος που μπορεί να προσφέρει σαφή ευρήματα σε ότι αφορά την παθογένεια αλλά και την τοπογραφία της βλάβης στον εγκέφαλο που προέρχεται από ιό του έρπητα.
Όταν η περιοχή του εγκεφάλου που λέγεται αμυγδαλή βρίσκεται σε υπερδιέγερση, εμφανίζονται κρίσεις πανικού, φοβίες και χαρακτηριστικά στοιχεία έλλειψης λογικής και αυτοελέγχου.
Σε περιπτώσεις χρόνιας εγκεφαλοπάθειας από προσβολή ιού τακτικά δημιουργούνται αποστήματα που με τη σειρά τους προκαλούν διάφορες κλινικές περιπτώσεις.
Όταν ξεκινάει μία έρευνα χρειάζεται πρωτίστως να γνωρίζουμε την αρχή της.
Μετά τη λήψη εγκεφαλογραφημάτων παρατηρούμε ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας σ’ ένα ποσοστό γύρω στο 30% παρουσιάζει χαρακτηριστικές διαταραχές, κυρίως κατά τη διάρκεια του βαθύ ύπνου.