Η επαναμυελίνωση στη σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠΣ)
Η κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας απομυελίνωσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Η κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας απομυελίνωσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Το ανησυχητικό μήνυμα από το νοσοκομείο Πατρών όπου παρατηρήθηκε και ανακοινώθηκε μία πιθανή ενδημική παρουσία ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι πιθανόν η κλινική πολυμορφία που παρουσιάζει αυτή η ασθένεια˙ η ασθένεια «με τα χίλια πρόσωπα», όπως την χαρακτηρίζουν αγγλοσάξονες γιατροί.
Επιληπτικές κρίσεις παρουσιάζονται ιδιαίτερα τακτικά σε περιπτώσεις θρομβοπενίας με παρουσία αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου.
Η απότομη ριζική μεταβολή περιβαλλοντικών στοιχείων διαταράσσει έντονα την αντίληψη της πραγματικότητας στον ασθενή με επιληπτικές διαταραχές.
Η περίπτωση να βρεθεί κανείς μπροστά σε μία επιληπτική κρίση είναι πάντα πολύ μεγάλη και συνδεδεμένη με το ερώτημα πως την αντιμετωπίζει.
Το ρίσκο για την ανάπτυξη ενός επιληπτικού συνδρόμου ή ακόμη και για την πρόκλησή του, τις περισσότερες φορές προέρχεται από άλλη νοσολογική κατάσταση η οποία συνήθως δεν αφήνει κάποια υπόνοια για τη δημιουργία επιληπτικών δυσλειτουργιών.
Τα κρανιοεγκεφαλικά τραύματα οποιασδήποτε παθολογικής βαθμίδας, ακόμη και τα χαμηλού ρίσκου, δημιουργούν προϋποθέσεις εμφάνισης επιληπτικών κρίσεων στον εγκέφαλο .
Όταν υπάρχει πιθανή διαταραχή – βλάβη πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τον τοκετό (περιγεννητικά), ο κίνδυνος εμφάνισης επιληπτικών επιπλοκών πάντα «υποβόσκει».
Στο ανοσοποιητικό σύστημα υπάρχουν κάποια ειδικά κύτταρα που όταν διεγείρονται προκαλούν την παραγωγή αντισωμάτων για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε κινδύνου προσβάλει τον οργανισμό.
Το τρίπτυχο της νόσου του Crohn, επιληπτικών κρίσεων και διαταραχών του αίματος συνήθως αποτελεί ταυτόχρονα μία αυτοάνοση διαταραχή της ιδιοσυγκρασίας του ασθενούς.
Σε ορισμένες κλινικές εικόνες, ιδιαίτερα ατόμων με αυτοάνοση προδιάθεση, υπάρχει η εμφάνιση «πλεξίματος» συμπτωμάτων μεταξύ της νόσου Crohn, διαταραχών δέρματος και επιληπτικών κρίσεων.
Οι κρίσεις πανικού ταλαιπωρούν πάρα πολύ κόσμο στη σύγχρονη κοινωνία.
Πριν δύο εκατομμύρια χρόνια αναπτύχθηκαν οι πρώτοι μηχανισμοί φυγής.
Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους εξέλιξης και επιδείνωσης της νόσου είναι οι επαναλαμβανόμενες ώσεις.
Ο οφθαλμός είναι μία πολύ ευαίσθητη περιοχή και όταν προσβάλλεται από μικρόβια ή ιούς τότε οι κίνδυνοι μεγαλύτερης βλάβης είναι αρκετά συχνοί.
ήμερα έχουμε φτάσει σ’ ένα προχωρημένο επίπεδο διάγνωσης που μπορούμε να ελέγξουμε όχι μόνο την ύπαρξη της εμμονής αλλά και τις ιδιαιτερότητες της, όπως επίσης μπορούμε να μαντέψουμε την επικινδυνότητα της για το μέλλον.
Ασφαλώς ναι.
Πάντοτε διερωτόμαστε τι είναι η «λογική» αντίδραση
Για τη χημειοθεραπεία μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένας τεράστιος κίνδυνος, σε ότι αφορά την ανάπτυξη μιας προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
Οι ιοί βρίσκονται βέβαια σε κάθε ζωντανό οργανισμό έτσι και αλλιώς και άρα μέσα στο ανθρώπινο σώμα