Η αισθητικότητα των δυο σημείων
Πρόκειται για μια κατά κανόνα παραμελημένη εξεταστική μέθοδο, η οποία όμως είναι ιδιαίτερα χρήσιμη τόσο για περιφερικές όσο και για κεντρικές διαταραχές του νευρικού συστήματος.
Πρόκειται για μια κατά κανόνα παραμελημένη εξεταστική μέθοδο, η οποία όμως είναι ιδιαίτερα χρήσιμη τόσο για περιφερικές όσο και για κεντρικές διαταραχές του νευρικού συστήματος.
Επιληψία και επιληπτοφορμική εκφόρτιση Όταν μιλάμε για επιληψία, μιλάμε ουσιαστικά για μία νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οποία χαρακτηρίζεται από κλωνικές, τονικές ή μικρές κρίσεις ανάλογης εντάσεως και είναι επαναλαμβανόμενη ανά διαστήματα. Δεν πρέπει να εμπλέκεται με μία επιληπτοφορμική εκφόρτιση που τακτικά την «διαβάζουμε» σε γνωματεύσεις ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων, γιατί είναι κάτι απόλυτα διαφορετικό. Η επιληπτοφορμική […]
Επιληψία και κρυμμένοι ιοί Το κρυφτούλι κάποιων ιών στο νευρικό σύστημα όπως πχ των ερπητοϊών είναι γνωστό. Οι ιοί αυτοί μπορούν για πολύ καιρό να μείνουν εντός του κεντρικού νευρικού στστήματος “ακίνητοι” περιμένοντας την ευκαιρία να ενεργοποιηθούν ή και ανάλογα με την περίπτωση να χαθούν. Στη δεύτερη περίπτωση είναι αρκετές φορές και το φαινόμενο που […]
Λοιμώξεις «αγκαλιά» με επιληψία. Οι λοιμώξεις κάθε είδους, από μικρόβια, ιούς έως και παράσιτα επηρεάζουν και προκαλούν δυσλειτουργίες στο νευρικό σύστημα κεντρικό και περιφερικό. Αυτός είναι και ο λόγος που η παρουσία τους συμβαδίζει με επιληπτικές καταστάσεις ή αντιδράσεις. Τις επιδεινώνουν ή ακόμη χειρότερα τις περιπλέκουν και με άλλα νοσήματα διαφόρων ειδών. Ο συνδυασμός λοιμώξεις […]
Ο έρπης ζωστήρας, προερχόμενος από έναν τύπο του έρπητα ο οποίος παραμένει στις διακλαδώσεις των νεύρων του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος, αποτελεί έναν συνεχή κίνδυνο με τις χαρακτηριστικές φυσαλίδες.
Ο έρπης ζωστήρας είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για την εμφάνιση εγκεφαλικών και καρδιακών εμφραγμάτων σε ασθενείς ιδιαίτερα μεγάλης ηλικίας για διαφόρους λόγους.
Έχει διαπιστωθεί ότι ακόμη και στις περιπτώσεις μικρής ερπητικής λοίμωξης τακτικά υπάρχει «μεγάλη» προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Στον έρπη γενικά που σήμερα μπορεί να διαγνωσθεί εύκολα και με πολλές μικροβιολογικές μεθόδους πρέπει να υπολογίζουμε σχεδόν πάντοτε μία προσβολή, μικρή ή μεγάλη, του κεντρικού νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου.
Η όσφρηση, η μνήμη και τα συναισθήματα στην καθημερινότητα της ζωής κατέχουν έναν πρωτεύοντα ρόλο και βρίσκονται πάντα μαζί.
Και η υπεραλγησία και η αλλοδυνία είναι μορφές πόνου που παρουσιάζονται έντονες ύστερα από κάποιο ερέθισμα περιφερικής νευρικής απόληξης και διαταραχή της νευρικής οδού από το σημείο ερεθισμού στον εγκέφαλο.
Σήμερα τα πλέον γνωστά φάρμακα που χρησιμοποιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες σε ότι αφορά την απομόνωση του επώδυνου αιτίου του πόνου στην περιφέρεια του νευρικού συστήματος είναι η ασπιρίνη, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ και τα μη στεροειδή αντιρρευματικά φάρμακα.
Σε επώδυνες καταστάσεις, όταν θέλουμε να λάβουμε μη στεροειδή φάρμακα, προκειμένου να μην παρουσιαστούν οι τυπικές παρενέργειες από την κορτιζόνη κυρίως από το έντερο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους λεγόμενους αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης.
Ο πόνος είναι ένα εξωτερικό ερέθισμα προς τον άνθρωπο που για να γίνει βιωματικός περνάει από διάφορα επίπεδα.
Το «μέλος φάντασμα» είναι η αίσθηση του πόνου που παρουσιάζεται στην περιοχή ακρωτηριασμένων μελών, όπου ο ασθενής νιώθει ιδιαίτερα έντονους πόνους σε σημείο μάλιστα να μην μπορεί να τους κοντρολάρει.
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Οι νευροπαθητικοί πόνοι είναι ουσιαστικά μία κατηγορία πόνων η οποία άρχισε να συζητείται τα τελευταία χρόνια, διότι τώρα πλέον υπάρχει η δυνατότητα να ελεγχθούν πιο συγκεκριμένα.
Οι νευροφυτικοί πόνοι αποτελούν ένα ιδιαίτερα δύσκολο κεφάλαιο σε ότι αφορά την έρευνα και τη διάγνωσή τους.
Αυτή η ασθένεια ανήκει σπάνια στο σύνδρομο πάρκινσον και κατά κανόνα πολύ τακτικά διαγιγνώσκεται και θεραπεύεται λάθος.
Στις αρχές του 21ου αιώνα μία μεγάλη ανακάλυψη έφερε ουσιαστική αλλαγή στον τομέα των νευροψυχιατρικών παθήσεων.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία γνωστή αρρώστια του κεντρικού νευρικού συστήματος που μελετάται εντατικά παγκοσμίως εδώ και 100 χρόνια.