Νοημοσύνη και ποικιλομορφία
Αυτό που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες κοινωνικές δομές, ακόμη και ολόκληρα κράτη, είναι η ποικιλομορφία που αναπτύσσεται μεταξύ των προσώπων σε πολυπολιτισμικές πλέον κοινωνίες.
Αυτό που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες κοινωνικές δομές, ακόμη και ολόκληρα κράτη, είναι η ποικιλομορφία που αναπτύσσεται μεταξύ των προσώπων σε πολυπολιτισμικές πλέον κοινωνίες.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια συνεχής, σταθερή και μάλιστα μεγάλη και κάθε χρόνο αυξανόμενη, τάση ψυχώσεων.
Τον τελευταίο καιρό ζούμε όλο πιο έντονα την ύπαρξη ενός «μαζικού» πανικού. Έχει μάλιστα πάρει τέτοιες εκτάσεις αυτός ο πανικός, ώστε όλα τα δυνατά επικοινωνιακά, κοινωνικά «τμήματα», δηλαδή η κυβέρνηση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι κρατικοί μηχανισμοί κ.λ.π., ασχολούνται με αυτό το πράγμα.
Πρόκειται για μια σπάνια ασθένεια, όπου έχουμε πλήρη απουσία ανάπτυξης των βολβών των οφθαλμών.
Υπάρχει μια μεγάλη πλάνη σε ότι αφορά τις καρδιακές διαταραχές και αυτός είναι ο λόγος που πολύ τακτικά δεν αντιμετωπίζονται «μέχρι τέλους» αυτά τα περιστατικά.
Η ξαφνική υπόταση και κυρίως μετά τα γεύματα σε μεσήλικες και ηλικιωμένους, είναι μια ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση. Ο λόγος είναι ότι τα βαριά γεύματα σε αυτές τις ηλικίες, και μάλιστα κάτω από κάποιες δυσμενείς καταστάσεις, παραδείγματος χάρη υπέρβαρος, αρρυθμία, στρες κ.τ.λ., είναι δυνατόν να προκαλέσουν παροδική μείωση της καρδιακής παροχής με άμεση επίπτωση στον εγκέφαλο.
Η μείωση της ακοής ακόμη και σε νέα άτομα αντιμετωπίζεται επιπόλαια και δεν αναφέρεται έγκαιρα στον γιατρό.
Πάρα πολλές φορές, ασθενείς της Βιονευρολογικής, παραπονιούνται για μερική ή και ολοκληρωτική απώλεια, για χρονικά διαστήματα, της φωνής.
Το κέντρο εθισμού όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες και όπως έχει πιστοποιηθεί και από τη δική μας εμπειρία στην Βιονευρολογική, βρίσκεται σε ένα νευρωνικό τόξο του οποίου ελέγχεται και «κυριαρχείται» από τη νήσο του Ράϊλ.
Ο Εμίλ Κρέπελιν στο 19ο αιώνα ήταν ένας μεγάλος νευρολόγος – ψυχίατρος στο πανεπιστήμιο της Τάρτου της Εστονίας, που εργάστηκε πάρα πολλά χρόνια σε ότι άφορα την τυπολογία των ψυχώσεων.
Ο Φρόυντ ξεκίνησε το μεγάλο του έργο σαν ανατόμος από το πανεπιστήμιο της Τεργέστης, για να εξελιχθεί αργότερα στο μεγαλύτερο ψυχοθεραπευτή όλων των εποχών στην Βιέννη.
Ο πλαγιοπίσθιος προμετωπιαίος φλοιός που βρίσκεται πίσω από το μετωπιαίο οστό αριστερά, είναι το μέρος εκείνο που δραστηριοποιείται για τη λήψη των αποφάσεων που συνθέτουν τα διάφορα νευρωνικά τόξα.
Ο ρυθμός με τον οποίο καλπάζει η νευρολογική έρευνα όπως έχουμε διαπιστώσει και εμείς στην Βιονευρολογική είναι κυριολεκτικά κατακλυσμιαίως.
Το θέμα των δυστονιών έχει πάρει τα τελευταία τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ μεγάλες διαστάσεις.
Το οφθαλμικό σηραγγώδες αιμαγγείωμα προκαλεί πονοκεφάλους, που μοιάζουν ιδιαίτερα με αυτούς της ημικρανίας.
Στο μεγάλο ερώτημα στο κατά πόσο οι ψυχιατρικές αντιδράσεις ενός ασθενούς είναι προϊόν βιοχημικών αντιδράσεων ή προϊόν του περιβάλλοντος πλέον σήμερα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το δεύτερο.
Η υπέρταση παραμένει ένα πάρα πολύ μεγάλο δίλλημα ακόμη και για τη σημερινή ιατρική και ιδιαίτερα η λεγόμενη «ιδιοπαθής» μορφή της.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά βλέπουμε παθολογικές εκφράσεις όπου είναι «μπερδεμένα» σωματικά προβλήματα με αισθήματα π.χ. έντονος πόνος στο στομάχι ή σεξουαλικές αντιδράσεις ακόμα και διαταραχές του προσανατολισμού του σώματος.
Οι διαταραχές του τριδύμου και ιδιαίτερα αυτές της αισθητικής οδού, πρέπει να εξετάζονται με μεγάλη προσοχή.
Στην Βιονευρολογική εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι κεφαλαλγίες αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των διαγνωστικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.