Οσμή και γεύση
Η οσμή και η γεύση είναι πάντοτε μαζί κι έχουν ένα κύριο χαρακτηριστικό∙ η επεξεργασία τους στον οργανισμό και συγκεκριμένα στον εγκέφαλο του ανθρώπου γίνεται αντανακλαστικά και αυτόματα χωρίς να επηρεάζεται από τη συνείδηση.
Η οσμή και η γεύση είναι πάντοτε μαζί κι έχουν ένα κύριο χαρακτηριστικό∙ η επεξεργασία τους στον οργανισμό και συγκεκριμένα στον εγκέφαλο του ανθρώπου γίνεται αντανακλαστικά και αυτόματα χωρίς να επηρεάζεται από τη συνείδηση.
Το μεταίχμιο αποτελεί μία έκφραση που προσδιορίζει μία συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που σαν έννοια στα λατινικά σημαίνει «λιμπιντικό σύστημα».
Μία συνηθισμένη εικόνα που παρατηρείται ύστερα από καρδιακά εμφράγματα είναι η εμφάνιση μίας μικρής ή μεγάλης κατάθλιψης σε ασθενείς που υπέστησαν αυτά.
Από το ξεκίνημα της ιατρικής και των θεραπειών της για τον πόνο είναι γεγονός ότι το έγκαιρο «μπλοκάρισμα» της επώδυνης διαταραχής παίζει μεγάλο ρόλο στη θεραπεία.
Η έκλυση της γλουταμάτης για διάφορους λόγους κυρίως μετά από επώδυνα ερεθίσματα προκαλεί μία αύξηση των λεγόμενων υποδοχέων ΝMDA, οι οποίοι συμμετέχουν στην ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση του νευρικού συστήματος σε ότι αφορά τους πόνους.
Η μορφίνη και τα παράγωγά της είναι ουσιαστικά και αποτελεσματικά αναλγητικά φάρμακα αλλά με πάρα πολλές παρενέργειες και κυρίως όσον αφορά τη λειτουργία του εντέρου και της αναπνοής.
Οι προσταγλανδίνες είναι ουσίες του ίδιου του σώματος που κατά κύριο λόγο εμφανίζονται στις απολήξεις των αισθητηριακών κλάδων του νεύρου στην περιφέρεια.
Η έγχυση των οπιοειδών στο νωτιαίο μυελό μέσω της οσφυονωτιαίας παρακέντησης είναι σε πάρα πολλές περιπτώσεις η καταλληλότερη μέθοδος για την αντιμετώπιση του πόνου.
Παρόλο που πλέον γνωρίζουμε ότι προκαλεί έντονο πόνο μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος, η καψαϊκίνη έχει ανακαλυφθεί τελευταία ότι μπορεί να δρα και αναλγητικά.
Πολλές φορές οι μυϊκές συσπάσεις της μορφής των «πολύπλοκων κινητικών τικ» μπορούν να λάβουν τέτοια έκταση, ώστε να παρουσιαστούν σαν καθαρές δυστονίες· διατηρούν βέβαια τα βασικά στοιχεία των «τικ», που είναι η ακούσια εμφάνιση και η χαρακτηριστική σύσπαση συγκεκριμένων μυών, αλλά μπορεί να έχουν τέτοια διάρκεια ώστε να είναι μονίμως συσπασμένες και να εμφανίζουν το πρόβλημα της δυστονίας
Σε επώδυνες καταστάσεις, όταν θέλουμε να λάβουμε μη στεροειδή φάρμακα, προκειμένου να μην παρουσιαστούν οι τυπικές παρενέργειες από την κορτιζόνη κυρίως από το έντερο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους λεγόμενους αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης.
Μία ιδιαίτερα προσεκτική και μακρόχρονη έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον στην Αγγλία έφερε στο φως πάρα πολλά σπουδαία στοιχεία σε ότι αφορά την αυτοκτονική προδιάθεση.
Ο κύριος λόγος που οι περισσότεροι ψυχίατροι ασχολούνται με τη συλλογή εκείνων των ενδείξεων (παραγόντων) που υποδηλώνουν την αυτοκτονικότητα είναι ότι σε κατάλληλες καταστάσεις μπορούν να διαγνωσθούν έγκαιρα και να δημιουργήσουν μία θεραπευτική ασπίδα για τον υποψήφιο αυτόχειρα.
Δύο από τα βασικά στοιχεία σε όλους τους υποψήφιους για μία απόπειρα αυτοκτονίας είναι κατά κύριο λόγο μία εκτεταμένη απελπισία, αναμεμιγμένη με τάσεις επιθετικότητας ή εκδήλωση επιθετικών καταστάσεων.
Κάτι που από το παρελθόν είναι γνωστό και προκύπτει και με τα νέα στατιστικά δεδομένα είναι ότι οι ψυχικές διαταραχές είναι αυτές που κατά πρώτο λόγο μπορούν να οδηγήσουν απότομα σε μία απόπειρα αυτοκτονίας.
Μία κύρια διαταραχή της ομοιόστασης η οποία είναι πολύ ουσιώδης για την παθογένεση του συνδρόμου του πάρκινσον είναι οι διαταραχές του ύπνου.
Οι διάφορες μορφές πάρκινσον και ιδίως άτυπου πάρκινσον έχουν κυρίως τον «τόπο γέννησής» τους στο σημείο διαταραχής και επικοινωνίας μεταξύ ενδοκρινικού συστήματος και νευρικού συστήματος.
Κατά τη διάπλαση του οργανισμού του σώματος και των διάφορων οργάνων, πολύ τακτικά για φυλογενετικούς λόγους είναι δυνατόν να αναπτυχθούν περισσότερο απ’ όσο πρέπει στοιχεία του νευρικού συστήματος, δηλαδή νευροκύτταρα, σε όργανα τα οποία ανήκουν αποκλειστικά σε ενδοκρινείς αδένες.
Οι ενδοκρινικές διαταραχές κατά κύριο λόγο αποτελούν τις πρώτες παθολογικές αιτίες που δημιουργούν τη συμπτωματολογία της νόσου του πάρκινσον.
Η ομοιόσταση αποτελεί μία αναγκαία κατάσταση του οργανισμού ή ακόμη κάποιου κυττάρου του οργανισμού ή και ολόκληρου οργάνου πάλι του σώματος ή και άλλων υποδεέστερων τμημάτων όπως είναι το άτομο.