Ο ασθενής που δε μιλάει, ενώ μπορεί και έχει παράλυτο το δεξί άνω άκρο
Πρόκειται για την περίπτωση διημισφαιρικής βλάβης, όπου έχουμε τη λεγόμενη στοματογλωσσική και «συμπαθητική» απραξία
Πρόκειται για την περίπτωση διημισφαιρικής βλάβης, όπου έχουμε τη λεγόμενη στοματογλωσσική και «συμπαθητική» απραξία
Επιληψία και βατταρισμός. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο ασθενής μιλάει απότομα συνεχώς, συνήθως «τρώγοντας» και παραφράζοντας κάποιες συλλαβές σε σημείο που να μην τον καταλαβαίνει ο συνομιλητής του. Στην διεθνή βιβλιογραφία αναφέρεται και σαν σύνδρομο Poltren.Ο εκρηκτικός λόγος του ασθενούς συνήθως δεν διακόπτεται καθόλου και μπορεί να φθάσει στα άκρα και με κινητικές διαταραχές. Το […]
Τα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν τη γλώσσα από τις πρώτες μέρες της ζωής τους και ήδη ο εγκέφαλός τους αρχίζει και επεξεργάζεται τα ακουστικά φωνήματα που αντιλαμβάνονται.
Το απότομο συγχυτικό ξύπνημα κατά τη διάρκεια της νύχτας αποτελεί ένα από τα παράδοξα του ύπνου˙ είναι το φαινόμενο που κάποιος ξυπνάει με τρόμο τη νύχτα χωρίς να έχει πλήρη συνείδηση και επαφή με το περιβάλλον και μιλάει χωρίς συνειρμό.
Πρέπει να γίνεται έγκαιρη διάγνωση του αυτισμού, κυρίως στη νεαρή ηλικία, ώστε να υπάρχουν κατάλληλα θεραπευτικά αποτελέσματα.
Αναμφίβολα κάτι που καταλαβαίνουμε όλοι αλλά σπάνια το «ψάχνουμε» είναι ο «συντονισμός» της ομιλίας ανάλογα με τα συναισθήματα.
Οι στερεοτυπίες είναι τυπικές, κινητικές συνήθειες
Εκείνο που έχει ουσιαστική σημασία, όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική, είναι να μπορεί ο διαγνώστης γιατρός να αποφανθεί με σιγουριά ότι ο παρουσιαζόμενος πονοκέφαλος είναι ημικρανικού τύπου, προκειμένου να βγάλει τη διάγνωση μιας ημικρανίας
Αναφέρθηκε στις Αγγλικές εφημερίδες το όνομα της Σάρα Κόλγουιλ ( Sarah Colwill ) από το Πλίμουθ της Βρετανίας, προκαλόντας εντύπωση ότι η κοπέλα μετά από έναν δυνατό «πονοκέφαλο» άρχισε να μιλάει αγγλικά (δηλ. την μητρικής της γλώσσα) με κινέζικη προφορά.
Η Βιονευρολογική και οι παιδικές υποθέσεις είναι μια κοινή υπόθεση που κρατάει εδώ και είκοσι περίπου χρόνια
Στις περιπτώσεις επώδυνων συμπτωμάτων, ιδιαίτερα όταν κανείς μιλάει με ασθενείς, οι οποίοι είναι μακριά, συγχυσμένοι και αναστατωμένοι, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, καλό είναι οι ερωτήσεις να γίνονται συγκεκριμένες εάν δε χρειάζεται και μη επαναλαμβανόμενες
Ο ύπνος είναι μια κατάσταση, η οποία είναι εντελώς απαραίτητη τόσο για τη χαλάρωση του σώματος και πνεύματος, προκειμένου να είναι ο άνθρωπος σε θέση να αντιμετωπίσει το «βάρος» της επόμενης μέρας που έρχεται
Στη σύγχρονη νευρολογία, ίσως για πρώτη φορά τα δυο με τρία τελευταία χρόνια γίνεται μια πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια, προκειμένου να εξηγήσει κανείς τη σχέση του εγκεφάλου με τη γραφή
Η γνωστική θεραπεία είναι μια θεραπεία της «λογικής».Δηλαδή, δείχνει στον ασθενή το αντικείμενο της νοσηρότητας κάποιας σκέψης
Από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, όσο αναφορά τις πολύωρες νευροφυσιολογικές και ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές, έχουμε παρατηρήσει ότι ουσιαστικά στις ιδιοπαθείς γενικευμένες επιληπτικές κρίσεις, τόσο το εγκεφαλογράφημα το συνηθισμένο όσο και της εικοσιτετράωρης καταγραφής δεν έχουν καμία ουσιώδη διαφορά
Για να μιλάει και να αρθρώνει κανείς σωστά, πρέπει να υφίστανται δυο προϋποθέσεις˙ o ήχος και οι βιοχημικές αντιδράσεις που προκαλεί, «μπαίνοντας» στον εγκέφαλο, πρέπει να διεγείρουν μια σειρά από εγκεφαλικούς σχηματισμούς, με συγκεκριμένο «τέμπο και ένταση»
Συνήθως μιλάμε για σύνδρομα επικοινωνιακής διαταραχής σε ασθενείς όταν έχουμε την εντύπωση ότι ενώ είναι «ξύπνιοι» δεν μπορούν να αντιδράσουν στις ερωτήσεις μας.
Εδώ και πολλά χρόνια εξετάζονται στην Βιονευρολογική, μεταξύ των άλλων, πτυχές του λόγου που στην περίπτωση της αφασίας (ο ασθενής δε μιλάει καθόλου ή ελάχιστα) ερευνά το νευρωνικό τόξο που προκαλεί την κατάσταση αυτή.