Η ανάγκη της ενσυναίσθησης
Στη σημερινή εποχή το να καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους και να συνάπτουμε μεταξύ μας διαφοροποιημένες σχέσεις είναι πλέον απαραίτητα στοιχεία που ζητάει το σύγχρονο άτομο.
Στη σημερινή εποχή το να καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους και να συνάπτουμε μεταξύ μας διαφοροποιημένες σχέσεις είναι πλέον απαραίτητα στοιχεία που ζητάει το σύγχρονο άτομο.
Η τέχνη του να εμβαθύνεις στην ψυχή του άλλου είναι σήμερα ένα θαυματουργό φάρμακο.
Τα τελευταία χρόνια η μελέτη της ενσυναίσθησης, σε ότι αφορά κυρίως τις νευροεπιστήμες, έπαψε πλέον να είναι μία απλή ενασχόληση προκειμένου να γίνουν κατανοητές, κυρίως σε διδακτικό επίπεδο, κάποιες εγκεφαλικές λειτουργίες.
Ενσυναίσθηση δε σημαίνει απλώς να επηρεαζόμαστε από τη διάθεση των υπολοίπων και να «τροποποιούμε» ανάλογα τα συναισθήματά μας. Στην περίπτωση αυτή όπου υπάρχει μία συναισθηματική μετάδοση, αυτό συμβαίνει αυτόματα.
Η οξυτοκίνη είναι μία συγκεκριμένη ορμόνη η οποία είναι από τις πρώτες που παράγει ο ανθρώπινος εγκέφαλος από πολύ νεαρή ηλικία, προκειμένου να συντονίσει τη συμπεριφορά του απέναντι σ’ άλλα άτομα σε κοινωνικό, ομαδικό, οικογενειακό ή ακόμη αμιγώς προσωπικό επίπεδο.
Η ενσυναίσθηση είναι μία αμιγώς εγκεφαλική λειτουργία που αναπτύσσεται μαζί με τον εγκέφαλο και μάλιστα ολοκληρώνεται κατά κάποιο τρόπο η διαδικασία λειτουργίας της σε ότι αφορά τα νευρωνικά τόξα του εγκεφάλου κατά την περίοδο των 3-5 ετών.
Ας φανταστούμε ότι κάποιος καλός μας φίλος έχει ένα πρόβλημα με το συναισθηματικό του δεσμό ο οποίος ξαφνικά διακόπηκε.
Ενσυναίσθηση είναι το βίωμα κάποιου ατόμου να μπορεί να φανταστεί μία συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση από τη δική του σκοπιά.
Ο όρος «συναισθηματική ενσυναίσθηση» προέκυψε από την ψυχανάλυση τα τελευταία χρόνια και πρόκειται για την περιγραφή αυτής της κατάστασης όπου κανείς προσαρμόζει τα συναισθήματά του ακριβώς μ’ αυτά του ατόμου απέναντί του.
Όταν εμφανίζεται η περίπτωση μίας πνευμονικής εμβολής, υπάρχουν θρομβωτικοί παραγόντες σε ορισμένα αγγεία ή γύρω από την καρδιά στις περιοχές των πνευμόνων.
Μία πνευμονική εμβολή, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ξεκινάει κυρίως με συμπτώματα εγκεφαλικής δυσλειτουργίας.
Η πνευμονική εμβολή είναι μεγάλο ρίσκο για γενετικά προδιατεθειμένα γι’ αυτή την κατάσταση άτομα.
Αδιαμφισβήτητα το στρες είναι ένας παράγοντας που προωθεί την πνευμονική εμβολή κλινικά και γενικότερα σε άτομα που είναι γενετικά προδιατεθειμένα
Η θωρακική εμβολή είναι μία πάρα πολύ επικίνδυνη και πολύ τακτικά θανατηφόρα εξέλιξη για ορισμένους ανθρώπους που όπως έχουν δείξει οι έρευνες διαθέτουν μία γενετική προδιάθεση σ’ αυτή την κατάσταση.
Έχει παρατηρηθεί ότι μία οξεία λοίμωξη ή μία επιπλοκή λοιμώδους αιτιολογίας μετά από εμβολιασμό, σε περιπτώσεις αναπτυσσόμενης αρτηριοσκλήρωσης, αυξάνουν τον κίνδυνο εμφρακτικών επεισοδίων.
Κλινικές έρευνες έχουν επισημάνει και έχουν πιστοποιήσει ότι υπάρχει ένας αυξημένος κίνδυνος παροδικής μορφής εγκεφαλικού επεισοδίου σε περιπτώσεις ηλικιωμένων ασθενών με αναπτυσσόμενη αρτηριοσκλήρωση, όταν έχουμε έντονες λοιμώξεις ή περιπτώσεις λοιμώξεων μετά από εμβολιασμούς.
Έχει παρατηρηθεί ότι υφίσταται μία αυξημένη επικινδυνότητα εμφάνισης εγκεφαλικού επεισοδίου ή και καρδιακού εμφράγματος μετά από μία οξεία λοίμωξη.
Τα τελευταία χρόνια όλο και τακτικότερα παρατηρείται μία σχέση που αναπτύσσεται στο πεδίο των λοιμώξεων και των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων.
Πολλές φορές κάποια εμβόλια ιδιαίτερα σε μεγάλες ηλικίες, πιο συνηθισμένα τα αντιγριπικά, βλέπουμε ότι δημιουργούν μικροαγγειακά επεισόδια και κυρίως αρτηριακά εγκεφαλικά επεισόδια.
Το γεγονός ότι η αρτηριοσκλήρωση αποτελεί υπόβαθρο προκειμένου να αναπτυχθεί ένα εγκεφαλικό επεισόδιο και ιδιαίτερα θρομβωτικού τύπου είναι ήδη γνωστό εδώ και πάρα πολύ καιρό.