Το φως και η ζάλη
Πολλές φορές, η εναλλαγή του φωτός στο γυμνό μάτι προκαλεί επιληπτικές κρίσεις σε άτομα με προδιάθεση
Πολλές φορές, η εναλλαγή του φωτός στο γυμνό μάτι προκαλεί επιληπτικές κρίσεις σε άτομα με προδιάθεση
Πρόκειται για δυο πολύ ουσιαστικούς εγκεφαλικούς σχηματισμούς που λαμβάνουν μέρος στο λεγόμενο μεταιχμιακό σύστημα
Ασφαλώς η δυσλεξία δεν είναι μια «επικίνδυνη» εγκεφαλική δυσλειτουργία
Με μια επιστημονική εφαρμογή, αυτή του διακρανιακού μαγνητικού ερεθισμού, μπορεί κανείς να επηρεάσει διάφορα σημεία του εγκεφάλου και να προκαλέσει διάφορες λειτουργίες.
Η κλινική εμπειρία από τους ασθενείς της Βιονευρολογικής, δείχνει ότι τακτικότατα οι αιτίες των διάφορων λοιμωδών εγκεφαλοπαθειών είναι οι ερπετοιοί.
Είναι ένας συνδυασμός, που λόγω του μεγάλου αριθμού ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας που επισκέπτονται την Βιονευρολογική, παρατηρούμε, κατά περιόδους, σε αυξημένο αριθμό, ιδιαίτερα όταν οι ασθενείς βρίσκονται κάτω από έντονο στρες, νέα ώση ή σωματική ταλαιπωρία.
Μελέτες με σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους, καθώς επίσης και πολύωρες καταγραφές με νευροφυσιολογικές εξετάσεις και μαθηματικές αναλύσεις, κατέδειξαν ότι οι άνθρωποι των πόλεων έχουν πολύ περισσότερο στρες και μάλιστα εντοπισμένο σε μια περιοχή του εγκεφάλου, που λέγεται αμυγδαλή.
Πρόκειται για μια μορφή συμπεριφοράς με απότομες εκρηκτικές κρίσεις επιθετικότητας, τόσο λεκτικής όσο και κινητικής, καθώς επίσης και συνοδεία επιθετικών πράξεων.
Υπάρχει μια «υποομάδα» με επιληπτικές κρίσεις, επιθετικότητα, η οποία παρουσιάζει ταυτόχρονα στις απεικονιστικές μεθόδους και στις νευροφυσιολογικές εξετάσεις μια διαταραχή της αμυγδαλής, ύστερα από ένα ιστορικό λοίμωξης.
Συχνά στην Βιονευρολογική, ιδιαίτερα κατά την παρακολούθηση ασθενών οι οποίοι δεν έχουν άλλες προεκτάσεις, παθογενείς, παρά μόνο μια «επιληπτική» ημικρίση, υπάρχει το πρόβλημα εάν έχουμε να κάνουμε με μια απλή αντίδραση του εγκεφάλου.
Φυσικά ναι, πάρα πολλές φορές στην Βιονευρολογική, ποικίλες ψυχικές αντιδράσεις, ακόμα και οι λεγόμενες μορφές déjà vu ή jamais vu, έχουν βρεθεί κατ’ επανάληψη στον διαγνωστικό έλεγχο που κάνουμε.
Από την Βιονευρολογική, γνωρίζουμε την έκταση και το πρόβλημα του λεγόμενου νευροπαθητικού πόνου, που είναι μια ιδιαίτερα σκληρή, επώδυνη μορφή η οποία μπορεί να τυραννήσει τον ασθενή για πολλά χρόνια κα να μην υπάρχουν θεραπείες οι οποίες μπορούν ουσιαστικά να το αντιμετωπίσουν.
Τον τελευταίο καιρό στην Βιονευρολογική, όλο και περισσότερο, βλέπουμε νευρολογικές ασθένειες που έχουν την βάση τους σε κάποια ίωση, η οποία από καιρό υπάρχει και δεν αντιμετωπίστηκε ακαριαία με τον τρόπο που έπρεπε.
Τόσο με νευροφυσιολογικές έρευνες (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) όσο και με απεικονιστικές μεθόδους (Spect), έχει αποδειχτεί ότι παρουσιάζονται έντονες κινητικές διαταραχές κατά την περίοδο του ύπνου, όταν δεν έχουμε τον συντονισμό του προμετωπιαίου και κροταφιαίου λοβού με αυτούς του οδοντωτού πυρήνα και του στελέχους του εγκεφάλου.
Αυτή η τριπλέτα των βιωμάτων, ιδεών και ψυχώσεων είναι κάτι που κυνηγάει πάρα πολύ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Όπως ξέρουμε και από τη Βιονευρολογική, αποτελεί ένα πολύ μεγάλο τμήμα πάντοτε των ψυχιατρικών ιατρείων.
Μετά από κάθε τραυματισμό ή φλεγμονή στον εγκέφαλο και διαταραχή των ιστών του, έρχεται μια κατάσταση την οποία μπορούμε να ονομάσουμε ένα «βιολογικό χάος», στο οποίο ο ίδιος ο εγκέφαλος προσπαθεί να διορθώσει τις βλάβες που έχουν προκληθεί.
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα νευρολογικά και διαγνωστικά, ακτινολογικά «εργαλεία» , η υπολογιστική μαγνητική τομογραφία δεν έχει καμία ακτινοβολία, καμία επιβάρυνση για τον ασθενή και διέπεται από μια τέτοια ψηφιακή τεχνολογία, που επιτρέπει κυριολεκτικά «κατορθώματα».
Τακτικά εντοπίζουμε, σε ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις, ότι έχει προηγηθεί ένα «μπανάλ» εγκεφαλικό τραύμα με σύντομη απώλεια της συνείδησης, πριν από πολλά χρόνια.
Δυστυχώς, εδώ πέρα δεν ισχύει ο τυπικός τρόπος ιατρικής λογικής· αίτιο, αποτέλεσμα ή αίτιο, σύμπτωμα.
Οι φλεγμονές αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο κίνδυνο για την κατάσταση του νευρικού συστήματος και πρέπει από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, να εξασφαλίζουμε όσο γίνεται γρηγορότερα μια καθαρή εικόνα για τη κλινική διάσταση που έχει το πρόβλημα.