«Διαφορετικά» συναισθήματα στο ίδιο ερέθισμα λόγω «περιόδου αντίδρασης»
Από άνθρωπο σε άνθρωπο διαφέρει ουσιαστικά πόσο χρόνος χρειάζεται και για να αντιδράσει, αλλά και για να ανακουφιστεί από ένα συναίσθημα
Από άνθρωπο σε άνθρωπο διαφέρει ουσιαστικά πόσο χρόνος χρειάζεται και για να αντιδράσει, αλλά και για να ανακουφιστεί από ένα συναίσθημα
Στα «ευαίσθητα» άτομα με τάση για τον ίλιγγο που πολλές φορές μπορεί να είναι και κληρονομικής προδιάθεσης ή επιβάρυνσης, εμφανίζεται τακτικά, όταν υπάρχει και μια γενικευμένη αδυναμία του ανοσοποιητικού, μια ιογενής διαταραχή στην περιοχή της αιθουσαίας και προκαλεί τη λεγόμενη αιθουσαία νευρίτιδα
Ο φόβος των μικροβίων για μια μεγάλη ομάδα ασθενών είναι ένα πάρα πολύ ισχυρό άγχος που τους καταδυναστεύει όλη την ημέρα
Ναι! Είναι γνωστό παλιά από την έκφραση «του πρήξανε το στομάχι» ή του «μαύρισε η χολή» κ.τ.λ. και ότι καταστάσεις φόβου και δυσάρεστων γεγονότων ή πανικού δημιουργούν οργανικά σύνδρομα, τα οποία μάλιστα σε προχωρημένες μορφές μπορούν να φτάσουν σε καρκινοειδείς καταστάσεις
Σε πάρα πολλά παιδιά που βρίσκονται κάτω από συνεχή πίεση, ελαφρά έως βαριά, αναπτύσσονται επίσης βαριά και καταθλιπτικά σύνδρομα με συνεχόμενα επεισόδια, κυρίως συνοδευόμενα από εφιάλτες, κακό ύπνο, καταστάσεις πανικού και άσχημες αναμνήσεις
Έχει δημιουργηθεί ένας καινούργιος επιστημονικός κλάδος, ο λεγόμενος νευρογαστρεντερολογικός κλάδος, ο οποίος έχει σαν απόλυτη αποστολή τον έλεγχο της λειτουργίας μεταξύ εντέρου και εγκεφάλου
Καμιά φορά, η άγνοια είναι «ευλογία». Οι υγιείς δεν αντιλαμβάνονται τί ακριβώς συμβαίνει με την καθημερινή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος
Κάποια αέρια, όπως είναι το όζον, το μονοξείδιο του άνθρακα ή το άζωτο μέσω των πνευμόνων και δια του αίματος, φτάνουν στον εγκέφαλο και δημιουργούν διάφορες παθήσεις ή τις προϋποθέσεις για κάποια νοσήματα
Πάρα πολλά παιδιά και νεαροί αναπτύσσουν, μεταξύ πέντε και δεκαοχτώ ετών, έντονες φοβίες και κυρίως καταστάσεις πανικού ή αγχώδεις διαταραχές
Το σύνδρομο Guillain- Barré είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα του νευρικού συστήματος, περιφερικού και κεντρικού, που χαρακτηρίζεται από μια προοδευτική παράλυση και απώλεια της αισθητικότητας
Ο διακρανιακός μαγνητικός ερεθισμός έχει γίνει πλέον μια κλινική ρουτίνα σήμερα παγκόσμια, σε ότι αφορά νευροψυχιατρικές παθήσεις
Στις οριακές προσωπικότητες η σκέψη των ατόμων είναι καταλυμένη από μια έντονη υπερδραστηριότητα, που καμιά φορά φτάνει να μπλοκάρετε από αισθήματα φόβου και πολλές φορές να οδηγούνται οι ίδιοι σε πανικό, έτσι ώστε ή να τρέχουν να φύγουν πανικόβλητοι ή να «ορμούν» πάνω στο αντικείμενο του θυμού τους
Σαν pavor nocturnus χαρακτηρίζουμε τις νυχτερινές, παιδικού τύπου, διαταραχές με επιληπτικό χαρακτήρα και έντονο τρόμο
Τα παιδιά είναι ασφαλώς φυσιολογικά, παθολογική είναι όμως η κατάσταση του στιγμιαίου πανικού, πολλές φορές μέχρι και διάρκειας δεκαπέντε λεπτών, για τον οποίο πρέπει να ληφθεί και μέριμνα
Ο συνδυασμός έντονου πανικού με καταστάσεις έντονης θλίψης, χωρίς εμφανή αιτιολογία, είναι μια εγκεφαλική διαταραχή της περιοχής του θαλάμου
Μέχρι πρόσφατα στην ψυχιατρική και νευρολογία ίσχυε πάντοτε σαν κύριο κριτήριο η ανάλυση του ιστορικού του ασθενούς, ως προς τη διάγνωση φοβικών διαταραχών ή πανικού.
Μια υποκατηγορία των διαταραχών του πανικού, όπως έχουμε δει στη πληθώρα των αναλόγων ασθενών χ, εδώ στη Βιονευρολογική, αποτελεί η ομάδα των ασθενών, που εμφανίζουν σαν πρώτο και κύριο σύμπτωμα της διαταραχής του πανικού, καρδιοαναπνευστικά προβλήματα.
Εδώ στη Βιονευρολογική, ένα χαρακτηριστικό που απαντούμε συνήθως σε όλες τις προχωρημένες καταστάσεις, όπου υπάρχει μια διαταραχή πανικού εξαιτίας του φόβου, είναι πάλι ο φόβος
Στη Βιονευρολογική, πάντοτε εξετάζουμε διεξοδικά τους ασθενείς που έρχονται με διαταραχές πανικού, κυρίως, προσπαθώντας να εντοπίσουμε την αφετηρία αυτών των συμπτωμάτων.
Όπως έχουμε καταλάβει, εξετάζοντας ασθενείς με διαταραχές πανικού εδώ στη Βιονευρολογική, οι περιγραφές τους ταιριάζουν «το ίδιο» πάρα πολύ μεταξύ τους σε διάφορα είδη ασθενών.