Η προσωρινή μονοσυμπτωματική επιδείνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας
Πρόκειται, απ’ ότι βλέπουμε και στους ασθενείς της Βιονευρολογικής, μια αρκετά τακτικά παρουσιαζόμενη κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Πρόκειται, απ’ ότι βλέπουμε και στους ασθενείς της Βιονευρολογικής, μια αρκετά τακτικά παρουσιαζόμενη κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Η μαγνητική τομογραφία η απλή, όπως έχουμε δει και στην Βιονευρολογική, δεν είναι σε θέση αρκετές φορές να πιστοποιήσει την ύπαρξη εστιών στην σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας θεωρείται ένα αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο τακτικά αντιμετωπίζεται με την παραδοσιακή χημειοθεραπεία διαφόρων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, όπως έχουμε διαπιστώσει στην Βιονευρολογική.
Στην Βιονευρολογική, μετά από την παρατήρηση σε τόσες εκατοντάδες ασθενείς με διάφορες κλινικές μορφές της σκλήρυνσης κατά πλάκα, σε διαφορετική ένταση και εξέλιξη, καταλήξαμε μετά και από βιοχημικές αναλύσεις ότι η κάθε μορφή σκλήρυνσης κατά πλάκας πρόκειται για μια μοναδική και εξειδικευμένη μορφή.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια (εκατοντάδες), ισχύει το δόγμα ότι υπεύθυνο για την ύπαρξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποκλειστικά και μόνο μια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού, δηλαδή τους συστήματος αμύνης που διαθέτει ο καθένας από εμάς προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις ασθένειες που έρχονται εξωτερικά.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, με την άνοδο της μοριακής γενετικής, έχει «καρφωθεί» σε πάρα πολλούς επιστήμονες στο μυαλό τους ότι όλα στρέφονται γύρω από την γενετική, η οποία επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου και έτσι κανείς καταλήγει στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Μια από τις πιο συχνές παθολογικές εξελίξεις της σκλήρυνσης κατά πλάκας, είναι η διαταραχή του παρεγκεφαλικού τόξου με συνέπεια την ασυνέργεια των κινήσεων (φωτογραφία).
Η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζει μια σειρά από συγκεκριμένα συμπτώματα (π.χ. κινητικές, αισθητικές, αισθητήριες διαταραχές κ.λ.π.) . Τα συμπτώματα εμφανίζονται σε διάφορους συνδυασμούς.
Νέες έρευνες πιστοποιούν ότι στην σκλήρυνση κατά πλάκας πέρα από τις φλεγμονές, ένα σοβαρό καταστρεπτικό ρόλο παίζουν και οι διαταραχές των μιτοχονδρίων των νευροκυττάρων.
Η ακριβής αιτία της ΣΚΠ δεν είναι ακριβώς ακόμη γνωστή.
Το προσωπικό του ιατρείου έχει εμπειρία 30 ετών πάνω σε νευροψυχιατρικά νοσήματα. Στο χρονικό αυτό διάστημα, δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στους τομείς της νευροφυσιολογικής έρευνας, της μελέτης της Σκλήρυνση Κατά Πλάκας και του οργανικού υπόβαθρου των νευροψυχιατρικών παθήσεων.
Λυκοειδής σκλήρυνση είναι ένας τίτλος που χρησιμοποιείται από το 1972 μετά από μια έρευνα που έκαναν, σε ότι αφορά βιβλιογραφικά σημειώματα, Αμερικάνοι ερευνητές και δημοσιεύτηκε σε νευρολογικό περιοδικό
Ένα σωστό και εύκολο διαγνωστικό κριτήριο στις περιπτώσεις της διαφοροδιάγνωσης μιας σπονδυλοπαρεγκεφαλιδικής συνδρομής από άλλες αρρώστιες, όπως είναι ο υποθυρεοειδισμός, σκλήρυνση κατά πλάκας ή εξωπυραμιδικά σύνδρομα, είναι η διανοητική κατάσταση του ασθενούς
Σε μερικές ασθένειες, όπως π.χ. η σκλήρυνση κατά πλάκας , νόσος του Χόπκινς κ.τ.λ., είμαστε αναγκασμένοι πάρα πολλές φορές να χρησιμοποιούμε ένα ευρύ φάσμα, «καινούργιο» κατά κύριο λόγο, ανοσοκατασταλτικών
Μια από τις ιδιαιτερότητες των αυτοάνοσων νοσημάτων, δηλαδή, των νοσημάτων που προέρχονται από διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος είναι πολλές φορές η «διπολικότητα» των λεγόμενων Τ-κυττάρων
Προκαλεί η οκρελιζουμάμπη επιληπτικές διαταραχές; Υπάρχει μια «μόδα» παραγωγής υβριδικών φαρμάκων τα τελευταία χρόνια, με στόχο την θεραπεία αυτοάνοσων νοσημάτων και κυρίως της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Τα υβριδικά αυτά φάρμακα είναι ένα μείγμα αντιγόνων και κυρίως του LDZO με διάφορα άλλα αντισώματα χημικά, ζωικά ή ανθρώπινα. Τα τελευταία 10 χρόνια που χρησιμοποιούνται τουλάχιστον στην σκλήρυνση […]
Δυσαρθρία και επιληψία. Η δυσαρθρία είναι μια «αυτόνομη» νευρολογικής φύσης διαταραχή της ομιλίας, η οποία μπορεί να προκύψει από μια εγκεφαλική βλάβη, ή συνδυασμό εγκεφαλικών δυσλειτουργιών και κυρίως επιληπτικού τύπου. Μάλιστα οι εκφορτώσεις των επιληπτικών δυσλειτουργιών είναι αυτές που κρίνουν το μέτρο του κλινικού προβλήματος. Ο συνδυασμός επιληψία – δυσαρθρία μπορεί να είναι κληρονομικός και […]
Τα μονοκλωνικά αντισώματα είναι υβριδικά αντισώματα κυρίως πρωτεϊνικής σύστασης τα οποία χρησιμοποιούνται προκειμένου να διεγείρουν ή να ισχυροποιήσουν το σύστημα άμυνας του οργανισμού έναντι των διάφορων εκφυλιστικών παθήσεων.
Αναμφισβήτητα σήμερα ζούμε περισσότερα χρόνια και αυτό μεταξύ άλλων έχει σαν αποτέλεσμα να γνωρίζουμε πιο πολλά για τις ανίατες αρρώστιες.
Οι νευροπαθητικοί πόνοι είναι ουσιαστικά μία κατηγορία πόνων η οποία άρχισε να συζητείται τα τελευταία χρόνια, διότι τώρα πλέον υπάρχει η δυνατότητα να ελεγχθούν πιο συγκεκριμένα.