Τα τελευταία χρόνια ολόκληρες ομάδες ψυχιάτρων, ψυχοερευνητών και νευροεπιστημόνων αναλώνονται καθημερινά στην εύρεση εκείνων των μικροστοιχείων, των λεγόμενων «αμυντικών παραγόντων», που συμβάλλουν στην οχύρωση του χαρακτήρα του ατόμου από την προσβολή και επίθεση εξωτερικών ερεθισμάτων
Η εκτέλεση των αριθμητικών πράξεων είναι μια αρκετά σύνθετη εγκεφαλική λειτουργία στη διαδικασία της οποίας ο εγκέφαλος μπαίνει από την παιδική ηλικία
Η πείρα μας στη Βιονευρολογική μας έχει μάθει στην περίπτωση των ψυχαναγκασμών δεν ισχύει το «μπόρα είναι, θα περάσει»
Στη Βιονευρολογική, εξετάζοντας τους δικούς μας ασθενείς, διαπιστώνουμε κάθε μέρα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί κάποιος ασθενής που να μη βασανίζεται, έστω και λίγο, από ψυχαναγκασμούς ή ιδεοψυχαναγκασμούς
Τα τελευταία χρόνια όντως παρατηρείται, για όλες τις ηλικίες και με διάφορες κλινικές εκδηλώσεις και εικόνες, ότι υπάρχει μια κάθετη αύξηση των αυτοάνοσων νοσημάτων
Οι διαταραγμένοι βιορυθμοί και κυρίως του ύπνου, όπως έχουμε καταγράψει εδώ σε έρευνες στη Βιονευρολογική, μέσω του εικοσιτετραώρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, φέρνουν παχυσαρκία.
Η κατάθλιψη αποτελεί τη μάστιγα του εικοστού πρώτου αιώνα και πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο ο ένας στους δυο ανθρώπους του μέσου πληθυσμού να χρειάζεται μια ειδική νευροψυχιατρική περίθαλψη.
Πρόκειται για μια μορφή επιλεκτικής αμνησίας αλλά για απόλυτα συγκεκριμένα στοιχεία όπως π.χ. αυτά της ταυτότητας, της ιδίας ή ξένης.
Πρόκειται για μια περίπτωση αμνησίας που έχει ευρύ φάσμα συμπτωματολογίας όπως έχουμε διαπιστώσει σε δικά μας περιστατικά εδώ στη Βιονευρολογική.
Η αποπροσωποίηση είναι το κλινικό φαινόμενο απώλειας τμήματος της γνώσης της προσωπικότητας.
Άτομα κάτω από έντονη πίεση, στρες, τραυματικά γεγονότα, αυτοκτονικότητες ή ακόμη και εκφυλιστικά νευρολογικά νοσήματα μπορούν να παρουσιάσουν τάσεις φυγής με αλλαγή της προσωπικότητας.
Είναι οι περιπτώσεις που συναντούμε κυρίως σε άτομα με ψυχικές διαταραχές ύστερα από έντονο στρες, που δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους και κινούνται τελείως μηχανικά.
Η απόφραξη της πρόσθιας νωτιαίας αρτηρίας είναι αρκετά σπάνια και συμβαίνει συνήθως όπως έχουμε παρατηρήσει στη βιονευρολογική μετά από καταστάσεις έντονου στρες π.χ. καταδύσεις.
Στην Βιονευρολογική, εδώ και καιρό, ασχολούμαστε σε ότι αφορά την μετάδοση του άγχους και του φόβου μέσω χημικών σημάτων στα φοβικά άτομα.
Είναι ένας συνδυασμός, που λόγω του μεγάλου αριθμού ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας που επισκέπτονται την Βιονευρολογική, παρατηρούμε, κατά περιόδους, σε αυξημένο αριθμό, ιδιαίτερα όταν οι ασθενείς βρίσκονται κάτω από έντονο στρες, νέα ώση ή σωματική ταλαιπωρία.
Η απάντηση είναι ασφαλώς ναι.
Η δευτερογενής εκφύλιση συμβαίνει κατά κύριο λόγο σε τραυματικές καταστάσεις στο εγκέφαλο και σε διάφορα κύτταρα, που αρχίζουν να εκφυλίζονται περίπου εικοσιτέσσερις ώρες μετά το τραύμα.
Οι παιδικές καταθλίψεις με την πάροδο των ετών, τα τελευταία χρόνια, στην στρεσογόνο κοινωνία στην οποία βρισκόμαστε, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις και κάτω από την μεγάλη ένταση, αυξάνονται ραγδαία.
Η φοβία είναι ο υπέρμετρος φόβος για ένα αντικείμενο ή ακόμη για μια κατάσταση ή και για μεικτές περιπτώσεις.
Είναι δυνατόν, πολλές φορές στα παιδιά να έχουμε την εμφάνιση της παιδικής ανορεξίας. Πρόκειται για μια μορφή άρνησης του φαγητού, οποιοδήποτε είδους.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος