Τα μόρια του νερού και η μνήμη
Οι νευροεπιστήμες προσφέρουν πλέον καινούργια αποτελέσματα και νέες γνώσεις σχετικά με τη λειτουργία της μνήμης στον εγκέφαλο.
Οι νευροεπιστήμες προσφέρουν πλέον καινούργια αποτελέσματα και νέες γνώσεις σχετικά με τη λειτουργία της μνήμης στον εγκέφαλο.
Οι έρευνες των τελευταίων χρόνων σε πανεπιστήμια της Αμερικής και κυρίως της Βοστόνης έχουν δείξει ότι στη νόσο του Alzheimer έχουμε μια διαδικασία «διπλώματος» των παθολογικών πρωτεϊνών˙ συγκεκριμένα πρόκειται για τα λεγόμενα PRIONS.
Μια ανακοίνωση ενός γερμανού ιατρού του Θεοδώρου Λέμπερ, στις αρχές του 20ου αιώνα, επιβεβαιώθηκε τα τελευταία χρόνια επακριβώς με τη μοριακή βιολογία
Η κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας απομυελίνωσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Μία διαδικασία που λέγεται oπτογενετική με τη χρήση μικροσκοπίου φθορισμού υψηλής ανάλυσης μπορεί εντός του οργανισμού και πιο συγκεκριμένα στον εγκεφαλικό ιστό να παρακολουθεί μεμονωμένα μόρια σε ζωντανά κύτταρα.
Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια η απάντηση στο αίνιγμα «ύπνος» είναι οι μικρομοριακές ενώσεις.
Σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστημονικές έρευνες, κατά τη διάρκεια του ύπνου μία πολύ σημαντική διαδικασία βιοσύνθεσης πραγματοποιείται.
Η παρορμητική συμπεριφορά είναι μια κατάσταση που ξεκινά ξαφνικά χωρίς αιτία αλλά με επιπτώσεις για τον ίδιο τον πάσχοντα και το περιβάλλον του.
Η βουλιμία θεωρείται ως μια ανωμαλία διατροφής και είναι απόλυτα συνυφασμένη με μια διαταραχή εκκαθάρισης˙ πρόκειται για ένα τακτικό νόσημα στην εποχή μας και η μοριακή βιολογία έρχεται να δώσει μια ακτίνα φωτός σε ότι αφορά τη λύση αυτού του προβλήματος.
Τα μηνιγγιώματα είναι όγκοι που προέρχονται κυρίως από «εκβλαστήσεις» της αραχνοειδούς μήνιγγας του εγκεφάλου, που αναπτύσσονται αργά και με πολύ βραδύ ρυθμό
Στη Βιονευρολογική, όπως και φαντάζομαι σε άλλα ιατρικά ινστιτούτα, το όνειρο κάθε γιατρού είναι να μπορέσει να διαγνώσει έγκαιρα τη σκλήρυνση κατά πλάκας πριν ακόμα αυτή εμφανιστεί και να λάβει τα μέτρα του, έτσι ώστε να προλάβει να σώσει τόσο τον ασθενή από τη δυσάρεστη εξέλιξη, όσο και να αποκλείσει την ασθένεια να ξαναεμφανιστεί
Σύμφωνα με τις τελευταίες εμπειρίες των νευροεπιστημόνων, κάθε υποκειμενική εμπειρία διεκπεραιώνεται σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, μέσα από τα νευροαισθητηριακά και συγκινησιακά συστήματα
Η πλαστικότητα του εγκεφάλου είναι ακριβώς η δυνατότητα που έχει να αυξομειώνει σε λειτουργία, στα διάφορα νευρωνικά τόξα, που χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει, να εκφράσει και να βιώσει τα συναισθήματα του
Οι αεροδιαβιβαστές είναι μόρια, τα οποία μπορούν και διαπερνούν τους ανθρώπινους ιστούς και κυρίως τα αγγεία, προς τη μεριά του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Υπήρχε πάντοτε μια απορία και ιδιαίτερα για μας στην Βιονευρολογική, που ασχολούμαστε εδώ και χρόνια με τα αυτοάνοσα, πώς είναι δυνατόν νευρολογικές ασθένειες της ίδιας «κοπής» να έχουν την ίδια συμπτωματολογία με διαφορετική ένταση, σειρά ή έκταση.