Η ανάμνηση μετά από ένα εγκεφαλικό τραύμα
Μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση, μικρής ή μεγάλης έκτασης, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο.
Μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση, μικρής ή μεγάλης έκτασης, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο.
Τακτικά εντοπίζουμε, σε ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις, ότι έχει προηγηθεί ένα «μπανάλ» εγκεφαλικό τραύμα με σύντομη απώλεια της συνείδησης, πριν από πολλά χρόνια.
Δυστυχώς, εδώ πέρα δεν ισχύει ο τυπικός τρόπος ιατρικής λογικής· αίτιο, αποτέλεσμα ή αίτιο, σύμπτωμα.
Είναι κάτι που μπορεί να το συναντήσει ο κλινικός νευρολόγος ανά πάσα στιγμή και να τον «ξεγελάσει» με την συμπτωματολογία του.
Η παρακολούθηση της όρασης και των διαταραχών της κατά μια νευρολογική εξέταση, ακόμη και όταν παίρνουμε το ιστορικό, είναι πάρα πολύ μεγάλης σημασίας για το νευρολόγο.
Στην Βιονευρολογική, η παρατήρηση είναι ότι η πρώτη σχέση που έχουν οι λοιμώξεις με το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι η διαταραχή της συνείδησης σε διάφορα επίπεδα.
Η καρδιακή βαλβιδοπάθεια είναι ένας παράγοντας διαταραχής της καρδιακής και κατά συνέπεια όλης της αιματικής κυκλοφορίας.
Στην νευρολογία, πάντοτε τα μεγαλύτερα διαγνωστικά προβλήματα, ήταν η κατάσταση της ενδοκρανιακής πιέσεως. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, αυτό μπορούσε να γίνει με μια μέτρηση, σε μια χρονική φάση, και κάτω από ειδικές συνθήκες.
Πολλές φορές στη Βιονευρολογική, σε έλεγχο ρουτίνας για εγκεφαλικές διαταραχές, διαπιστώνουμε την παρουσία αποτυπωμάτων και εγκεφαλικών επεισοδίων.
Γενικά όταν έχουμε έναν ασθενή που παραπονείται για διαταραχή της συνείδησης, τουλάχιστον εμείς στη Βιονευρολογική, το πρώτο που παρατηρούμε είναι εάν υπάρχει ή φαίνεται μια ισοκορία.
Αρκετά τακτικά, τόσο νοσοκομειακά όσο και σε περιφερικά νευρολογικά ιατρεία, παρατηρείται αυτό το φαινόμενο, συνήθως, σε ασθενείς που διαμαρτύρονται για διαταραχές συνείδησης και συγκέντρωσης.
Αυτή η κατάσταση, είναι ιδιαίτερα δυσάρεστα για ένα νευρολόγο που καλείται να δει έναν ασθενή στα επείγοντα.
Στη Βιονευρολογική, στη βάση της ρουτίνας της εξέτασης, ανήκει και η έρευνα της θηλής του οφθαλμού, στις περιπτώσεις που έχουμε παράπονα για διαταραχή της συνείδησης ή έκπτωση της συγκέντρωσης της μνήμης και του σταθερού βαδίσματος.
Πρόκειται για καταστάσεις που δημιουργούνται σε διαταραχές λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα, με αποτέλεσμα η όλη διαδικασία να καταλήξει σε μια δηλητηρίαση (τοξίκωση).
Έχει αποδειχτεί, κυρίως εδώ στην Βιονευρολογική, ότι το μεγαλύτερο «όπλο» για την σωστή αγωγή και θεραπεία είναι η παρακολούθηση και η εκτίμηση της πορείας της νόσου ενός ασθενούς.
Συνήθως μιλάμε για σύνδρομα επικοινωνιακής διαταραχής σε ασθενείς όταν έχουμε την εντύπωση ότι ενώ είναι «ξύπνιοι» δεν μπορούν να αντιδράσουν στις ερωτήσεις μας.
Η άνοια είναι απλά μια κατάσταση όπου το άτομο αρχίζει σιγά-σιγά να χάνει τη μνήμη του και την προσωπικότητα του.