Η εγκεφαλίτιδα του πρώιμου καλοκαιριού
Πρόκειται για μία χαρακτηριστική μορφή εγκεφαλίτιδας που εμφανίζεται κυρίως μετά από ιικές λοιμώξεις και έχει ένα πρόδρομο στάδιο σαν αυτό της γρίπης.
Πρόκειται για μία χαρακτηριστική μορφή εγκεφαλίτιδας που εμφανίζεται κυρίως μετά από ιικές λοιμώξεις και έχει ένα πρόδρομο στάδιο σαν αυτό της γρίπης.
Εκτός από τις διαταραχές της συνείδησης, η χαρακτηριστική εγκεφαλίτιδα από έρπη δημιουργεί πολύ τακτικά μία πάρεση κάπου στο σώμα και κυρίως στο πρόσωπο.
Ο ιός του έρπητα και οι διάφορες «μορφές» που περιέχει κατά κύριο λόγο γειτνιάζουν ή «συχνάζουν» πολλές φορές με το νευρικό σύστημα και ιδιαίτερα με την εγκεφαλική περιοχή.
Το μεταιχμιακό σύστημα στις σύγχρονες νευροεπιστήμες βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνών λόγω της πολλαπλής δραστηριότητας που έχει.
Η οσμή και η γεύση είναι πάντοτε μαζί κι έχουν ένα κύριο χαρακτηριστικό∙ η επεξεργασία τους στον οργανισμό και συγκεκριμένα στον εγκέφαλο του ανθρώπου γίνεται αντανακλαστικά και αυτόματα χωρίς να επηρεάζεται από τη συνείδηση.
Ασθενείς με παρκινσονικές διαταραχές αυτού του τύπου παρουσιάζουν σαν πρώτο σύμπτωμα μία αστάθεια στη βάδιση ταυτόχρονα με αίσθημα ζάλης, «θολούρας» κυρίως κατά την απότομη ορθόσταση.
Το κορυφαίο σύμπτωμα της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων είναι η αδυναμία συντονισμού της αρτηριακής πίεσης λόγω της βλάβης του νευροφυτικού συστήματος το οποίο στις αλλαγές της θέσης του σώματος ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση.
Οι επιληπτικές κρίσεις συνοδεύονται με διαφορετική συμπτωματολογία κάθε φορά.
Πρέπει πάντα να γνωρίζουμε ότι σήμερα ασθενείς με επιληπτικά σύνδρομα βιώνουν μία απόλυτα νέα πραγματικότητα για τη συνείδησή τους.
Η «απότομη» πτώση σαν γεγονός από μόνο του μας οδηγεί στο γιατρό και συνήθως εκείνος ανακαλύπτει μία αιτία του συμπτώματος.
Σ΄ αυτήν την περίπτωση πρόκειται για ένα τρίγωνο με συγκεκριμένη συμπτωματολογία.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται διεξοδικές έρευνες και παρατηρήσεις με ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές σε γηραιούς ασθενείς που έχουν υποστεί νάρκωση, λόγω χειρουργικής επέμβασης στο ισχίο.
Σε γηραιούς ασθενείς οι συγχυτικές καταστάσεις μπορούν να αυξηθούν επικίνδυνα σ’ ένα ακατάλληλο για τον ασθενή περιβάλλον.
Οι έρευνες στην ιατρική έχουν δείξει ότι ο αυτοέλεγχος του ατόμου είναι δυνατόν να περιορίσει την εμφάνιση και την εξέλιξη των διάφορων ασθενειών.
Οι παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα είναι δεδομένες οργανικές δυσλειτουργίες με συγκεκριμένες διαταραχές σε ότι αφορά το μεταβολισμό, την ανάπτυξη και το κυκλοφορικό σύστημα.
Ερωτηματικό προκαλεί εάν η αναστολή της λογικής και η πρόοδος μιας ανεξέλεγκτης λειτουργίας του ανθρώπου δημιουργούν γι’ αυτόν δυσάρεστες ή ευχάριστες καταστάσεις.
Τα βραδέα δυναμικά του φλοιού, όπως είναι διεθνώς γνωστά SCP, είναι κύματα εγκεφαλικής δραστηριότητας τα οποία εμφανίζονται λίγο πριν την επιληπτική έκρηξη.
Τα τελευταία χρόνια μέσω της μαγνητικής τομογραφίας και άλλων νευροφυσιολογικών εξετάσεων έγινε γνωστή η λειτουργία της «ζωνοειδούς έλικας» του εγκεφάλου.
Το κέντρο ελέγχου κινήσεων και σκέψεων στον εγκέφαλο είναι κατά κάποιον τρόπο ο ρυθμιστής της συνείδησης και βρίσκεται στη «ζωνοειδή έλικα».
Η καθημερινότητα του ανθρώπου αποτελεί μία συνεχή διαδικασία εγκεφαλικών λειτουργιών με διαφορετική ένταση και κατεύθυνση.