Πανικός και στρατός
Η στρατιωτική εκπαίδευση βασίζεται σε αρκετά μεγάλο βαθμό στην εκπαίδευση αντιμετώπισης του στρες και στην καταπολέμηση του πανικού.
Η στρατιωτική εκπαίδευση βασίζεται σε αρκετά μεγάλο βαθμό στην εκπαίδευση αντιμετώπισης του στρες και στην καταπολέμηση του πανικού.
Το στρες δε φτάνει μόνο να το αντιμετωπίζουμε και να το διαχειριζόμαστε σωστά, πρέπει παράλληλα να βελτιώνονται όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί οι οποίοι καταπολεμούν το στρες.
Οι δυσκινησίες αυτές, χαρακτηριζόμενες και σαν πρώϊμες δυσκινησίες, είναι στην ουσία εξωπυραμιδικά προκαλούμενες διαταραχές της κίνησης και χαρακτηριστικά εμφανίζονται σαν παρενέργειες μετά από χορήγηση αντιντοπαμινεργικών φαρμάκων
Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική σε χρόνιες εξετάσεις σε αρκετούς ασθενείς, εκείνο που γεννά τον πανικό τις περισσότερες φορές είναι ότι στην ουσία είναι απροετοίμαστοι για τις αλλαγές του περιβάλλοντος τους ή δεν τις περιμένουν ή δεν τις σκέφτηκαν ή δεν τις επεξεργάζονται σωστά
Στα «ευαίσθητα» άτομα με τάση για τον ίλιγγο που πολλές φορές μπορεί να είναι και κληρονομικής προδιάθεσης ή επιβάρυνσης, εμφανίζεται τακτικά, όταν υπάρχει και μια γενικευμένη αδυναμία του ανοσοποιητικού, μια ιογενής διαταραχή στην περιοχή της αιθουσαίας και προκαλεί τη λεγόμενη αιθουσαία νευρίτιδα
Ο φόβος είναι μια κατάσταση άμυνας, όσο βρίσκεται σε λογικά επίπεδα.
Είναι γεγονός ότι πολλά ιστορικά παραδείγματα αναφέρουν τις κρίσεις πανικού που υπεισέρχονται ταυτόχρονα σε μαζικές εκδηλώσεις, κυρίως με μεγάλο πλήθος ανθρώπων.
Που «γεννιέται» ο μεγάλος πανικός. Υπάρχει μια πολύ σπουδαία σύνδεση στον εγκέφαλο, που συντονίζει την ψυχική μας ισορροπία. Πρόκειται για την σύνδεση των εγκεφαλικών σχηματισμών της αμυγδαλής και του ιππόκαμπου. Δηλαδή, των κέντρων των συναισθημάτων και της μνήμης. Οι διαταραχές της σύνδεσης αυτής είναι οι γεννήτορες των καταστάσεων πανικού. Όσο δε μεγαλύτερη είναι η βλάβη τόσο […]
Ο αυτοτραυματισμός με αιχμηρά αντικείμενα και ιδιαίτερα με λεπίδες στα νεαρά άτομα αυξάνει τα ήδη υπάρχοντα ψυχικά συμπτώματα και μειώνει την αυτοεκτίμηση σε επίπεδο έως και μηδενικό˙ νοιώθουν ντροπή και ευθύνη για τις πράξεις τους και τις συνέπειές τους.
Οι φοβίες εξετάζονται διεξοδικά από τον τομέα της ψυχιατρικής και μέσα απ’ αυτό το πλαίσιο επιχειρείται η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής κατά περίσταση.
Ερωτηματικό προκαλεί εάν η αναστολή της λογικής και η πρόοδος μιας ανεξέλεγκτης λειτουργίας του ανθρώπου δημιουργούν γι’ αυτόν δυσάρεστες ή ευχάριστες καταστάσεις.
Ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί μηχανισμούς για να σταματήσει αυθόρμητες ενέργειες, όταν πρόκειται για καταστάσεις οι οποίες μπορεί να έχουν αρνητικές συνέπειες για το άτομο.
Τα βασικά γάγγλια είναι κυτταρικοί σχηματισμοί φαιάς ουσίας μέσα στον εγκέφαλο που ρυθμίζουν την ένταση των συναισθημάτων.
Είναι δύο χαρακτήρες που συναντάμε συχνά στην καθημερινότητα.
Σε κάθε περίπτωση πανικού υπάρχει και μία αντίδραση.
Πρόκειται για δύο περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες «επικοινωνούν» πολλές φορές απευθείας.
Σύμφωνα με τον Αυστριακό νευρολόγο – ψυχίατρο Constantin von Economo, όταν τα κέντρα επαγρύπνησης προσβάλλονται από κάποια μορφή εγκεφαλικής ίωσης προκαλούν έλλειψη ύπνου με παράλληλη εμφάνιση παραλύσεων των μυών του προσώπου, ιδιαίτερα της οφθαλμικής περιοχής, και έντονη ανησυχία.
Tα αισθήματα παράγονται και στην ουσία σταθμίζονται και «κάθονται» στην περιοχή του δρεπάνου.
Σε άτομα τα οποία έχουν μια προδιάθεση για αυτοάνοσα νοσήματα, η ορθοστατική υπόταση κατά κύριο λόγο συμβαδίζει με δυο χαρακτηριστικές καταστάσεις· η μια είναι μια προδιάθεση για λοιμώξεις, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζονται και έντονες διαταραχές πανικού
Πολύ τακτικά παρατηρούμε στη Βιονευρολογική ένα «συνδυασμό» πανικού και απώλειας της συνείδησης