Αυτή η τριάδα παρουσιάζεται τακτικά και μπορεί να συνοδεύεται πολλές φορές και από επιληπτικές κρίσεις σε μία ιδιόμορφη παθολογική εικόνα που αποκαλείται τελευταία και «άνοια του τύπου Lewy».
Η διαταραχή της προσοχής στην επιληψία αποτελεί σχεδόν κανόνα και μόνο σε ελάχιστες κυριολεκτικά περιπτώσεις δεν εμφανίζεται.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει μία άλλη λειτουργία της προσοχής η οποία βασίζεται στην εντόπιση νέων στόχων και νέων σκοπών που στρέφεται η πνευματική δραστηριότητα του ατόμου.
Οι εγκεφαλικές λειτουργίες της προσοχής είναι συγκεκριμένες και τα τελευταία χρόνια λόγω της μεγάλης τεχνολογικής προόδου άρτια διαγνωσμένες.
Ένα από τα βασικότερα «πρώιμα» συμπτώματα που παρουσιάζεται στις επιληπτικές διαταραχές είναι οι δυσλειτουργίες της προσοχής.
Η διάσπαση της προσοχής είναι οπωσδήποτε μία δυσλειτουργία που ανάλογα με το χρόνο ή την ένταση μπορεί να λάβει το παθολογικό σχήμα μίας κάποιας νόσου.
Η διαρκής συγκέντρωση της προσοχής, αυτό που οι Άγγλοι ερευνητές το έχουν ονομάσει «maintain alertness», είναι μία διαδικασία η οποία απαιτεί συνεργασία τόσο του πρόσθιου όσο και του βρεγματικού λοβού.
Επειδή τα περιστατικά του χρόνιου λουμπάγκο, δηλαδή των επώδυνων συνδρόμων στη μέση, αυξάνονται συνεχώς, τα τελευταία χρόνια καινούργια θεραπευτικά σχήματα έχουν αναπτυχθεί.
Οι πόνοι στη μέση αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιατρικής και ένα από τα πιο απλά ταυτόχρονα.
Το λουμπάγκο είναι μία επώδυνη κατάσταση με χρόνιους πόνους στη μέση η οποία έχει μεγάλη «απήχηση» στους ασθενείς όλων των χωρών σε διάφορες καταστάσεις, αλλά κυρίως στον πληθυσμό που εργάζεται χειρωνακτικά.
Η γλουταμάτη είναι ένας νευροδιαβιβαστής, ένα πρωτεϊνικό μόριο, το οποίο «κυκλοφορεί» εντός του νευρικού συστήματος με τρόπο έτσι ώστε να διεγείρει διάφορους υποδοχείς, να εκφορτίζουν ταυτόχρονα ευαισθητοποιώντας το κεντρικό νευρικό σύστημα στα διάφορα ερεθίσματα του πόνου.
Η έλικα του προσαγωγίου είναι μία περιοχή στο κεντρικό νευρικό σύστημα και μάλιστα στον εγκέφαλο αμέσως «κάτω» από τη φαιά ουσία, η οποία μεταξύ άλλων ρυθμίζει και την αντίληψη του πόνου από διάφορα σημεία.
Εδώ και πολύ καιρό είναι γνωστό ότι η έλικα του προσαγωγίου, δηλαδή το κέντρο εκτίμησης της έντασης του πόνου στον εγκέφαλο, επιδέχεται και μη αναλγητικούς θεραπευτικούς τρόπους, όπως π.χ. η ύπνωση ή τα ψυχοφάρμακα.
Πρόκειται για δύο μοριακές ουσίες, τόσο για τη γλυκίνη όσο και για τις προσταγλανδίνες, που παράγονται κατά κύριο λόγο στο νωτιαίο μυελό, στα πίσω κέρατά του, έτσι ώστε να υπάρχει μία ισορροπία και ρύθμιση του πόνου.
Οι μακροχρόνιες έρευνες στον τομέα της επιληψίας έδειξαν ότι οι ρυθμιστές κυριολεκτικά της καθημερινότητας της ζωής μας είναι μικρά, στοιχειώδη τμήματα του μορίου τα οποία λέγονται ιόντα˙ είναι ουσιαστικά τμήματα ηλεκτρικού φορτίου που το μεταφέρουν από το ένα μέρος στο άλλο, παράγοντας έτσι ηλεκτρικό ρεύμα.
Οι νευρολογικές θεραπείες είναι κάτι καινούργιο και αφορούν κυρίως την τελευταία δεκαετία τις νευροεπιστήμες.
Από τα μεγαλύτερα κέντρα του κόσμου η τακτική που ακολουθείται σήμερα για τη χειρουργική θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων και των «ανθεκτικών» της φαρμακευτικής αγωγής είναι η απομάκρυνση τμημάτων του κροταφικού λοβού.
Το κώμα είναι η χειρότερη εξέλιξη που μπορεί να υπάρχει σε μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση.
Τα εγκεφαλικά τραύματα ή κρανιοκακώσεις αποτελούν μία καθημερινότητα στην κλινική ρουτίνα, ιδιαίτερα του νοσοκομείου.
Η όλη λειτουργία του εγκεφάλου ρυθμίζεται κατά κάποιον τρόπο από την ηλεκτρική δραστηριότητα των κυττάρων. Αυτή η ηλεκτρική δραστηριότητα είναι καθορισμένη γενετικά˙ ποια και πόσα ιόντα θα «μπουν» και θα «βγουν» από τη μεμβράνη του κυττάρου δημιουργώντας το ανάλογο ηλεκτρικό ρεύμα για την κάθε λειτουργία.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος