Πανικός και μοριακές αντιδράσεις
Οι διάφορες μοριακές αντιδράσεις που συμβαίνουν στον εγκέφαλο αποτελούν τη βασική αφετηρία του πανικού.
Οι διάφορες μοριακές αντιδράσεις που συμβαίνουν στον εγκέφαλο αποτελούν τη βασική αφετηρία του πανικού.
Οι μηχανισμοί καταπολέμησης του πανικού είναι η δημιουργία συστημάτων στο κάθε άτομο ξεχωριστά.
Το στρες δε φτάνει μόνο να το αντιμετωπίζουμε και να το διαχειριζόμαστε σωστά, πρέπει παράλληλα να βελτιώνονται όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί οι οποίοι καταπολεμούν το στρες.
Αρκετές φορές ο εγκέφαλός μας διαθέτει πρωτόγονους μηχανισμούς αντίδρασης οι οποίοι προκαλούν διάφορες μορφές σοκ.
Η θεραπεία των κρίσεων πανικού αποτελεί σημαντικό προβληματισμό σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Σε κάθε περίπτωση πανικού υπάρχει και μία αντίδραση.
Είναι λογικό να διερωτόμαστε γιατί ορισμένες φορές αισθανόμαστε πανικό σε τέτοιο βαθμό που μας είναι αδύνατον να τον διαχειριστούμε.
Κλινικά όταν οι νευρολόγοι – ψυχίατροι πρέπει να κουράρουν φοβικούς ασθενείς που βρίσκονται στο στάδιο πανικού, όλοι επικεντρώνουν την προσοχή τους στο να επέμβουν άμεσα όχι μόνο για να μειώσουν την ένταση αλλά και για να περιορίσουν τη διάρκεια εμφάνισης αυτών των συμπτωμάτων.
Ο πανικός εμφανίζεται με τη δική μας ή όχι θέληση από το παλαιότερο εξελικτικά τμήμα του εγκεφάλου και καταλαμβάνει όλη την εγκεφαλική λειτουργία.
Όταν εμφανίζεται πανικός στην καθημερινότητά μας υπάρχουν δύο βασικές αντιδράσεις και είναι οι εξής: η φυγή ή η παραμονή.
Η έλλειψη αυτοελέγχου είναι το κύριο χαρακτηριστικό κριτήριο κάθε παθολογικής ψυχιατρικής συμπεριφοράς.
Όταν κανείς χάνει τον αυτοέλεγχό του, το πρώτο βήμα αυτοσυγκράτησης είναι η συγκρότηση της σκέψης του έτσι ώστε να μπορέσει να εκτιμήσει την κατάσταση ή τις καταστάσεις που τον οδηγούν στην απώλεια του αυτοελέγχου.
Η άμεση λύση για την επαναφορά του αυτοελέγχου είναι η γνώση της λειτουργίας του.
Όταν η περιοχή του εγκεφάλου που λέγεται αμυγδαλή βρίσκεται σε υπερδιέγερση, εμφανίζονται κρίσεις πανικού, φοβίες και χαρακτηριστικά στοιχεία έλλειψης λογικής και αυτοελέγχου.
Σε περιπτώσεις χρόνιας εγκεφαλοπάθειας από προσβολή ιού τακτικά δημιουργούνται αποστήματα που με τη σειρά τους προκαλούν διάφορες κλινικές περιπτώσεις.
Μετά τη λήψη εγκεφαλογραφημάτων παρατηρούμε ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας σ’ ένα ποσοστό γύρω στο 30% παρουσιάζει χαρακτηριστικές διαταραχές, κυρίως κατά τη διάρκεια του βαθύ ύπνου.
Ένα από τα συμπτώματα ενός επικείμενου εγκεφαλικού επεισοδίου είναι η διαταραχή ύπνου-αφύπνισης.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία νευρολογική νόσος που επηρεάζεται από τον ύπνο.
Ο θάλαμος είναι ένας εγκεφαλικός σχηματισμός που αποτελείται από κύτταρα της φαιάς ουσίας και επιτελεί χαρακτηριστική λειτουργία εντός του εγκεφάλου.
Η ατονία του σταδίου REM (rapid eye movement) είναι χαρακτηριστική στην περίπτωση που ταυτόχρονα με τις διαταραχές του ύπνου εμφανίζονται διαταραχές του μυϊκού τόνου.