Ύπνος και αποτοξίνωση του εγκεφάλου
Ο εγκέφαλος είναι ένα λειτουργικό όργανο που δέχεται κυρίως σωματοαισθητικές εμπειρίες ανά πάσα στιγμή από το περιβάλλον˙ επόμενο είναι να «φιλτράρει» τα ερεθίσματα σε ωφέλιμα και μη.
Ο εγκέφαλος είναι ένα λειτουργικό όργανο που δέχεται κυρίως σωματοαισθητικές εμπειρίες ανά πάσα στιγμή από το περιβάλλον˙ επόμενο είναι να «φιλτράρει» τα ερεθίσματα σε ωφέλιμα και μη.
Ο ύπνος, ιδιαίτερα στο βαθύ στάδιο, ρυθμίζεται από συγκεκριμένους παράγοντες, την ακετυλοχολίνη και τη νοραδρεναλίνη.
Μετά από εντατικές έρευνες, το 1971 οι δύο Αμερικανοί επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Harvard κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας εσωτερικός μηχανισμός αυτορρύθμισης του ύπνου στον εγκέφαλο.
Η σχέση των πρωινών επιληπτικών κρίσεων με την κορτιζόλη είναι άμεση.
Ο απόλυτος έλεγχος του βαθύ ύπνου γίνεται μέσω του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Σύμφωνα με την υπόθεση του βιολογικού ρολογιού, ο ύπνος πλέον είναι ένα ελέγξιμο φαινόμενο με τη βοήθεια των σύγχρονων διαγνωστικών μέσων.
Τα τελευταία χρόνια νευροεπιστήμονες όλο και πιο τακτικά διατυπώνουν θεωρίες όσον αφορά τη σημασία και τη λειτουργία του εσωτερικού ρολογιού του βιορυθμού μας˙ πρόκειται για τη χρονική ρύθμιση μεταξύ ύπνου και αφύπνισης που πραγματοποιεί ο εγκέφαλος.
Η μελέτη των μυών είναι πολύ ουσιαστική κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Μετά από πολλές μελέτες και ιδιαίτερα απ’ αυτήν του νευρολόγου – ψυχίατρου Constantin von Economo έχει αποδειχθεί ότι η κατάσταση του ύπνου δεν είναι μία παθητική λειτουργία του εγκεφάλου.
Το νευρωνικό τόξο του ύπνου βρίσκεται περίπου στο μέσο του εγκεφάλου και ξεκινάει κυρίως από το στέλεχος του εγκεφάλου.
Ο διάσημος νευρολόγος – ψυχίατρος Constantin von Economo τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα ερεύνησε εντατικά μία κλινική μορφή εγκεφαλίτιδας, τη ληθαργική, και διαπίστωσε δύο νέα νευρωνικά τόξα: τα κέντρα του ύπνου και της επαγρύπνησης.
Σύμφωνα με τον Αυστριακό νευρολόγο – ψυχίατρο Constantin von Economo, όταν τα κέντρα επαγρύπνησης προσβάλλονται από κάποια μορφή εγκεφαλικής ίωσης προκαλούν έλλειψη ύπνου με παράλληλη εμφάνιση παραλύσεων των μυών του προσώπου, ιδιαίτερα της οφθαλμικής περιοχής, και έντονη ανησυχία.
Στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα ο διάσημος νευρολόγος – ψυχίατρος Constantin von Economo διαπίστωσε ότι σε περίπτωση εγκεφαλίτιδας ο εγκέφαλος υποφέρει σημαντικά από άγνωστο ιό, παρουσιάζοντας έντονες διαταραχές του ύπνου, παραλύσεις των μυών του προσώπου και συγκεκριμένα των οφθαλμών.
Τα στοιχεία του εγκεφάλου είναι χαρακτηριστικές εκφορτίσεις της εγκεφαλικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Στις μέρες μας ο ύπνος θεωρείται πια πολυτέλεια.
Αν μελετήσουμε τα στατιστικά δεδομένα του ύπνου όπως είναι ήδη γνωστά και έχουν καταγραφεί μετά από παρατήρηση στα θηλαστικά, μπορούμε να πούμε ανεπιφύλακτα ότι ο ύπνος κυριαρχεί αριθμητικά στη ζωή.
Ο ύπνος ερευνήθηκε ουσιαστικά για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1920 από το Γερμανό μεγάλο επιστήμονα και νευρολόγο Hans Berger στο νοσοκομείο Σαριτέ του Βερολίνου.
Ο Aserinsky σε συνεργασία με τον Nathaniel Kleitman στο πανεπιστήμιο του Σικάγου ανακάλυψαν το στάδιο REMτου ύπνου ˙ πρόκειται για το στάδιο που παρουσιάζεται πριν την αφύπνιση ή στο στάδιο ημιαφύπνισης του ατόμου.
Το 1937 ο Alfred Lee Loomis από την ομοσπονδιακή Νέα Υόρκη κατέγραψε για πρώτη φορά τα διάφορα στάδια του ύπνου με εγκεφαλογράφημα στο ινστιτούτο της Tuxedo Park.
Αποτελεί ένα βασικό ερώτημα για τη σύγχρονη κοινωνία, όπου ο ύπνος θεωρείται στην κυριολεξία μία περιττή πολυτέλεια.