Ο ρόλος του χρόνου, στην απώλεια, το πένθος και τη θλίψη
Οποιοσδήποτε κλινικός γιατρός που έρχεται αντιμέτωπος με πένθος, θλίψη και απώλεια καταλαβαίνει αμέσως ότι χρειάζεται για τον πάσχοντα, σε πρώτη διάσταση, την εκτίμηση του χρόνου συμπαράστασης
Οποιοσδήποτε κλινικός γιατρός που έρχεται αντιμέτωπος με πένθος, θλίψη και απώλεια καταλαβαίνει αμέσως ότι χρειάζεται για τον πάσχοντα, σε πρώτη διάσταση, την εκτίμηση του χρόνου συμπαράστασης
Η θλίψη δεν έρχεται ποτέ από μόνη της σε φυσιολογικές καταστάσεις
Η μεγάλη θλίψη φέρνει τακτικά την άρνηση στο να δεχτούμε την απώλεια προσώπων ή πραγμάτων που έχουν χαθεί και τα αγαπούσαμε πολύ
Η θλίψη μπορεί να έχει καθημερινές συνέπειες για την καθημερινότητα του ατόμου και να δημιουργεί πολλά προβλήματα
Είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο να γνωρίζει ο γιατρός για τον ασθενή του, αν η θλίψη που παραπονιέται ότι αισθάνεται είναι «αυτόνομη» από ένα γεγονός ή είναι επακόλουθο μιας κατάθλιψης
Σε όλες τις κοινωνίες, άσχετα με τις συνήθειες και της διαφοράς κουλτούρας μεταξύ τους, υπάρχει πάντοτε ένας άγραφος νόμος για τη διάρκεια της θλίψης
Σε περιπτώσεις που έχουμε βλάβες του θαλάμου, δηλαδή κάποιες φλεγμονώδεις εστίες στη σκλήρυνση κατά πλάκας, τότε είναι δυνατόν σαν πρώτο σύμπτωμα να είναι μια «έκρηξη θλίψης»
Είναι γνωστό από τη βιβλιογραφία και το διαπιστώνουμε τακτικά και στη Βιονευρολογική ότι η έκφραση της θλίψης είναι διαφορετική στα δυο φύλα
Ψυχιατρικά η θλίψη είναι γνωστή σαν ένα αίσθημα ή συναίσθημα που είναι επακόλουθο μιας ψυχικής αναταραχής, δυσάρεστης για το άτομο
Η θλίψη ασφαλώς είναι ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα που προσβάλλει με διάφορο τρόπο και ένταση τους διάφορους χαρακτήρες των ατόμων
Ένας καταξιωμένος Αμερικάνος ψυχίατρος που έχασε τη γυναίκα του από Alzheimer είχε πει: φροντίζω πάντα να φέρνω στο μυαλό μου τις κοινές μας στιγμές
Ασφαλώς όχι όμωςυπάρχουν κάποια ψυχοθεραπευτικά βήματα που πρέπει να γίνουν.
Ζούμε σε έναν κόσμο συναλλαγής και αναμενόμενα ο καταστάσεις θλίψης έχουν άμεσα σχέση με αυτόν, πολλές δε φορές διαμορφώνονται και από αυτόν
Η απότομη θλίψη είναι ένα είδος ερεθίσματος που προκαλεί στον ανθρώπινο οργανισμό και ιδιαίτερα στην ψυχική σφαίρα ένα αντανακλαστικό υπέρβασης
Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, σχεδόν σε όλους τους θλιμμένους υπάρχει μεγάλη ανάγκη να «σβήσουν» το τραυματικό γεγονός από τη μνήμη τους
Ο μεγάλος Freud είχε πει κάποτε ότι ο μελαγχολικός έχει μια έντονα τραυματισμένη προσωπικότητα και υποβάθμιση του εγώ του
Ο θάλαμος είναι ένας εγκεφαλικός σχηματισμός εξαιρετικής σημασίας, σε ότι αφορά την επεξεργασία της σωστής εκτίμησης, προσοχής και εγρήγορσης
Τη θλίψη , σαν ένα βίωμα και αίσθημα επιβαρυντικό για την κατάσταση του ατόμου, την ξέρουμε όλοι. Ασφαλώς δεν υπάρχει κάποιος που να μην πέρασε από θλιβερές καταστάσεις , λιγότερο ή περισσότερο έντονες
Στην περίοδο της κρίσης που μας έχει χτυπήσει δεν υπάρχει απλώς το ερώτημα ποιος και γιατί «κουβαλάει» μέσα του μικρή ή μεγάλη θλίψη
Όσοι περνάνε μεγάλη θλίψη και έχουν μια καταθλιπτική προδιάθεση δείχνουν, κατά την ιατρική εξέταση, μια «υπέρμετρη» επιμονή να γνωρίζουν ακριβώς τα περί τραυματικού γεγονότος