Ο τακτικός έλεγχος των καρωτίδων, πριν το εγκεφαλικό έμφρακτο
Οι καρωτίδες είναι τα δυο μεγάλα αγγεία που τροφοδοτούν με περισσότερο όγκο τον εγκέφαλο, αμφοτερόπλευρα
Οι καρωτίδες είναι τα δυο μεγάλα αγγεία που τροφοδοτούν με περισσότερο όγκο τον εγκέφαλο, αμφοτερόπλευρα
Σε άτομα που συνηθίζουν να έχουν πλούσια τροφή σε χοληστερίνη και λίπος, με τον καιρό δημιουργούνται σε όλο το αγγειακό δέντρο του σώματος, αλλά κυρίως σε αυτά του εγκεφάλου, μικρές ενδοαγγειακές θρομβώσεις πάνω στο τοίχωμα, οι οποίες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, όταν προστίθεται σε αυτές και ο κίνδυνος των λοιμώξεων
Τα συμπτώματα της δυσκαταποσίας και αυτά της δυσφαγίας καμία φορά μπορεί να είναι έντονα, να φτάνουν, δηλαδή, μέχρι του σημείου της ομοιοφαγίας, που σημαίνει ότι υπάρχει έντονος πόνος, κατά την κατάποση
Όταν κάποια νεύρα και μυς γύρω από το φάρυγγα δε λειτουργούν σωστά, τότε η μεταβίβαση της τροφής από το στόμα στο φάρυγγα και κατόπιν στον οισοφάγο, δημιουργεί αρκετές φορές παραλυτικές καταστάσεις που προκαλούν τη στοματική δυσφαγία
Η δυσφαγία είναι μια κατάσταση, όπου έχουμε κακό συντονισμό στην περιοχή του φάρυγγα και του στόματος για την κατάποση της τροφής και πολλές φορές συνοδεύεται με επώδυνα συναισθήματα και καύσος
Πάρα πολλές φορές, παρατηρούμε σε ασθενείς που, μετά από ένα ακόμη επιπόλαιο εγκεφαλικό τραύμα, δείχνουν μια ιδιαίτερη τάση στο να αποθηκεύουν πράγματα ή να μην κάνουν περιττά έξοδα, κατά τη γνώμη τους, και γενικά να προσέχουν τον εαυτό τους και τη συμπεριφορά τους υπέρμετρα έναντι τρίτων ή άλλων ανθρώπων
Ακόμη και στην εποχή του θηλασμού ή και της κύησης, όταν υπάρχουν δυσάρεστα φαινόμενα γύρω από την πεπτική λειτουργία, αυτά αποτυπώνονται στο νευρικό τμήμα του εντέρου σαν δυσάρεστες αναμνήσεις και μπορούν να επαναληφθούν «απρόσμενα», κάτω από άλλα ερεθίσματα, με διάφορους τύπους εντερικών παθήσεων και καταστροφή τοπικών, αλλά και εγκεφαλικών κυττάρων
Σε νέες έρευνες της νευρογαστρεντερολογίας έχει αποδειχτεί ότι η ισταμίνη που «χύνεται» σε καταστάσεις στρες και ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου από τα τοιχώματα του εντέρου μέσα στο έντερο, αυτόματα «ανεβάζει» εντολές στον εγκέφαλο
Ιδιαίτερα σε νέους ανθρώπους, σε καταστάσεις στρες, π.χ. σε φοιτητές ή μαθητές, κατά τη διάρκεια εξετάσεων και έντονης ψυχικής πίεσης , παρατηρούμε ότι εμφανίζουν τακτικά διάρροιες ή διαρροϊκά σύνδρομα ή σε αντιστροφή παρουσιάζουν κατάσταση δυσκοιλιότητας και δυσπεψίας
Το έντερο, γενικά το γαστρεντερικό σύστημα, έχει ένα «δικό του» εγκέφαλο που λειτουργεί αυτόνομα, σχεδόν για τις δικές του πεπτικές διαδικασίες, αλλά και παράλληλα δίνει σήματα στο ανώτερο εγκέφαλο για συντονισμό τους
Το έντερο χαρακτηρίζεται από περισταλτικές κινήσεις, οι οποίες προωθούν το περιεχόμενο της τροφής από πάνω προς τα κάτω
Τα τελευταία χρόνια, μετά τις προσπάθειες του Φράνσις Κρικ, ενός από τους διασημότερους βραβευμένους Βιολόγους, έχει δοθεί μια στροφή στην ερευνητική κοινότητα των νευροεπιστημών, στην αναγέννηση του εγκεφαλικού υποβάθρου της συνείδησης
Η αυξημένη γλυκόζη στο αίμα , στις περισσότερες περιπτώσεις των εγκεφαλικών επεισοδίων σε λανθάνων ή κλινικά πιστοποιημένο διαβήτη, προέρχεται από την κακή διαχείριση της ινσουλίνης που γίνεται στον οργανισμό
Η διάρροια, ως γνωστόν, είναι αποτέλεσμα κυρίως τροφικών δηλητηριάσεων, οι οποίες προκαλούνται από τοξικούς παράγοντες στον οργανισμό με τροφή, νερό και φτάνουν στο γαστρεντερικό σωλήνα
Στη Βιονευρολογική παρατηρούμε τακτικά τη λειτουργία κάποιων κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, τα οποία δημιουργούν τις προϋποθέσεις της στόχευσης και καταστροφής κάποιων ξένων εισβολέων
Το εγκεφαλικό ανεύρυσμα, από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, αποτελεί ένα φόβητρο και για το γιατρό και για τον ασθενή, αλλά τις περισσότερες φορές στην ουσία, αυτό το οποίο συμβαίνει είναι ότι παραμένει μέχρι τη στιγμή που θα συμβεί το μοιραίο (ρήξη)
Στην περίπτωση της υπερινσουλιναιμίας έχουμε κάτι πολύ απλό. Αλλάζει η συσχέτιση ινσουλίνης με γλυκόζη
Όταν μιλάμε για έρευνα συναισθημάτων, κατά κύριο λόγο, εννοούμε το χώρο της ψυχολογίας, δηλαδή, εκείνης της επιστήμης, η οποία ψάχνει, ερευνεί, ταξινομεί και δίνει λύσεις στην ψυχιατρική σφαίρα της κατάστασης του ατόμου
Εξελικτικοί, κοινωνικοί και οικογενειακοί παράγοντες έχουν μια μεγάλη συμμετοχή στην εμφάνιση της παιδικής βουλιμίας, ιδιαίτερα όταν υπάρχει και το ιστορικό του ψυχαναγκασμού
Πρόκειται για μια πολύ τακτική μορφή ιδεοληψίας που καταλήγει στον καταναγκασμό, δηλαδή τη συνεχή λήψη τροφής, προκειμένου να ελαττωθεί το υπάρχον άγχος που υφίσταται για διάφορους λόγους