Εξουσία και ψέμα
Πάντοτε σε ασθενείς εδώ στη Βιονευρολογική, που έρχονται με ψυχολογικά προβλήματα, εξετάζεται και η σχέση τους σε ότι αφορά με θέση εξουσίας ή δύναμης
Πάντοτε σε ασθενείς εδώ στη Βιονευρολογική, που έρχονται με ψυχολογικά προβλήματα, εξετάζεται και η σχέση τους σε ότι αφορά με θέση εξουσίας ή δύναμης
Μέχρι πρόσφατα στην ψυχιατρική και νευρολογία ίσχυε πάντοτε σαν κύριο κριτήριο η ανάλυση του ιστορικού του ασθενούς, ως προς τη διάγνωση φοβικών διαταραχών ή πανικού.
Ένα από τα «ραγδαία» αναπτυσσόμενα σύνδρομα της τελευταίας εικοσαετίας είναι και αυτό του Sjogren, το οποίο χαρακτηρίζει το αυτοάνοσο νόσημα πολλές φορές όμως και με συμμετοχή από το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Πρόκειται για ένα εγκεφαλικό νεύρο, η λεγόμενη τρίτη εγκεφαλική συζυγία, το οποίο είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο λόγω της μακράς πορείας που έχει εντός του εγκεφάλου.
Εδώ στη Βιονευρολογική, ένα χαρακτηριστικό που απαντούμε συνήθως σε όλες τις προχωρημένες καταστάσεις, όπου υπάρχει μια διαταραχή πανικού εξαιτίας του φόβου, είναι πάλι ο φόβος
Στη Βιονευρολογική, έχουμε δει άπειρες φορές διάφορες μορφές καταστάσεων πανικού ή διαταραχής πανικού, όπου σχεδόν πάντοτε υπάρχει μια συγκεκριμένη «αρχή» των συμπτωμάτων.
Στη Βιονευρολογική, πάντοτε εξετάζουμε διεξοδικά τους ασθενείς που έρχονται με διαταραχές πανικού, κυρίως, προσπαθώντας να εντοπίσουμε την αφετηρία αυτών των συμπτωμάτων.
Η γκρελίνη είναι μια ορμόνη που περιέχεται στο αίμα και ανάλογα με την περιεκτικότητα της ρυθμίζει και το αίσθημα της πείνας.
Είναι ένα φαινόμενο που τουλάχιστον εδώ στους δικούς μας ασθενείς στη Βιονευρολογική παρουσιάζεται τακτικά, περιοδικά ή και σταθερά.
Στη Βιονευρολογική έχουμε παρατηρήσει ότι σε περιπτώσεις διαταραχών περιφερικού, νευρικού συστήματος με τη μορφή μουδιάσματος και παραισθησιών στα άκρα οι ασθενείς πολλές φορές παραπονούνται για ενοχλήσεις μόνο στο ένα πόδι ή στο ένα χέρι.
Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική κύριο χαρακτηριστικό αυτών των συμπτωμάτων είναι η απώλεια της αίσθησης, της αναγνώρισης μέσω της αφής αντικειμένων.
Στη Βιονευρολογική έχουμε διαπιστώσει περίπου το 20%-25% με ιστορικό διαβήτη να αναπτύσσουν μια νευροπάθεια με παραισθησίες.
Πρόκειται για μια χαρακτηριστική κλινική μορφή παραισθησιών και μουδιάσματος σε διαταραχές του ωλένιου νεύρου.
Το έχουμε δει πολλές φορές στη Βιονευρολογική ιδιαίτερα σε γυναίκες ασθενείς και μάλιστα υπέρβαρες.
Σε περιπτώσεις επιληπτικών κρίσεων είναι χαρακτηριστικό το «δάγκωμα» της γλώσσας. Δεν υπάρχει αυτόματο ή αυθόρμητο δάγκωμα γλώσσας με ταυτόχρονη διαταραχή ή απώλεια συνείδησης, χωρίς να κρύβεται από πίσω μια επιληπτική κρίση.
Πρόκειται για μια περίπτωση αμνησίας που έχει ευρύ φάσμα συμπτωματολογίας όπως έχουμε διαπιστώσει σε δικά μας περιστατικά εδώ στη Βιονευρολογική.
Πολύ τακτικότερα από ότι κανείς υπολογίζει όπως διαπιστώσαμε και στη Βιονευρολογική, σε εκφυλιστικά και αγγειακά νοσήματα στη βρεγματομετωπιαία αριστερή περιοχή έχουμε και την εμφάνιση αφασικών διαταραχών.
Την αισθητική διαφλοιϊκή αφασία τη συναντάμε κυρίως σε γηραιά άτομα έπειτα από μικρά ή μεγάλα αγγειακά επεισόδια που χαρακτηρίζονται όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική από ελάττωση της ακοής.
Όταν αναφερόμαστε σε αφασίες εννοούμε διάφορες διαταραχές του λόγου.
Πάντα πρέπει να δίνεται όπως μας οδηγεί η πείρα μας στη Βιονευρολογική μεγάλη σημασία στην απότομη εμφάνιση του χαμηλώματος της έντασης της φωνής (υποφωνία).