Φλεγμονές και ρίσκο επιληψίας
Σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και αν αρχίζει μία φλεγμονή την «εγκατάστασή» της, πάντα «ενημερώνει» τον εγκέφαλο.
Σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και αν αρχίζει μία φλεγμονή την «εγκατάστασή» της, πάντα «ενημερώνει» τον εγκέφαλο.
Νέες έρευνες έχουν δείξει ότι στην περίπτωση του αυτισμού υπάρχει ανεπαρκής λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η ιντερφερόνη και συγκεκριμένα η ιντερφερόνη–β διαδραματίζει συγκεκριμένο ρόλο στην άμυνα του οργανισμού˙ πρόκειται για πρωτεΐνες, οι οποίες μέσω του ανοσοποιητικού συστήματος εμποδίζουν την παραγωγή αντισωμάτων από τα Τ – κύτταρα και εικάζεται ότι είναι δυνατόν να εμποδίσουν τις ώσεις στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται εδώ και πάρα πολλά χρόνια με σχετική επιτυχία στην αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Οι κυτοκίνες είναι μοριακά σωματίδια τα οποία παράγονται από τα λευκά αιμοσφαίρια κατά τη διάρκεια του ύπνου, προκειμένου να προετοιμάσουν τον οργανισμό για αμυντική αντίδραση.
Ιδιαίτερα σε διαταραχές του ύπνου, οι κυτοκίνες αντιδρούν μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Οι κυτοκίνες είναι ουσίες του ανοσοποιητικού συστήματος που προέρχονται από τα λευκά αιμοσφαίρια και όταν ένας εισβολέας εισέρχεται στο σώμα, απελευθερώνονται εντός του οργανισμού προκειμένου να ειδοποιήσουν τον εγκέφαλο.
Στην καθημερινότητα του ανθρώπου γίνεται ένας συνεχής πόλεμος πρωτεϊνών και πρωτεϊνικών τμημάτων που εισέρχονται στον οργανισμό μας μέσω της τροφής, ο οποίος προκαλείται από τον ίδιο τον οργανισμό.
Η ιντερφερόνη είναι μια ουσία η οποία προκαλεί αύξηση των κυτοκινών στο νευρικό σύστημα.
Οι εμπύρετοι σπασμοί σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν μια τελεσίδικη μορφή επιληψίας∙ αποτελούν απλώς έναν δείκτη προδιάθεσης για επιληπτικές κρίσεις.
Όπως έχει αποδείξει η σύγχρονη έρευνα, πολλοί καρκίνοι του εγκεφάλου αναπτύσσονται και μάλιστα γρήγορα εξαιτίας μιας ανοσολογικής διαταραχής που συμβαίνει στην περιοχή του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Στις αρχές του ογδόντα οι πιστοποιημένες προσβολές των ασθενών του Aids με προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια ήταν περίπου 5%
Πάντα υπάρχει το κλινικό ερώτημα ποια άτομα είναι αυτά που θα αρρωστήσουν από την προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και η απάντηση δεν είναι πλέον δύσκολη από την κλινική πείρα που έχουμε αποκομίσει μέχρι στιγμής από αυτήν τη νόσο
Σε ότι αφορά την πρόληψη για αυτήν την ασθένεια υπάρχει ένα πάρα πολύ μεγάλο κενό
Για τη χημειοθεραπεία μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένας τεράστιος κίνδυνος, σε ότι αφορά την ανάπτυξη μιας προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
Υπάρχουν περιπτώσεις που η προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια χρειάζεται κάποιο χρόνο ανάπτυξης μέχρι να εμφανιστεί κλινικά
Ουσιαστικά, η πρόληψη αποτελεί την έναρξη της θεραπείας στις περιπτώσεις που έχουμε μια οποιαδήποτε διαπιστωμένη διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος
Από τη δική μας πείρα δεν υπάρχει σχεδόν καμία περίπτωση τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη χρόνια αντιμετώπιση διαταραχών του ανοσοποιητικού συστήματος να μην προκαλέσουν, έστω και στο ελάχιστο, ένα ξεκίνημα μιας ελαφριάς μορφής προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
Η μακροχρόνια θεραπεία με το νέο φάρμακο natalizumab σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας προκαλεί πολύ τακτικά εγκεφαλοπάθειες
Όσο κανείς προχωράει την έρευνα των εντερικών λοιμώξεων, βλέπει συνεχώς παθολογικούς μηχανισμούς να ανακαλύπτονται για διάφορες ασθένειες που μέχρι τώρα κανείς δεν μπορούσε να τους φανταστεί