Ψυχογενείς κρίσεις και κληρονομικότητα
Έχει βρεθεί ότι στα άτομα με τάση ψυχογενών κρίσεων υπάρχει μια έντονη προδιάθεση για κληρονομικότητα.
Έχει βρεθεί ότι στα άτομα με τάση ψυχογενών κρίσεων υπάρχει μια έντονη προδιάθεση για κληρονομικότητα.
Στις περιπτώσεις που υπάρχει έντονη εμφάνιση ύποπτων ψυχογενών κρίσεων με ταυτόχρονη παρουσία κατάθλιψης χρειάζεται μεγάλη προσοχή και στη διάγνωση και στη θεραπεία.
Στις ψυχογενείς κρίσεις, όπου έχουμε καταγραφή του εικοσιτετράωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος με σύγχρονη βιντεοσκόπηση των κινήσεων του ασθενούς, βρέθηκε ότι υπάρχουν παθολογικά «σημεία επικοινωνίας» μεταξύ των διαταραχών του μετωπιαίου λοβού και των ψυχογενών κρίσεων.
Στη νευρολογία και στην ψυχιατρική ως ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται εκείνες οι μορφές των κρίσεων οι οποίες είναι επιληπτόμορφες· θεωρούνται, δηλαδή, από τους γιατρούς ότι παρουσιάζουν μια συμπτωματολογία επιληπτικής κρίσης, χωρίς να είναι μια τέτοια.
Στη νευρολογική κλινική του Κλίβελαντ τα τελευταία χρόνια γίνεται μια πάρα πολύ σπουδαία έρευνα όπου οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν τις αιτίες της γένεσης των επιληπτικών κρίσεων.
Από λειτουργικούς λόγους ή τραυματισμούς πολλές φορές προκύπτουν κάποια κενά στο «δίχτυ» του αιματικού φραγμού του εγκεφάλου∙ αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργούνται κάποιες «θύρες» εισόδου για διάφορες ουσίες.
Η προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια αναμενόμενα δημιουργεί συμπτώματα στον εγκέφαλο, ανάλογα με την περιοχή που θα προσβάλλει∙ όπως π.χ. αν προσβάλλει το κέντρο του λόγου, θα έχουμε μια χαρακτηριστική αφασία, ενώ αν προσβάλλει το κέντρο της όρασης ή τους νευροάξονες της οπτικής οδού, θα έχουμε διαταραχές από την όραση
Μια σχετικά δύσκολη κλινική μορφή λόγω του ότι δε γίνεται άμεσα στο βάθος της αντιληπτή καμιά φορά και από τον ίδιο τον ασθενή είναι οι στυτικές διαταραχές σε διάφορες μορφές επιληπτικών κρίσεων
Η προλακτίνη και η τεστοστερόνη είναι οι ορμόνες, η ποικιλία των οποίων είναι αυτή που προσδιορίζει το βαθμό των στυτικών δυσλειτουργιών
Γενικά λόγω της υφιστάμενης φαρμακευτικής αγωγής αλλά και της ιδιομορφίας της εντός του κεντρικού νευρικού συστήματος, οι επιληπτικές κρίσεις κατά κανόνα προκαλούν μικρές ή μεγάλες στυτικές διαταραχές, διάφορης έντασης
Στις επιληπτικές κρίσεις υπάρχει πολλές φορές σαν μονοσυμπτωματική μια αμιγή εκδήλωση των στυτικών διαταραχών
Είναι πραγματικά πάρα πολύ μεγάλο το εύρος αυτών που μπορούν να κρύβονται πίσω από τις κινητικές διαταραχές
Στη Βιονευρολογική πάρα πολλές φορές σαν συνοδό σύμπτωμα εντόνων νευρώσεων ή νευροφυτικών κρίσεων συναντάμε το υπερηωσινοφιλικό σύνδρομο
Συνήθως οι προεκτάσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος και οι προβολές του, σε ότι αφορά τη συνύπαρξη του με ένα συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, είναι η εμφάνιση κλινικών διαταραχών με τη μορφή ψυχώσεων και επιληπτικών κρίσεων
Η επιληψία είναι μια νευρολογική νόσος που έχει περιγραφτεί από την αρχαιότητα από τον Ιπποκράτη ακόμη και βλέπουμε εδώ στη Βιονευρολογική με μεγάλο θαυμασμό ότι αυτά που αυτός έγραψε και τότε όρισε ή αν θέλετε «ανακάλυψε» ισχύουν μέχρι και σήμερα
Ο ίλιγγος εμφανίζεται κατά κύριο λόγο με τη μορφή έντονης ζάλης και τάση για πτώση, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, σε όλες τις ηλικίες με ένα «πικ» στις προχωρημένες ηλικίες
Τα χρέη και τα οικονομικά αδιέξοδα οδηγούν έναν στους τέσσερις συμπολίτες μας να αναζητήσει ψυχιατρική βοήθεια
Διαπιστώνουμε τους τελευταίους μήνες αυτή την ασυνήθιστα αυξητική τάση των περιστατικών άγχους, κρίσεων πανικού και σειράς ψυχοσωματικών διαταραχών, που σχετίζονται με οικονομικά αδιέξοδα», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο νευρολόγος – ψυχίατρος δρ Δημήτρης Κουντούρης.
Η επιληψία είναι μια δεδομένη παθολογική κατάσταση, η οποία επηρεάζεται τουλάχιστον από ότι έχουμε δει με τη δική μας εμπειρία εδώ στη Βιονευρολογική πάρα πολύ τακτικά από εξωτερικούς παράγοντες που στην ουσία θεωρούνται «ακίνδυνοι»
Βρετανικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι εξ αίματος αδελφοί ασθενών με επιληψία έχουν μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής από ότι οι ίδιοι οι ασθενείς με την επιληψία
Αρκετές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε αισθανόμαστε «διακόπτες» του ειρμού μέσα στον εγκέφαλο μας, αναταραχή ή και καμιά φορά πλήρη αφαίρεση της συνείδησης από την πραγματικότητα