Παραλύσεις, αντισώματα και «αντι-υποδοχείς»
Στη θεραπευτική διαδικασία των παραλύσεων μοντέρνες έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι επηρεασμού που καμία φορά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σαν συνδυαστική θεραπεία.
Στη θεραπευτική διαδικασία των παραλύσεων μοντέρνες έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι επηρεασμού που καμία φορά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σαν συνδυαστική θεραπεία.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια χορηγούμε τη μαννιτόλη για διάφορες θεραπευτικές διαδικασίες σε νοσήματα του εγκεφάλου, κυρίως καρκίνους, σε συνδυασμό μ’ άλλα φάρμακα.
Πάρα πολλές φορές οι κλινικοί γιατροί συντονίζουν τις έρευνες τους σε ότι αφορά την εγκεφαλική δραστηριότητα χρησιμοποιώντας την πολύωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή, όταν έχουν να κάνουν με χρόνιους ασθενείς που λαμβάνουν αντιεπιληπτικά ή αντιψυχωσικά φάρμακα.
Υπάρχουν πάρα πολλές εγκεφαλικές ασθένειες και κυρίως καρκίνοι, οι οποίες χρειάζονται άμεση χορήγηση κάποιων εγκεφαλοτρόπων ή ακόμη και κυτταροστατικών φαρμάκων.
Είναι γνωστό ότι τα ναρκωτικά, κυρίως η ηρωίνη και κοκαΐνη, αλλά και το αλκοόλ αποτελούν ουσίες που διαπερνάνε εύκολα τον αιματικό φραγμό στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να έχουμε μια άμεση επίδραση στα εγκεφαλικά κύτταρα.
Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται όλο και περισσότερο ο καθετηριασμός του εγκεφάλου σε μερικές παθολογικές καταστάσεις, όπως π.χ. στα μελανώματα, όπου ο νευροχειρουργός εισέρχεται στην περιοχή που υπάρχει η νεοπλαστική διαδικασία μ΄ έναν ειδικό καθετήρα∙ επίσης γίνεται ταυτόχρονη έγχυση μαννιτόλης και κυτταροστατικών φαρμάκων ακριβώς στο σημείο που στερεοτακτικά έχει ήδη προσδιοριστεί.
Οπωσδήποτε η θεραπεία του πόνου σε μυοσκελετικά νοσήματα έχει γίνει σήμερα πλέον μια αναγκαιότητα.
Η παθολογική κατάσταση των πολλαπλών θρομβώσεων στον οργανισμό ή ακόμη της «καταστροφής» οργάνων που προκαλείται μετά από λήψη κάποιων φαρμάκων ή ιδιαίτερα ύστερα από κάποια νοσηρή κατάσταση χαρακτηρίζει ένα αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο δευτερογενής μορφής.
Τα τελευταία χρόνια σε μερικά άτομα η κλινική εμφάνιση των θρόμβων είναι έντονη.
H έρευνα του ανοσοποιητικού συστήματος στην περίπτωση της νόσου του Alzheimer έδειξε ότι έχουμε μια πολυπαραγοντική ανοσοποιητική αντίδραση που προκαλεί την κλινική εικόνα∙ πρόκειται για μονομερείς αντιδράσεις πολλών πρωτεϊνών ή τμημάτων πρωτεϊνών μέσα στον εγκέφαλο.
Σε ότι αφορά την πρόληψη για αυτήν την ασθένεια υπάρχει ένα πάρα πολύ μεγάλο κενό
Από τη δική μας πείρα δεν υπάρχει σχεδόν καμία περίπτωση τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη χρόνια αντιμετώπιση διαταραχών του ανοσοποιητικού συστήματος να μην προκαλέσουν, έστω και στο ελάχιστο, ένα ξεκίνημα μιας ελαφριάς μορφής προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
Όπως έχει δείξει η κλινική εμπειρία τα τελευταία χρόνια η χρήση ανοσοκατασταλτικών ή ανοσορυθμιστικών φαρμάκων, όπως π.χ.
τα μονοκλωνικά αντισώματα (natalizumab), είναι δυνατόν να προκαλέσει διάφορου είδους εγκεφαλοπάθειες στον εγκεφαλικό ιστό
Αυτό που ιδιαίτερα προσέχουμε όταν έχουμε μια τέτοια περίπτωση, όπου υπάρχει εμφάνιση πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας ύστερα από χρόνια χρήση κάποιων φαρμάκων, π
Οι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι μετά τις στυτικές διαταραχές που παρουσιάζουν στα άτομα χρήζουν άμεσης φαρμακευτικής αγωγής
Oι στυτικές διαταραχές εμφανίζονται σε ασθενείς μέσης ηλικίας, κατά κύριο λόγο πάνω από εξήντα ετών, και στην αρχή είναι ήπιες και σταδιακά γίνονται εντονότερες
Η στυτική δυσλειτουργία αποτελεί ένα χρόνιο πρόβλημα, το οποίο τον τελευταίο καιρό έγινε πάρα πολύ επίκαιρο, διότι καινούργιες ανακαλύψεις έφεραν στο φως θεραπευτικές δυνατότητες που μέχρι σήμερα δεν ήταν δυνατές
Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη και οδυνηρή κλινική εικόνα, η οποία παρουσιάζεται σε ασθενείς, οι οποίοι για χρόνια λαμβάνουν νευροληπτικά φάρμακα ή άλλες ουσίες
Μια ξεχωριστή ομάδα κινητικών διαταραχών είναι οι λεγόμενες παρατεταμένες
Οι παρατεταμένες δυστονίες τα τελευταία χρόνια αποτελούν ένα σύνηθες θέμα ερευνών των νευροψυχιατρικών ιατρείων