Θερμογένεση και παχυσαρκία
Οι διαταραγμένοι βιορυθμοί και κυρίως του ύπνου, όπως έχουμε καταγράψει εδώ σε έρευνες στη Βιονευρολογική, μέσω του εικοσιτετραώρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, φέρνουν παχυσαρκία.
Οι διαταραγμένοι βιορυθμοί και κυρίως του ύπνου, όπως έχουμε καταγράψει εδώ σε έρευνες στη Βιονευρολογική, μέσω του εικοσιτετραώρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, φέρνουν παχυσαρκία.
Έρευνες σε παγκόσμιο επίπεδο, σε ότι αφορά την διαδικασία του ύπνου, πιστοποιούν και τα δικά μας ευρήματα εδώ στη Βιονευρολογική, με τις νευροφυσιολογικές εξετάσεις (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα), κατά την διάρκεια του ύπνου.
Σε ηλεκτροφυσιολογικές εξετάσεις εγκεφαλογραφήματος, εικοσιτετράωρης καταγραφής, εδώ στην Βιονευρολογική, πιστοποιούμε όλο και τακτικότερα κάτι που ήδη είναι γνωστό ˙ότι σε περιπτώσεις ταραγμένου βιορυθμού και ιδιαίτερα με την εμφάνιση κρίσεων αϋπνίας, ανεβαίνει πάρα πολύ ο κίνδυνος της εμφάνισης διαβήτη.
Στην Βιονευρολογική, λόγω της εικοσιτετράωρης παρατήρησης της καταγραφής του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, υπάρχει η δυνατότητα επίσης του ακριβούς ελέγχου του ύπνου σε όλα τα στάδια του.
Κατά τις καταγραφές νευροφυσιολογικών εξετάσεων και εγκεφαλογραφημάτων ή υπνογραμμάτων, πολύ τακτικά εδώ στη Βιονευρολογική, βλέπουμε ότι συγχυτικές καταστάσεις ακόμη και ντελίριο μπορούν να έρχονται, κατά κανόνα, όταν υπάρχει διαταραχή των διαφόρων σταδίων του ύπνου.
Η γκρελίνη είναι μια ορμόνη που περιέχεται στο αίμα και ανάλογα με την περιεκτικότητα της ρυθμίζει και το αίσθημα της πείνας.
Εδώ στη Βιονευρολογική τις περιπτώσεις παχυσαρκίας τις αναλύουμε διεξοδικά, θεωρώντας ότι πρόκειται, κατά κύριο λόγο, για ένα φαινόμενο μετά από πρόβλημα εγκεφαλικής λειτουργίας.
Το χασμουρητό, μια κατά κόρον συνήθεια που μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα και σε ομάδες ατόμων ακόμα και σε έμβρυα κατά την κύηση, αποτελεί ένα αντανακλαστικό του νευρικού συστήματος που θεωρείται φυσιολογικό.
Η τοποθέτηση μιας αντιεπιληπτικής αγωγής, ανάλογα με τα στοιχεία που υπάρχουν, από ότι δείχνει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε με βάση δυο κανόνες.
Στην Βιονευρολογική, όπως και σε άλλα πάρα πολλά διαγνωστικά νευρολογικά κέντρα, υπάρχει πάντοτε το δίλλημα μιας κάποιας θεραπείας μετά από μια «μονήρης» επιληπτική κρίση.
Στην Βιονευρολογική, έχουμε παρατηρήσει ότι σε περιπτώσεις κακού ύπνου μπορούμε να έχουμε πάρα πολλές παρεκτροπές.
Χωρίς αμφιβολία στον ύπνο, και μάλιστα στο βαθύ ύπνο και ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που έχουμε υπνοβασία, υπάρχουν σαφώς στοιχεία εμφάνισης βίαιων κινήσεων ή και πράξεων ακόμη.
Το στάδιο REM του ύπνου είναι χαρακτηριστικό, τελικό στάδιο, πριν ξυπνήσει το άτομο μεταξύ θεωρητικά «ύπνου-ξύπνιου».
Σε μια έρευνα που είχε γίνει παλιά σε Βρετανούς του πολέμου του Βιετνάμ, πιστοποιήθηκε ότι αυτοί που είχαν «αγριεμένο» ύπνο είχαν και διαφορετικά σημεία τραυματικών κακώσεων στον εγκέφαλο.
Η Βιονευρολογική μας έχει διδάξει με την εμπειρία ότι στις νευρολογικές παθήσεις, κυρίως εγκεφαλικές δυσλειτουργίες, υπάρχει πάντοτε μια διαταραχή ανάμεσα σε διάφορα σημεία του εγκεφάλου.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι χαρακτηριστική λόγω της ατροφίας ή δυσλειτουργίας μερικών πυρήνων φαιάς ουσίας, τα λεγόμενα βασικά γάγγλια, που βρίσκονται περίπου στο κέντρο του εγκεφάλου.
Στην Βιονευρολογική, ιδιαίτερα μετά από βίαια εγκεφαλικά τραύματα, παρατηρούμε συχνά εκδηλώσεις βίας ή βίαιων κινήσων ή αντιδράσεων κατά τον ύπνο και ότι αυτά ιδιαίτερα συνδυάζονται με γνωστικές διαταραχές.
Σύμφωνα με τις έρευνες για την υπνοβασία και η εντύπωση που έχουμε εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ότι,η εκφραζόμενη, από πολλούς ασθενείς-υπνοβάτες, ανάγκη για βαθύ ύπνο, ιδιαίτερα μετά από τη στέρηση του ή από την λήψη διαφόρων και ειδικών φαρμάκων ή από καταστάσεις άπνοιας, είναι βαθιά συνδεδεμένη με αυτά.
Έχουμε δει εδώ στην Βιονευρολογική, πάρα πολλούς ανθρώπους με το τεράστιο πρόβλημα της αϋπνίας, και γενικά με την αλλοίωση της προσωπικότητας τους σε ότι αφορά αυτό.
Τόσο με νευροφυσιολογικές έρευνες (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) όσο και με απεικονιστικές μεθόδους (Spect), έχει αποδειχτεί ότι παρουσιάζονται έντονες κινητικές διαταραχές κατά την περίοδο του ύπνου, όταν δεν έχουμε τον συντονισμό του προμετωπιαίου και κροταφιαίου λοβού με αυτούς του οδοντωτού πυρήνα και του στελέχους του εγκεφάλου.