Κύτταρα – καθρέφτες (mirror cells) και μάθηση
Τα κύτταρα-καθρέφτες αποτελούν βασική προϋπόθεση για κάθε είδους μάθηση αλλά κυρίως για την κινητική έκφραση της ομιλίας.
Τα κύτταρα-καθρέφτες αποτελούν βασική προϋπόθεση για κάθε είδους μάθηση αλλά κυρίως για την κινητική έκφραση της ομιλίας.
Ο αυτισμός είναι μία παθολογική κατάσταση κατά την οποία οι ασθενείς δεν έχουν την ικανότητα της αντίληψης των συναισθημάτων των ατόμων με τα οποία συναναστρέφονται.
Όπως έχει διαπιστωθεί τις τελευταίες δεκαετίες, ως κύτταρα – καθρέφτες ορίζονται εκείνα τα νευρολογικά κύτταρα τα οποία είναι υπεύθυνα για την κατανόηση των κινήσεών μας, της γλώσσας, καθώς επίσης και την κατανόηση κινήσεων τρίτων ανθρώπων.
Στα νευρικά κύτταρα όλη λειτουργία του κυττάρου βασίζεται κυρίως στον ακριβή και γονιδιακά προσδιορισμένο μεταβολισμό των πρωτεϊνών.
Χρησιμοποιώντας νευροφυσικές μεθόδους και ειδικούς διεγέρτες (διακρανικός μαγνητικός ερεθισμός) είναι δυνατόν να εντοπίσουμε κάποιες εγκεφαλικές βλάβες και να δούμε την αντικατάστασή τους από κύτταρα που υπάρχουν στον εγκέφαλο με τη μορφή «ρεζέρβας».
Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην έχει ενστικτώδη φόβο για τα φίδια.
Οι «απροσδιόριστοι» και πολλές φορές ανεξήγητοι φόβοι που τυχαίνει να αισθανόμαστε και δεν μπορούμε να τους καταλάβουμε και εμφανίζουμε πανικό και άγχος, είναι προϊόντα εγκεφαλικής δραστηριότητας και μάλιστα μιας εγκεφαλικής δραστηριότητας που παράγεται στον παλαιοεγκέφαλο, δηλαδή στο τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που σχηματίζεται πρώτο στη ζωή.
H συγκεκριμένη πρωτεΐνη αποτελεί ένα «βιολογικό φρένο» εντός του εγκεφάλου και μέσα στο νευρικό σύστημα, προκειμένου να αποτρέψει τα νευρικά κύτταρα να αναπτύσσονται άναρχα.
Στην περίπτωση της ασθένειας του Hashimoto έχουμε μια συγκεκριμένη μορφή εγκεφαλοπάθειας, η οποία προκύπτει λόγω της αύξησης των αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων μέσα στον οργανισμό.
Η νόσος του Alzheimer κατά ένα μεγάλο ποσοστό προκύπτει από μια δυσλειτουργία του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την είσοδο και έξοδο της πρωτεΐνης του β-αμυλοειδούς, της οποίας η παθολογική συγκέντρωση δημιουργεί αυτήν τη νόσο.
Τα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα είναι κύτταρα τα οποία προέρχονται από οποιοδήποτε ιστό, κατά προτίμηση δέρμα και αίμα, και αφού επεξεργαστούν μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατάλληλα για νευρολογικές ασθένειες, όπως είναι οι παραπληγίες και η νόσος τουAlzheimer και του πάρκινσον.
Όπως έχουν δείξει οι έρευνες από την εποχή που ο Αλοΐσιος Αλτσχάιμερ έβγαλε την ομώνυμη διάγνωση για αυτήν τη μορφή άνοιας μέχρι τώρα, η παθογένεια της νόσου βασίζεται στο γεγονός της παθολογικής συγκέντρωσης του β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο.
Μέχρι το έτος 2009 ήταν γενικά γνωστό ότι υπάρχουν τα «καφέ» λιποκύτταρα μόνο σε έμβρυα
O ιός Epstein-Barr, εισχωρώντας στο αίμα και ιδιαίτερα στα λευκά αιμοσφαίρια και συγκεκριμένα στα λευκοκύτταρα, δημιουργεί μια μεγάλη «αναταραχή» και παρουσιάζονται τοπικά συγκεντρώσεις «αδρανούς» λεμφώματος που προκαλούν εστίες μόλυνσης κατά κύριο λόγο προς άλλα παρόμοια κύτταρα
Η ευθύνη μιας παραβατικής συμπεριφοράς οπωσδήποτε ανήκει στο άτομο που την δημιουργεί
Η βασική δραστηριότητα, η οποία καταγράφεται στο εγκεφαλογράφημα σαν ένας ρυθμός κυμάτων (α ρυθμός), είναι εκείνη που ουσιαστικά αποτελεί το «βηματοδότη» κάθε περαιτέρω εγκεφαλικής λειτουργίας
Πάρα πολλές φορές στα νευρολογικά αυτοάνοσα νοσήματα, όπως είναι π.χ. η σκλήρυνση κατά πλάκας, η θρομβοπενική πορφύρα, έχουμε τη συνοδό εμφάνιση μιας μεγάλης θρομβοπενίας.
Όταν τα λεμφοκύτταρα CDF αρχίζουν και έχουν μια φθίνουσα πορεία και κατάσταση, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, και φτάνουν σε ένα επίπεδο 200 κύτταρα περίπου ανά κυβικό εκατοστό, τότε τυπικά τα κλινικά συμπτώματα που αρχίζουν και εμφανίζονται είναι η απώλεια βάρους, οι πυρετοί, η διάρροια και μια έντονη τάση ευκαιριακών λοιμώξεων
Οι κρυφές νευρολογικές λοιμώξεις που βασίζονται, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, στη μακράν εξέλιξη κάποιων νευρολογικών παθήσεων εξαιτίας της πτώσης της άμυνας του οργανισμού, έχουν ας πούμε κάποιο «δείκτη» που είναι τα λεγόμενα λεμφοκύτταρα CDF
Σε πάρα πολλές μορφές ασθενειών και ιδιαίτερα περιέργων νοσημάτων, αλλά και συνηθισμένων, αρχίζει μια φθορά των λεγόμενων γαγγλιακών οπτικών κυττάρων, τα οποία είναι η πρώτη λειτουργική σειρά υποδοχής του φωτός στο μάτι