Η ατονία και οι επιληπτικές διαταραχές
Ο καθένας από εμάς σε στιγμές της ζωής του ή και σε μεγάλα χρονικά διαστήματα νιώθει να καταλαμβάνεται από απότομες κρίσεις ατονίας
Ο καθένας από εμάς σε στιγμές της ζωής του ή και σε μεγάλα χρονικά διαστήματα νιώθει να καταλαμβάνεται από απότομες κρίσεις ατονίας
Η πείρα μας στη Βιονευρολογική μας έχει μάθει στην περίπτωση των ψυχαναγκασμών δεν ισχύει το «μπόρα είναι, θα περάσει»
Στη Βιονευρολογική, εξετάζοντας τους δικούς μας ασθενείς, διαπιστώνουμε κάθε μέρα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί κάποιος ασθενής που να μη βασανίζεται, έστω και λίγο, από ψυχαναγκασμούς ή ιδεοψυχαναγκασμούς
Τα τελευταία χρόνια όντως παρατηρείται, για όλες τις ηλικίες και με διάφορες κλινικές εκδηλώσεις και εικόνες, ότι υπάρχει μια κάθετη αύξηση των αυτοάνοσων νοσημάτων
Είναι ένα πολιτισμικό και εξελικτικό φαινόμενο. Κάτι τελείως συνηθισμένο στη καθημερινή μας ζωή, οι εκφράσεις του προσώπου αποτελούν ένα κώδικα, προκειμένου να «ανακαλύψει» κανείς νευροψυχιατρικές παθήσεις.
Εκτεταμένες έρευνες, που γίνανε στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης μεταξύ ανθρώπων που μένουν στην πόλη και αυτούς που μένουν στην ύπαιθρο, κατέδειξαν ότι ο εγκέφαλος των ανθρώπων της πόλης επηρεάζεται έντονα σε κάποιες περιοχές όπως η αμυγδαλή και ο φλοιός του προσαγωγείου σε περιπτώσεις θορύβου και έντασης.
Στη Βιονευρολογική, πάντοτε εξετάζουμε διεξοδικά τους ασθενείς που έρχονται με διαταραχές πανικού, κυρίως, προσπαθώντας να εντοπίσουμε την αφετηρία αυτών των συμπτωμάτων.
Άτομα κάτω από έντονη πίεση, στρες, τραυματικά γεγονότα, αυτοκτονικότητες ή ακόμη και εκφυλιστικά νευρολογικά νοσήματα μπορούν να παρουσιάσουν τάσεις φυγής με αλλαγή της προσωπικότητας.
Όπως έχουμε καταλάβει, εξετάζοντας ασθενείς με διαταραχές πανικού εδώ στη Βιονευρολογική, οι περιγραφές τους ταιριάζουν «το ίδιο» πάρα πολύ μεταξύ τους σε διάφορα είδη ασθενών.
Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να περπατάνε πολύ εμφανίζουν αναλογικά λιγότερες περιπτώσεις άνοιας και ιδιαίτερα Alzheimer.
Φαίνεται ο καθιστικός τρόπος ζωής και η έλλειψη αθλητικών δραστηριοτήτων, καθώς και το υπέρβαρος συμβάλλουν στη δημιουργία μιας αυχενικής μυελοπάθειας.
Η διαδικασία εγκατάστασης μιας προοδευτικής παραπάρεσης σε ασθενείς με βλάβες της σπονδυλικής στήλης είναι ένα σύμπτωμα που αντιμετωπίζουμε τακτικά στη Βιονευρολογική.
Η μνήμη και ιδιαίτερα η αυτοβιογραφική είναι μια από τις πλέον ευαίσθητες, εγκεφαλικές λειτουργίες και απαραίτητες για τη ζωή μας.
Η επιληψία μπορεί να είναι ένα παιχνίδι της λειτουργίας τμημάτων του εγκεφάλου που εναλλάξ να παρουσιάζεται σε διάφορα σημεία, διαφορετικό χρόνο με διαφορετική ένταση.
Από το πανεπιστήμιο της Βιέννης, το τμήμα της παιδιατρικής παρουσίασε μια έρευνα, η οποία μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ στην αντιμετώπιση του «παιδικού»νευροβλαστώματος, που κυρίως εκδηλώνεται στο στήθος και την κοιλιακή χώρα, όπως έχουμε διαπιστώσει στην Βιονευρολογική.
Αναμφισβήτητα ναι, διότι σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να έχουμε εξελίξεις απλού επιληπτικού χαρακτήρα μέχρι και περίπλοκες μορφές επιληπτικών κρίσεων, οι οποίες πρέπει έγκαιρα να καταγράφουν νευροφυσιολογικά ή και απεικονιστικά και όσο γίνεται πιο νωρίς να κατευναστούν, έτσι ώστε ο ασθενής να έχει μια φυσιολογική εξέλιξη προκειμένου να έχει και νορμάλ ζωή.
Είναι παρά πολύ ουσιώδες να λαμβάνεται ένα ιστορικό, όπως κάνουμε στην Βιονευρολογική, σε τραυματισμένους που έχουν υποστεί κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή άλλου είδους τραύματα.
Τα νευρικά κύτταρα και ιδιαίτερα αυτά του εγκεφάλου, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε κάθε είδους επηρεασμού.
Κάτι που φοβάται, ο κάθε κλινικός νευρολόγος, είναι η δημιουργία μικρών ή μεγάλων οιδημάτων, δηλαδή συλλογή υγρού στα διάφορα σημεία του εγκεφάλου.
Μέχρι τώρα, λέγοντας τώρα μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία, η κλινική νευρολογία είχε κυρίως στόχο την ανακάλυψη μικρών, ανατομικών, λειτουργικών διαταραχών στον εγκέφαλο.