Γιατί οι κοινωνίες «μοιάζουν»;
Οι κοινωνίες «μοιάζουν» πάρα πολύ μεταξύ τους, γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια «ένστικτα» που είναι κοινά σαν εγκεφαλικές λειτουργίες.
Οι κοινωνίες «μοιάζουν» πάρα πολύ μεταξύ τους, γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια «ένστικτα» που είναι κοινά σαν εγκεφαλικές λειτουργίες.
Οι «απροσδιόριστοι» και πολλές φορές ανεξήγητοι φόβοι που τυχαίνει να αισθανόμαστε και δεν μπορούμε να τους καταλάβουμε και εμφανίζουμε πανικό και άγχος, είναι προϊόντα εγκεφαλικής δραστηριότητας και μάλιστα μιας εγκεφαλικής δραστηριότητας που παράγεται στον παλαιοεγκέφαλο, δηλαδή στο τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που σχηματίζεται πρώτο στη ζωή.
Το ένστικτο της βουλιμίας υπάρχει στον άνθρωπο και ουσιαστικά o ρόλος του είναι να τον προστατεύει από την πείνα· πρόκειται για μια διαχείριση της πείνας ως προς την επιβίωση του ατόμου.
Το αίσθημα της πείνας που διακατέχει όλους τους ανθρώπους από την πρώτη στιγμή της γέννησης τους μέχρι το τέλος του βίου τους είναι χαρακτηριστικό.
Οι ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται ότι είναι επιληπτόμορφες κρίσεις, χωρίς όμως να έχουν κάποια μορφή επιληψίας· παρουσιάζουν συμπτωματολογία επιληπτικών κρίσεων αλλά η αιτιολογία θεωρείται ότι βασίζεται περισσότερο στη διαταραχή της συμπεριφοράς και του συναισθήματος.
Στην Ελλάδα τα άτομα με μικρές ή μεγάλες εγκεφαλικές κακώσεις όπου δεν γίνεται ο προσδιορισμός της τεστοστερόνης μετά απ’ αυτές υπολογίζονται πάνω από πέντε με έξι χιλιάδες το χρόνο.
Όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, στα τραύματα σπονδυλικής στήλης τακτικά εμφανίζονται στυτικές διαταραχές, ποικίλης εντάσεως
Στις αρχές του 1960 στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν έκδηλο το ενδιαφέρον για τις ψυχοδυναμικές ισορροπίες του ανθρώπου. Στον τομέα αυτό, ένας εξαιρετικός νεαρός ψυχολόγος ο Στάνλεϊ Μίλγκραμ, στο πλαίσιο του διδακτορικού του, αναζητούσε τα όρια του ανθρώπου όσον αφορά στην υπακοή σε μια καθεστωτική ιεραρχία.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια στη Βιονευρολογική ακολουθούμε μια «παγκόσμια» συνταγή, η οποία λέγεται χαρτογράφηση εγκεφάλου
Σήμερα πλέον η ζωή μας έχει μια έντονη στρεσογόνο καθημερινότητα, η οποία «πιέζει» σώμα και ψυχή με κάθε τρόπο
Στη Βιονευρολογική τακτικά συναντάμε ασθενείς με σχεδόν πλήρη έλλειψη αυτογνωσίας ή αδυναμία συγκέντρωσης προς τις διαστάσεις αντίληψης του χαρακτήρα τους
Ο Κερτ Λέβιν στη δεκαετία του τριάντα και σαράντα ήταν από τις μεγάλες προσωπικότητες της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής
Πάντοτε υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα τόσο με φιλοσοφική διάθεση, όσο όμως και με άκρως επιστημονική αντίληψη που απασχολεί ολόκληρες σχολές τα τελευταία χρόνια
Στη σύγχρονη κοινωνία που ζούμε πλέον κάθε συναίσθημα, αίσθημα ή ακόμη και έκφραση ή συμπεριφορά είναι όλα πλέον «μετρήσιμα»
Αυτό το δίλλημα τίθεται πάρα πολλές φορές εδώ στη Βιονευρολογική, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά κόρον τέτοιες διαγνώσεις
Η κατάθλιψη είναι μια πολύ διαδεδομένη ψυχιατρική ασθένεια, σχεδόν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου
Ο πόνος είναι μια ολόκληρη ιστορία, η οποία στην ουσία, όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική, είναι η «καθαρή» αρχή κάθε παθογενούς καταστάσεως, άρα κάθε νοσηρής διαδικασίας και πρέπει να αναλύεται προσεκτικά και ακόμη πολύ περισσότερο να αρχίζει, όσο και αν φαίνεται αυτό «φουτουριστικό», το ψάξιμο της πριν ακόμα τεθεί σε λειτουργία
Το «φτερούγισμα» των βλεφάρων και το «παίξιμο» των ματιών σε όλες τις ηλικίες, εφόσον παρουσιάζεται ξαφνικά και εντατικά, είναι ένα αντικείμενο, όπως μας έχει διδάξει η πείρα μας στη Βιονευρολογική, μιας εξαντλητικής νευροψυχιατρικής διάγνωσης
Τα τικ και οι «ανάρμοστες» συμπεριφορές αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης νευρολογίας και ψυχιατρικής
Πολύ τακτικά, ιδιαίτερα σε παιδιά και εφήβους, αλλά και σε μεσήλικους, παρακολουθούμε να έχουν ένα συνεχή θόρυβο, τον οποίο κατά κανόνα προκαλούν οι ίδιοι στην περιοχή της τραχείας σαν να χρειάζεται να κάνουν εκεί ένα συνεχή «καθαρισμό»