Ψυχίατροι, ψυχολόγοι, «ψυχομέτρες», ψυχαναλυτές αλλά και νευροβιολόγοι τελευταία αναλύουν με προσοχή και ιδιαίτερη επιμονή τι κρύβεται πίσω από κοινωνικές συμπεριφορές όπως επιδίωξη καριέρας άνευ όρων, πράξεις αυτοκτονίας, ακόμα και η μανία των selfies.
Η σημερινή κοινωνία πάσχει συνεχώς από ένα έλλειμμα ικανοποίησης.
Η σχέση αυτοτραυματισμού με αιχμηρά αντικείμενα με το υπόβαθρο ενός λανθάνοντα ή υποθαλπόμενου ναρκισσισμού έχει πλέον διευκρινιστεί επιστημονικά˙ ένας ναρκισσισμός με σαφή στοιχεία εθισμού σε ότι αφορά επανάληψη και ένταση της πράξης.
Για λόγους ανατομικούς αλλά και λειτουργικούς αρκετές φορές έχουμε μία ταραγμένη, ελλειμματική λειτουργία της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο που παρουσιάζεται με το σύμπτωμα του ναρκισσισμού.
Όταν υπάρχουν άτομα που κυρίως στην εφηβεία παρουσιάζουν εκρήξεις, κατά την κοινή λογική αναίτιου θυμού με τάσεις βίας, τότε κλινικά βασικό στοιχείο που πρέπει να μας τραβήξει την προσοχή και εκεί να εστιασθεί κάθε βοήθεια είναι εάν αυτά τα άτομα έχουν ήδη δημιουργήσει μία επιθετική συμπεριφορά.
Σε περιπτώσεις επιθετικής συμπεριφοράς (Intermittentexplosivedisorder), ιδιαίτερα σε παιδιά, έχει διαπιστωθεί η ταυτόχρονη ύπαρξη μίας βραδυκαρδίας που συμβαδίζει με τα παθολογικά ευρήματα ενός ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (ΗΕΓ).
Οι νευροεπιστήμες έχουν εξελιχθεί και μπορούμε να χαρτογραφήσουμε τις δραστηριότητες του εγκεφάλου και να συντονίσουμε πράγματα και πράξεις για τη βελτίωση της ζωής του ατόμου.
Είναι γνωστό ότι η κοινωνικότητα του ανθρώπου αναπτύσσεται μέσω του παραδείγματος.
Αναμφισβήτητα η οξυτοκίνη, ορμόνη – διαβιβαστής, βοηθάει στην αντιμετώπιση της αυτιστικής συμπεριφοράς.
Ο αυτισμός αποτελεί μια δύσκολη ιατρική κατάσταση, αλλά πλέον είναι γνωστή η αιτία της.
Όταν μιλάμε για ιεραρχία είναι λογικό να υπάρχει παράλληλα και ένας βαθμός σύγκρισης ανάμεσα σε άτομα και καταστάσεις που προέρχονται από άτομα.
Ο οίκτος είναι ένα κοινό ένστικτο που το έχει ο κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος και αποτελεί μια «λειτουργία» που παράγεται στο νεοεγκέφαλo.
Σήμερα τα πάντα στη ζωή γίνονται με σκοπό την ισορροπία και προσαρμογή όλης της κοινωνικής και ψυχικής κατάστασης, στα όρια του δυνατού.
O συσχετισμός της ιεραρχίας με τις νευροψυχιατρικές ασθένειες φαίνεται παράδοξος.
Ο εγκέφαλος γνωρίζει πολύ καλά τη σημασία της ιεραρχίας για τη βελτίωση της ζωής· γι’ αυτόν το λόγο έχει «δημιουργήσει» τα ανάλογα νευρωνικά τόξα τα οποία αποτελούν προϋπόθεση για την ύπαρξη της κοινωνικής ιεραρχίας.
Ο πόνος σαν ένα γενικευμένο συναίσθημα αποτελεί μια εγκεφαλική λειτουργία με παρόμοιους μηχανισμούς σε όλα τα άτομα.
Ο πόνος δεν είναι μόνο η αίσθηση που προκαλεί σαν επώδυνο γεγονός σε ένα άτομο, αλλά κατά μεγαλύτερο ποσοστό είναι επακόλουθο της ενσυναίσθησης του εντός προς τρίτους, δηλαδή της κατανόησης του πόνου, αλλά και η ενσυναισθητική συμπεριφορά, δηλαδή η κατανόηση της έκτασης του πόνου και το πώς αισθάνεται ο άλλος που τον βιώνει
Πάντοτε διερωτόμαστε τι είναι η «λογική» αντίδραση
Ορισμένες φορές διερωτόμαστε και οι ίδιοι γιατί κάνουμε πράγματα τα οποία δεν θέλουμε και μάλιστα εμμένουμε σε αυτά, αν και γνωρίζουμε ότι κάνουμε λάθος
Η μη προσαρμογή στο κοινωνικό σύνολο καθορίζει τα λεγόμενα «απροσάρμοστα» άτομα
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος